ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ στην αρχαία Βαβυλώνα έχουν φέρει στο φως τεράστιες ποσότητες από οπτόπλινθους που χρησιμοποιήθηκαν για να χτιστεί η πόλη. Σύμφωνα με τον αρχαιολόγο Ρόμπερτ Κολντεβέι, τέτοιου είδους πλίνθοι παράγονταν σε καμίνια που βρίσκονταν «έξω από την πόλη, όπου ο πηλός είναι καλής ποιότητας και τα καύσιμα . . . άφθονα».

Αρχαία κείμενα αποκαλύπτουν ότι κάποιοι Βαβυλώνιοι αξιωματούχοι χρησιμοποιούσαν τα καμίνια τους και για έναν φρικτό σκοπό. Ο Πολ-Αλέν Μπολιέ, καθηγητής ασσυριολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, λέει: «Αρκετές βαβυλωνιακές πηγές . . . αναφέρουν ότι κάποια άτομα κάηκαν με βασιλική διαταγή για τα αδικήματα του στασιασμού και της ιεροσυλίας». Ένα κείμενο από τις ημέρες του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα περιέχει την ακόλουθη ποινή: «Εξοντώστε τους, κάψτε τους, ψήστε τους, . . . στον φούρνο του μάγειρα . . . κάντε τον καπνό τους να φουντώσει, φέρτε το πύρινο τέλος τους με φλόγες φωτιάς που θεριεύει».

Αυτό θυμίζει στους αναγνώστες της Γραφής τα γεγονότα που καταγράφηκαν στο 3ο κεφάλαιο του βιβλίου του Δανιήλ. Σύμφωνα με αυτή την ιστορική αφήγηση, ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ έστησε μια τεράστια χρυσή εικόνα στην πεδιάδα Δουρά, έξω από την πόλη της Βαβυλώνας. Όταν τρεις νεαροί Εβραίοι, ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδενεγώ, αρνήθηκαν να προσκυνήσουν την εικόνα, ο Ναβουχοδονόσορ εξοργίστηκε, διέταξε να θερμάνουν ένα καμίνι «εφτά φορές περισσότερο από ό,τι συνήθως» και «να τους ρίξουν στο καιόμενο πύρινο καμίνι». Ένας ισχυρός άγγελος τους έσωσε από βέβαιο θάνατο.​—Δαν. 3:1-6, 19-28.

Και οι ίδιες οι βαβυλωνιακές πλίνθοι υποστηρίζουν τη Βιβλική αφήγηση. Πολλές από αυτές φέρουν επιγραφές που εξυμνούν τον βασιλιά. Μια τέτοια επιγραφή λέει: «Ναβουχοδονόσορ, βασιλιάς της Βαβυλώνας . . . Το ανάκτορο, ο τόπος κατοικίας της Μεγαλειότητάς μου που εγώ έχτισα . . . Είθε οι απόγονοί μου να βασιλεύουν σε αυτό για πάντα». Αυτή η επιγραφή μοιάζει πολύ με τη δήλωση που έχει καταγραφεί στο εδάφιο Δανιήλ 4:30, όπου ο Ναβουχοδονόσορ καυχήθηκε: «Δεν είναι αυτή η Βαβυλώνα η Μεγάλη, την οποία έχτισα εγώ για τον βασιλικό οίκο με την ισχύ και την κραταιότητά μου και για τη δόξα της μεγαλειότητάς μου;»