«ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ από εσάς αρνηθεί να πολεμήσει εναντίον της Γαλλίας ή της Αγγλίας, θα πεθάνετε όλοι σας!» ούρλιαξε ένας αξιωματικός των Ναζί σε μια ομάδα Μαρτύρων του Ιεχωβά κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Παρότι εκεί κοντά περίμεναν πάνοπλοι στρατιώτες των Ες-Ες, κανένας από τους αδελφούς μας δεν ενέδωσε. Τι θαρραλέα στάση! Αυτό το παράδειγμα δείχνει παραστατικά την άποψη που έχουμε ως Μάρτυρες του Ιεχωβά: Αρνούμαστε να πολεμήσουμε στους πολέμους αυτού του κόσμου. Ακόμα και όταν απειλούμαστε με θάνατο, αρνούμαστε να πάρουμε θέση στις συγκρούσεις αυτού του κόσμου.

1. ΟΛΟΣ Ο ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΝΗΚΕ ΣΕ ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ

Στο παρελθόν, ο Ιεχωβά οργάνωσε τον λαό του ως ένα έθνος, τον Ισραήλ. Χαρακτήρισε τους Ισραηλίτες “ειδική ιδιοκτησία του ανάμεσα από όλους τους λαούς”. (Έξοδ. 19:5) Επίσης, ο Θεός τούς παραχώρησε συγκεκριμένα εδάφη. Όταν λοιπόν πρόσταζε τους Ισραηλίτες να πολεμήσουν εναντίον άλλων εθνών, αυτοί σε καμιά περίπτωση δεν θα μάχονταν ούτε θα σκότωναν συλλάτρεις τους. *

Σήμερα, εκείνοι που ασκούν την αληθινή λατρεία προέρχονται «από όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες». (Αποκ. 7:9) Αν οι υπηρέτες του Θεού συμμετείχαν σε πολέμους, θα μπορούσαν να μάχονται​—ακόμα και να σκοτώνουν—​συλλάτρεις τους.

 2. Ο ΙΕΧΩΒΑ ΠΡΟΣΤΑΖΕ ΤΟΥΣ ΙΣΡΑΗΛΙΤΕΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΟΥΝ

Στο παρελθόν, ο Ιεχωβά αποφάσιζε πότε και γιατί χρειαζόταν να πολεμήσουν οι Ισραηλίτες. Για παράδειγμα, ο Θεός πρόσταξε τον Ισραήλ να εκτελέσει την κρίση του εναντίον των Χαναναίων, οι οποίοι ήταν διαβόητοι για τη δαιμονολατρία τους, για τη χονδροειδή σεξουαλική τους ανηθικότητα και για τις θυσίες παιδιών που έκαναν. Ο Ιεχωβά διέταξε τους Ισραηλίτες να εξαλείψουν αυτή την κακή επιρροή από τη γη που τους είχε υποσχεθεί. (Λευιτ. 18:24, 25) Μετά την εγκατάσταση των Ισραηλιτών στην Υποσχεμένη Γη, ο Θεός κατά καιρούς ενέκρινε πολέμους προκειμένου να αμυνθεί ο Ισραήλ απέναντι σε καταπιεστικούς εχθρούς. (2 Σαμ. 5:17-25) Ωστόσο, ο Ιεχωβά σε καμιά περίπτωση δεν επέτρεψε στους Ισραηλίτες να αποφασίσουν οι ίδιοι να πολεμήσουν. Όταν το έκαναν αυτό, τα αποτελέσματα ήταν συνήθως καταστροφικά.​—Αριθ. 14:41-45· 2 Χρον. 35:20-24.

Σήμερα, ο Ιεχωβά δεν εγκρίνει τους πολέμους των ανθρώπων. Τα έθνη πολεμούν για να προωθήσουν ανθρώπινα συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα του Θεού. Ίσως πολεμούν για εδαφικά ή οικονομικά κέρδη ή για πολιτικούς ή ιδεολογικούς λόγους. Αλλά τι θα πούμε για εκείνους που ισχυρίζονται ότι πολεμούν στο όνομα του Θεού για να προστατέψουν τη θρησκεία τους ή να θανατώσουν τους εχθρούς του Θεού; Ο Ιεχωβά θα προστατέψει τους αληθινούς λάτρεις του και θα καταστρέψει τους εχθρούς του σε έναν μελλοντικό πόλεμο, τη μάχη του Αρμαγεδδώνα. (Αποκ. 16:14, 16) Σε εκείνον τον πόλεμο, ο στρατός του Θεού θα αποτελείται αποκλειστικά από τις ουράνιες δυνάμεις του, όχι από τους ανθρώπινους λάτρεις του.​—Αποκ. 19:11-15.

3. ΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΤΕΣ ΧΑΡΙΖΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΚΔΗΛΩΝΑΝ ΠΙΣΤΗ

Στο παρελθόν, ο στρατός των Ισραηλιτών συχνά έδειχνε έλεος σε εκείνους που εκδήλωναν πίστη στον Θεό και θανάτωνε μόνο όσους ο Ιεχωβά έκρινε άξιους εκτέλεσης. Προσέξτε δύο παραδείγματα. Παρότι ο Ιεχωβά διέταξε τους Ισραηλίτες να καταστρέψουν την Ιεριχώ, εκείνοι χάρισαν τη ζωή στη Ραάβ και στους δικούς της λόγω της  πίστης της. (Ιησ. Ναυή 2:9-16· 6:16, 17) Αργότερα, ολόκληρη η πόλη της Γαβαών γλίτωσε την καταστροφή όταν οι Γαβαωνίτες εκδήλωσαν υγιή φόβο για τον Θεό.​—Ιησ. Ναυή 9:3-9, 17-19.

Σήμερα, τα εμπόλεμα έθνη δεν χαρίζουν τη ζωή σε όσους εκδηλώνουν πίστη. Μάλιστα, κατά καιρούς, στις συγκρούσεις μεταξύ εθνών σκοτώνονται αθώοι άμαχοι.

4. ΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΤΕΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Στο παρελθόν, ο Ιεχωβά απαιτούσε από τους Ισραηλίτες στρατιώτες να διεξάγουν τους πολέμους σύμφωνα με τις δικές του οδηγίες. Για παράδειγμα, κάποιες φορές ο Θεός τούς ζητούσε να προτείνουν «όρους για σύναψη ειρήνης» σε κάποια εχθρική πόλη. (Δευτ. 20:10) Επίσης, ο Ιεχωβά ανέμενε από τους Ισραηλίτες στρατιώτες να κρατούν τον εαυτό τους και το στρατόπεδό τους καθαρό τόσο κυριολεκτικά όσο και ηθικά. (Δευτ. 23:9-14) Ενώ τα στρατεύματα των γύρω εθνών συχνά βίαζαν γυναίκες από κατακτημένες περιοχές, ο Ιεχωβά απαγόρευε στους Ισραηλίτες να το κάνουν αυτό. Μάλιστα, αν κάποιος ήθελε να παντρευτεί μια αιχμάλωτη γυναίκα, έπρεπε να περάσει τουλάχιστον ένας μήνας μετά την άλωση της πόλης για να μπορεί να το κάνει αυτό.​—Δευτ. 21:10-13.

Σήμερα, οι περισσότερες χώρες έχουν υπογράψει διεθνείς συμφωνίες οι οποίες ρυθμίζουν τη διεξαγωγή των πολέμων. Παρότι σκοπός τους είναι να προστατεύουν τους αμάχους, δυστυχώς οι κανόνες συχνά παραβιάζονται.

5. Ο ΘΕΟΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣΕ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΟΥ

Στο παρελθόν, ο Ιεχωβά πολεμούσε υπέρ των Ισραηλιτών και συχνά τους έδινε τη νίκη θαυματουργικά. Λόγου χάρη, πώς βοήθησε ο Ιεχωβά τους Ισραηλίτες να κατακτήσουν την Ιεριχώ; Όπως είχε πει ο Ιεχωβά, όταν ο λαός «φώναξε βγάζοντας μεγάλη πολεμική κραυγή, το τείχος κατέρρευσε», πράγμα που διευκόλυνε την κατάληψη της πόλης. (Ιησ. Ναυή 6:20) Και πώς κέρδισαν οι Ισραηλίτες μια μάχη εναντίον των Αμορραίων; «Ο Ιεχωβά έριχνε πάνω τους από τον ουρανό μεγάλους χαλαζόλιθους . . . Μάλιστα, περισσότεροι πέθαναν από το χαλάζι παρά από το σπαθί των Ισραηλιτών».​—Ιησ. Ναυή 10:6-11.

ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΙ

Όπως είδαμε, η κατάστασή μας σήμερα διαφέρει σημαντικά από την κατάσταση του αρχαίου Ισραήλ. Ωστόσο, αυτές οι διαφορές δεν είναι οι μόνοι λόγοι για τους οποίους δεν πολεμούμε. Υπάρχουν και άλλοι. Για παράδειγμα, ο Θεός προείπε ότι, στις τελευταίες ημέρες, εκείνοι που θα διδάσκονταν από αυτόν δεν επρόκειτο να “μαθαίνουν πια τον πόλεμο”, πόσο μάλλον να συμμετέχουν σε αυτόν. (Ησ. 2:2-4) Επιπρόσθετα, ο Χριστός είπε ότι οι μαθητές του “δεν θα ήταν μέρος του κόσμου”. Δεν θα έπαιρναν θέση στις συγκρούσεις του κόσμου.​—Ιωάν. 15:19.

Ο Χριστός πρότρεψε επίσης τους ακολούθους του να κάνουν ένα βήμα παραπέρα. Τους είπε να αποφεύγουν τη νοοτροπία που οδηγεί στη μνησικακία, στον θυμό και στον πόλεμο. (Ματθ. 5:21, 22) Επιπρόσθετα, παρότρυνε τους ακολούθους του να είναι «ειρηνοποιοί» και να αγαπούν τους εχθρούς τους.​—Ματθ. 5:9, 44.

Τι θα πούμε για εμάς ως άτομα; Πιθανότατα δεν επιθυμούμε να συμμετάσχουμε σε κανέναν πόλεμο, αλλά μήπως υπάρχουν στην καρδιά μας ίχνη εχθρότητας, τα οποία θα μπορούσαν να προξενήσουν συγκρούσεις ή διαίρεση στην εκκλησία; Ας προσπαθούμε συνεχώς να εξαλείψουμε οποιαδήποτε τέτοια αισθήματα υπάρχουν μέσα μας.​—Ιακ. 4:1, 11.

Αντί να συμμετέχουμε στις συγκρούσεις των εθνών, εμείς προάγουμε την ειρήνη και την αγάπη μεταξύ μας. (Ιωάν. 13:34, 35) Ας είμαστε αποφασισμένοι να παραμένουμε ουδέτεροι, καθώς αποβλέπουμε στην ημέρα κατά την οποία ο Ιεχωβά θα τερματίσει για πάντα όλους τους πολέμους.​—Ψαλμ. 46:9.