Να Μιμείστε την Πίστη Τους

Έμαθε από τα Λάθη Του

Ο ΙΩΝΑΣ ευχόταν να μπορούσε να σταματήσει τους εκκωφαντικούς θορύβους. Δεν ήταν μόνο ο σφοδρός άνεμος που σφύριζε καθώς περνούσε μέσα από τα ξάρτια του πλοίου, ούτε τα τεράστια κύματα που σφυροκοπούσαν τις πλευρές του σκάφους με δυνατό κρότο, κάνοντας κάθε ξύλο του να τρίζει. Όχι, το χειρότερο για τον Ιωνά ήταν οι κραυγές εκείνων των ναυτικών, του πλοίαρχου και του πληρώματος, καθώς πάσχιζαν να αποτρέψουν το ναυάγιο. Ο Ιωνάς ήταν βέβαιος ότι εκείνοι οι άνθρωποι θα πέθαιναν​—και όλα αυτά εξαιτίας του!

Τι είχε φέρει τον Ιωνά σε αυτή τη δεινή θέση; Είχε κάνει ένα σοβαρό λάθος στη σχέση του με τον Θεό του, τον Ιεχωβά. Ποιο ήταν αυτό; Ήταν άραγε η κατάσταση μη αναστρέψιμη; Οι απαντήσεις μπορούν να μας διδάξουν πολλά. Παραδείγματος χάρη, η ιστορία του Ιωνά μάς βοηθάει να διακρίνουμε πώς ακόμη και όσοι έχουν γνήσια πίστη είναι δυνατόν να λοξοδρομήσουν​—καθώς και πώς μπορούν να ορθοποδήσουν.

Προφήτης από τη Γαλιλαία

Όταν οι άνθρωποι σκέφτονται τον Ιωνά, επικεντρώνονται συνήθως σε αρνητικά χαρακτηριστικά, όπως είναι τα περιστατικά ανυπακοής του ή ακόμη και η ισχυρογνωμοσύνη του. Αλλά υπάρχουν πολύ περισσότερα που πρέπει να ξέρουμε για αυτόν τον άνθρωπο. Θυμηθείτε ότι ο Ιωνάς επιλέχθηκε να υπηρετήσει ως προφήτης του Ιεχωβά Θεού. Ο Ιεχωβά δεν θα τον είχε διαλέξει για μια τέτοια βαρυσήμαντη ευθύνη αν δεν ήταν πιστός ή δίκαιος.

Στο εδάφιο 2 Βασιλέων 14:25, μαθαίνουμε λίγα πράγματα για το παρελθόν του Ιωνά. Καταγόταν από τη Γαθ-χεφέρ, που απείχε μόλις 4 χιλιόμετρα από τη Ναζαρέτ, στην οποία μεγάλωσε ο Ιησούς Χριστός περίπου οχτώ αιώνες αργότερα. * Ο Ιωνάς υπηρέτησε ως προφήτης τον καιρό του Ιεροβοάμ Β΄, βασιλιά του δεκάφυλου βασιλείου του Ισραήλ. Η εποχή του Ηλία είχε περάσει προ πολλού. Ο διάδοχός του, ο Ελισαιέ, είχε πεθάνει κατά τη βασιλεία του πατέρα του Ιεροβοάμ. Παρότι ο Ιεχωβά είχε χρησιμοποιήσει εκείνους τους άντρες για να εξαλείψει τη λατρεία του Βάαλ, και πάλι ο Ισραήλ λοξοδρομούσε ηθελημένα. Η γη βρισκόταν τώρα υπό την επιρροή ενός βασιλιά ο οποίος «έπραξε το κακό στα μάτια του Ιεχωβά». (2 Βασιλέων 14:24) Συνεπώς, η υπηρεσία του Ιωνά δεν θα μπορούσε να είναι ούτε εύκολη ούτε ευχάριστη. Ωστόσο, εκείνος την επιτέλεσε πιστά.

Κάποια μέρα, όμως, η ζωή του Ιωνά πήρε δραματική τροπή. Έλαβε έναν διορισμό από τον Ιεχωβά που του φαινόταν υπερβολικά δύσκολος. Τι του ζητούσε ο Ιεχωβά να κάνει;

«Σήκω, Πήγαινε στη Νινευή»

Ο Ιεχωβά είπε στον Ιωνά: «Σήκω, πήγαινε στη Νινευή, τη μεγάλη πόλη, και εξάγγειλε εναντίον της ότι η κακία τους έχει ανεβεί μπροστά μου». (Ιωνάς 1:2) Δεν είναι δύσκολο να διακρίνουμε γιατί μπορεί να φαινόταν τρομακτικός αυτός ο διορισμός. Η Νινευή βρισκόταν περίπου 800 χιλιόμετρα προς τα ανατολικά, και για να φτάσει κάποιος εκεί με τα πόδια έπρεπε πιθανότατα να ταξιδεύει γύρω στον έναν μήνα. Εντούτοις, οι δυσκολίες μιας τέτοιας οδοιπορίας  μπορεί να φαίνονταν το εύκολο μέρος της υπόθεσης. Στη Νινευή, ο Ιωνάς επρόκειτο να μεταδώσει το άγγελμα κρίσης του Ιεχωβά προς τους Ασσυρίους, οι οποίοι είχαν τη φήμη βίαιων, ακόμη και άγριων ανθρώπων. Αν ο Ιωνάς είχε δει ελάχιστη ανταπόκριση ανάμεσα στον ίδιο το λαό του Θεού, τι θα μπορούσε να ελπίζει να δει ανάμεσα σε εκείνους τους ειδωλολάτρες; Πώς θα τα κατάφερνε ένας μοναχικός υπηρέτης του Ιεχωβά στην αχανή Νινευή, η οποία θα αποκαλούνταν αργότερα «πόλη της αιματοχυσίας»;​—Ναούμ 3:1, 7.

Τέτοιες σκέψεις μπορεί κάλλιστα να πέρασαν από το μυαλό του Ιωνά. Εμείς δεν γνωρίζουμε. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι ο Ιωνάς τράπηκε σε φυγή. Ο Ιεχωβά τού είχε δώσει την οδηγία να πάει προς τα ανατολικά. Ο Ιωνάς κατευθύνθηκε προς τα δυτικά​—όσο πιο δυτικά μπορούσε να πάει. Κατέβηκε στην ακτή, στο λιμάνι της Ιόππης, όπου βρήκε ένα πλοίο με προορισμό τη Θαρσείς. Μερικοί λόγιοι λένε ότι η Θαρσείς ήταν στην Ισπανία. Αν αληθεύει αυτό, ο Ιωνάς κατευθυνόταν περίπου 3.500 χιλιόμετρα μακριά από τη Νινευή. Ένα τέτοιο ταξίδι ως την άλλη άκρη της Μεγάλης Θάλασσας​—όπως ονομαζόταν η Μεσόγειος Θάλασσα εκείνες τις ημέρες—​μπορεί να διαρκούσε μέχρι και έναν χρόνο! Τόσο αποφασισμένος ήταν ο Ιωνάς να ξεφύγει από το διορισμό που του είχε δώσει ο Ιεχωβά!

Μήπως αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να κατηγορήσουμε τον Ιωνά για δειλία; Δεν πρέπει να βιαστούμε να τον κρίνουμε. Όπως θα δούμε, ήταν ικανός να εκδηλώσει αξιοθαύμαστο προσωπικό θάρρος. Όπως όλοι μας, όμως, έτσι και ο Ιωνάς ήταν ατελής άνθρωπος που πάλευε με πάρα πολλά ψεγάδια. (Ψαλμός 51:5) Ποιος από εμάς δεν έχει παλέψει ποτέ με το φόβο;

Ίσως φαίνεται μερικές φορές ότι ο Θεός μάς ζητάει να κάνουμε κάτι που θεωρούμε δύσκολο, ακόμη και αδύνατο. Μάλιστα μπορεί να μας τρομάζει η ιδέα τού να κηρύττουμε τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού, όπως απαιτείται να κάνουν οι Χριστιανοί. (Ματθαίος 24:14) Είναι πολύ εύκολο να ξεχάσουμε τη βαθιά αλήθεια που διατύπωσε ο Ιησούς: «Τα πάντα είναι δυνατά για τον Θεό». (Μάρκος 10:27) Αν μας διαφεύγει αυτή η αλήθεια κατά καιρούς, ενδεχομένως μπορούμε να κατανοήσουμε τη δυσκολία που αντιμετώπισε ο Ιωνάς. Ποιες ήταν, όμως, οι συνέπειες της φυγής του Ιωνά;

Ο Ιεχωβά Διαπαιδαγωγεί τον Παραστρατημένο Προφήτη Του

Ας φανταστούμε τον Ιωνά να βρίσκει μια βολική θέση σε εκείνο το σκάφος, πιθανώς κάποιο φοινικικό φορτηγό πλοίο, και να παρατηρεί τον πλοίαρχο και το πλήρωμά του να τρέχουν πέρα δώθε για να θέσουν σε κίνηση το καράβι και να σαλπάρουν. Καθώς η ακτή σιγά σιγά απομακρυνόταν και χανόταν στον ορίζοντα, ο Ιωνάς ίσως έλπιζε ότι είχε διαφύγει τον κίνδυνο που τον  τρόμαζε τόσο πολύ. Αλλά ξαφνικά, ο καιρός άλλαξε.

Μέσα σε ένα εφιαλτικό σκηνικό, η θάλασσα άφριζε από τους ισχυρούς ανέμους, σηκώνοντας κύματα που θα υπερκάλυπταν ίσως ακόμη και σύγχρονα σκάφη. Ύστερα από πόση ώρα άρχισε εκείνο το ξύλινο καράβι να φαίνεται υπερβολικά μικρό και εύθραυστο, χαμένο μέσα σε μια υδάτινη έρημο με κύματα που σχημάτιζαν άλλοτε «βουνά» και άλλοτε «χαράδρες»; Γνώριζε άραγε ο Ιωνάς, εκείνη τη στιγμή, αυτό που έγραψε αργότερα​—ότι «ο Ιεχωβά εξαπέλυσε έναν μεγάλο άνεμο στη θάλασσα»; Δεν είναι εύκολο να απαντήσουμε. Ο Ιωνάς, όμως, είδε ότι οι ναυτικοί άρχισαν να κραυγάζουν προς τους διάφορους θεούς τους και ήξερε ότι δεν θα ερχόταν καμία βοήθεια από εκείνη την κατεύθυνση. Η αφήγησή του λέει: «Το πλοίο ήταν έτοιμο να ναυαγήσει». (Ιωνάς 1:4· Λευιτικό 19:4) Πώς θα μπορούσε να προσευχηθεί ο Ιωνάς στον Θεό από τον οποίο προσπαθούσε να διαφύγει;

Νιώθοντας ανίκανος να βοηθήσει, ο Ιωνάς κατέβηκε από το κατάστρωμα του πλοίου και βρήκε ένα μέρος να ξαπλώσει. Εκεί, κοιμήθηκε βαθιά. * Ο πλοίαρχος τον βρήκε, τον ξύπνησε και τον πρότρεψε να προσευχηθεί στο θεό του, όπως έκαναν όλοι οι άλλοι. Όντας πεπεισμένοι πως υπήρχε κάτι το υπερφυσικό σε εκείνη τη θύελλα, οι ναύτες έριξαν κλήρο για να δουν ποιος από τους επιβαίνοντες μπορεί να ήταν η αιτία της ταραχής. Αναμφίβολα ο Ιωνάς ένιωθε την καρδιά του να παραλύει καθώς ο κλήρος απέκλειε τον έναν μετά τον άλλον. Σύντομα φανερώθηκε η αλήθεια. Ο Ιεχωβά υποδείκνυε μέσω της θύελλας, καθώς και μέσω του κλήρου, ένα και μόνο άτομο​—τον Ιωνά!​—Ιωνάς 1:5-7.

Ο Ιωνάς είπε τα πάντα στους ναύτες. Ήταν υπηρέτης του παντοδύναμου Θεού, του Ιεχωβά. Αυτός ήταν ο Θεός από τον οποίο προσπαθούσε να διαφύγει και τον οποίο είχε προσβάλει, εκθέτοντάς τους όλους σε εκείνον το φοβερό κίνδυνο. Οι άντρες έμειναν εμβρόντητοι. Ο Ιωνάς μπορούσε να δει τον τρόμο ζωγραφισμένο στα μάτια τους. Τον ρώτησαν τι έπρεπε να του κάνουν για να σωθεί το πλοίο και η ζωή τους. Τι είπε ο Ιωνάς; Και μόνο στη σκέψη ότι θα πνιγόταν σε εκείνη την παγωμένη, άγρια θάλασσα, ίσως αναρίγησε. Αλλά πώς θα μπορούσε να οδηγήσει όλους εκείνους τους ανθρώπους σε τέτοιον θάνατο όταν ήξερε ότι είχε τη δυνατότητα να τους σώσει; Γι’ αυτό, είπε: «Σηκώστε με και ρίξτε με στη θάλασσα, και η θάλασσα θα γαληνέψει για εσάς· επειδή εγώ ξέρω ότι εξαιτίας μου έχει έρθει αυτή η μεγάλη θύελλα πάνω σας».​—Ιωνάς 1:12.

Δύσκολα θα έλεγε ένας δειλός αυτά τα λόγια, έτσι δεν είναι; Ο Ιεχωβά πρέπει να συγκινήθηκε βλέποντας το γενναίο, αυτοθυσιαστικό πνεύμα του Ιωνά σε εκείνη τη στιγμή απελπισίας. Εδώ βλέπουμε ξεκάθαρα την ισχυρή πίστη του Ιωνά. Εμείς μπορούμε να τη μιμηθούμε βάζοντας το καλό των άλλων πάνω από το δικό μας. (Ιωάννης 13:34, 35) Όταν διακρίνουμε πως κάποιος έχει ανάγκη, είτε σωματική είτε συναισθηματική είτε πνευματική, δίνουμε από τον εαυτό μας για να βοηθήσουμε; Πόσο ευαρεστούμε τον Ιεχωβά όταν το κάνουμε αυτό!

Ενδεχομένως και οι ναύτες να ένιωσαν συγκίνηση, διότι στην αρχή δεν άκουσαν τον Ιωνά! Απεναντίας, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τα βγάλουν πέρα με τη θύελλα μόνοι τους​—αλλά μάταια. Η θαλασσοταραχή όλο και δυνάμωνε. Τελικά, κατάλαβαν ότι δεν είχαν άλλη επιλογή. Φωνάζοντας προς τον Θεό του Ιωνά, τον Ιεχωβά, για να τους δείξει έλεος, σήκωσαν τον Ιωνά και τον έριξαν στη θάλασσα.​—Ιωνάς 1:13-15.

Ο Ιωνάς Ελεείται και Διασώζεται

Ο Ιωνάς έπεσε με ορμή στα μανιασμένα κύματα. Ίσως να πάλεψε για λίγο με τη φουρτουνιασμένη θάλασσα και, μέσα από ένα σύννεφο αφρών, να είδε το πλοίο να απομακρύνεται γρήγορα. Αλλά τα πανύψηλα κύματα τον σφυροκοπούσαν και δεν του επέτρεπαν να σταθεί στην επιφάνεια. Βυθιζόταν ολοένα και περισσότερο, νιώθοντας να εξανεμίζεται κάθε του ελπίδα.

Ο Ιωνάς περιέγραψε αργότερα πώς αισθάνθηκε εκείνη τη στιγμή. Εικόνες περνούσαν φευγαλέα από το μυαλό του. Σκέφτηκε με λύπη ότι δεν θα ξανάβλεπε τον όμορφο ναό του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ. Ένιωθε ότι κατέβαινε στα βάθη της θάλασσας, κοντά στις ρίζες των βουνών, όπου  φύκια τυλίχτηκαν γύρω του. Φαινόταν ότι αυτός θα ήταν ο λάκκος του, ο τάφος του.​—Ιωνάς 2:2-6.

Αλλά μια στιγμή! Κάτι φάνηκε να κινείται εκεί γύρω​—ένα τεράστιο, σκουρόχρωμο πλάσμα. Ξεπροβάλλοντας από το πουθενά, όρμησε στον Ιωνά. Ένα μεγάλο στόμα άνοιξε από πάνω του, έκλεισε γύρω του και τον κατάπιε!

Αυτό πρέπει να ήταν το τέλος! Ωστόσο, ο Ιωνάς ένιωσε κάτι εκπληκτικό. Ήταν ακόμη ζωντανός! Ούτε τον είχε συνθλίψει εκείνο το πλάσμα ούτε τον είχε χωνέψει ούτε καν του είχε προκαλέσει ασφυξία. Όχι, η πνοή της ζωής ήταν ακόμη μέσα του, παρότι ο ίδιος βρισκόταν σε ένα μέρος που θα έπρεπε κανονικά να είναι ο τάφος του. Συνειδητοποιώντας την κατάσταση, ο Ιωνάς γέμισε δέος. Χωρίς αμφιβολία, ήταν ο Θεός του, ο Ιεχωβά, εκείνος που είχε “ορίσει ένα μεγάλο ψάρι να καταπιεί τον Ιωνά”. *​—Ιωνάς 1:17.

Τα λεπτά περνούσαν και έγιναν ώρες. Εκεί, στο πιο βαθύ σκοτάδι που είχε γνωρίσει ποτέ, ο Ιωνάς συγκρότησε τις σκέψεις του και προσευχήθηκε στον Ιεχωβά Θεό. Η προσευχή του, η οποία αναγράφεται ολόκληρη στο δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου του Ιωνά, είναι αποκαλυπτική. Δείχνει ότι ο Ιωνάς είχε μεγάλη γνώση των Γραφών, διότι παραθέτει συχνά από τους Ψαλμούς. Δείχνει επίσης μια θελκτική ιδιότητα: την ευγνωμοσύνη. Ο Ιωνάς ολοκλήρωσε λέγοντας: «Αλλά εγώ με φωνή ευχαριστίας θα θυσιάσω σε εσένα. Ό,τι ευχήθηκα θα το εκπληρώσω. Η σωτηρία ανήκει στον Ιεχωβά».​—Ιωνάς 2:9.

Ο Ιωνάς έμαθε ότι η σωτηρία είναι κάτι που ο Ιεχωβά μπορεί να το παράσχει σε οποιονδήποτε, οπουδήποτε, οποτεδήποτε. Ακόμη και εκεί, «στα σπλάχνα του ψαριού», ο Ιεχωβά βρήκε και έσωσε τον ταραγμένο υπηρέτη του. (Ιωνάς 1:17) Μόνο ο Ιεχωβά θα μπορούσε να κρατήσει έναν άνθρωπο ζωντανό και υγιή επί τρία μερόνυχτα στην κοιλιά ενός μεγάλου ψαριού. Είναι καλό να θυμόμαστε σήμερα ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός «στο χέρι του οποίου είναι η πνοή σου». (Δανιήλ 5:23) Οφείλουμε την πνοή μας, την ίδια την ύπαρξή μας, σε εκείνον. Είμαστε εμείς ευγνώμονες; Δεν οφείλουμε, λοιπόν, στον Ιεχωβά την υπακοή μας;

Τι απέγινε ο Ιωνάς; Έμαθε να δείχνει την ευγνωμοσύνη του στον Ιεχωβά μέσω υπακοής; Ναι. Ύστερα από τρία μερόνυχτα, το ψάρι μετέφερε τον Ιωνά στην ακτή και τον «εξέμεσε . . . στη στεριά». (Ιωνάς 2:10) Φανταστείτε​—έπειτα από όλα αυτά, ο Ιωνάς δεν χρειάστηκε καν να κολυμπήσει μέχρι τη στεριά! Βέβαια, έπρεπε να βρει ο ίδιος ποιο δρόμο θα ακολουθούσε για να φύγει από την παραλία, όπου και αν βρισκόταν αυτή. Προτού περάσει πολύς καιρός, όμως, το πνεύμα της ευγνωμοσύνης του δοκιμάστηκε. Τα εδάφια Ιωνάς 3:1, 2 λένε: «Κατόπιν ο λόγος του Ιεχωβά ήρθε στον Ιωνά δεύτερη φορά, λέγοντας: “Σήκω, πήγαινε στη Νινευή, τη μεγάλη πόλη, και εξάγγειλε προς αυτήν την εξαγγελία που σου λέω”». Τι θα έκανε ο Ιωνάς;

Ο Ιωνάς δεν δίστασε. Διαβάζουμε: «Τότε ο Ιωνάς σηκώθηκε και πήγε στη Νινευή σύμφωνα με το λόγο του Ιεχωβά». (Ιωνάς 3:3) Ναι, υπάκουσε. Είναι σαφές ότι έμαθε από τα λάθη του. Και εμείς επίσης χρειάζεται να μιμηθούμε την πίστη του Ιωνά ως προς αυτό. Όλοι αμαρτάνουμε, όλοι κάνουμε λάθη. (Ρωμαίους 3:23) Αλλά παραιτούμαστε ή μαθαίνουμε από τα λάθη μας και στρεφόμαστε σε μια πορεία υπάκουης υπηρεσίας προς τον Θεό;

Αντάμειψε ο Ιεχωβά τον Ιωνά για την υπακοή του; Πράγματι τον αντάμειψε. Πρώτα από όλα, φαίνεται ότι ο Ιωνάς έμαθε τελικά ότι εκείνοι οι ναύτες είχαν επιζήσει. Η θύελλα κόπασε αμέσως μετά την αυτοθυσιαστική πράξη του Ιωνά, και εκείνοι οι ναυτικοί «άρχισαν να νιώθουν μεγάλο φόβο για τον Ιεχωβά» και πρόσφεραν θυσία σε αυτόν, όχι στους ψεύτικους θεούς τους.​—Ιωνάς 1:15, 16.

Μια ακόμη μεγαλύτερη ανταμοιβή ήρθε πολύ αργότερα. Ο Ιησούς χρησιμοποίησε την περίοδο κατά την οποία ο Ιωνάς βρισκόταν στο πελώριο ψάρι ως προφητικό πρότυπο της περιόδου που θα περνούσε ο ίδιος στον τάφο, ή αλλιώς στον Σιεόλ. (Ματθαίος 12:38-40) Πόση συγκίνηση θα νιώσει ο Ιωνάς όταν θα μάθει για αυτή την ευλογία κατά την ανάστασή του σε ζωή στη γη! (Ιωάννης 5:28, 29) Ο Ιεχωβά θέλει να ευλογήσει και εσάς επίσης. Θα μάθετε και εσείς, όπως ο Ιωνάς, από τα λάθη σας και θα δείξετε υπάκουο, ανιδιοτελές πνεύμα;

[Υποσημειώσεις]

 [Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 29]

Ο Ιωνάς Αντιμέτωπος με τους Κριτικούς

▪ Συνέβησαν πράγματι τα γεγονότα που είναι καταγραμμένα στο Γραφικό βιβλίο του Ιωνά; Από αρχαιοτάτων χρόνων, το βιβλίο αυτό είχε επικριτές. Στη σύγχρονη εποχή της ανώτερης κριτικής, πολλές φορές το βιβλίο απορρίπτεται​—ως παραμύθι, θρύλος, μύθος ή αποκύημα της φαντασίας. Ένας συγγραφέας του 19ου αιώνα ανέφερε ότι κάποιος κληρικός έδωσε τη δική του εξήγηση της αφήγησης για τον Ιωνά και το πελώριο ψάρι περιγράφοντάς την ως ένα παράξενο είδος αλληγορίας: Ο Ιωνάς έμεινε σε κάποιο ξενοδοχείο στην Ιόππη που λεγόταν Το Σημάδι της Φάλαινας. Όταν δεν είχε αρκετά χρήματα για να πληρώσει το λογαριασμό του, ο ιδιοκτήτης τον έδιωξε. Με αυτόν τον τρόπο «κατάπιε» τον Ιωνά μια φάλαινα και κατόπιν τον «εξέμεσε»! Πράγματι, οι κριτικοί της Αγίας Γραφής φαίνεται ότι είναι πιο αποφασισμένοι να καταβροχθίσουν τον Ιωνά από ό,τι ήταν εκείνο το πελώριο ψάρι!

Γιατί αντιμετωπίζεται αυτό το Γραφικό βιβλίο με τόσο σκεπτικισμό; Επειδή περιγράφει θαύματα. Προφανώς, πολλοί κριτικοί προσεγγίζουν τα θαύματα με την άκαμπτη προκατάληψη ότι είναι αδύνατον να γίνονται τέτοια πράγματα. Αλλά είναι στ’ αλήθεια αυτή η προσέγγιση λογική; Αναρωτηθείτε το εξής: “Πιστεύω στην πρώτη πρόταση της Αγίας Γραφής;” Αυτή αναφέρει: «Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη». (Γένεση 1:1) Πολλά εκατομμύρια λογικοί άνθρωποι ανά τον κόσμο, ενεργώντας σοφά, δέχονται αυτή την απλή αλήθεια. Κατά μία έννοια, όμως, η εν λόγω δήλωση από μόνη της ενέχει πολύ περισσότερα από οποιαδήποτε θαύματα περιγράφονται αργότερα στην Αγία Γραφή.

Σκεφτείτε το εξής: Για Εκείνον που δημιούργησε τους αχανείς έναστρους ουρανούς και όλα τα περίπλοκα θαύματα της ζωής στη γη, τι από όσα αναφέρονται στο βιβλίο του Ιωνά θα ήταν αδύνατον να επιτελέσει; Να δημιουργήσει μια θύελλα; Να κατευθύνει ένα πελώριο ψάρι προς κάποιον άνθρωπο ώστε να τον καταπιεί; Ή να κάνει εκείνο το ίδιο ψάρι να εξεμέσει τον άνθρωπο; Για Εκείνον ο οποίος διαθέτει απεριόριστη δύναμη, τέτοια πράγματα δεν θα ήταν καθόλου δύσκολα.​—Ησαΐας 40:26.

Ακόμη και χωρίς την παρέμβαση θεϊκής δύναμης, συμβαίνουν μερικές φορές εκπληκτικά πράγματα. Παραδείγματος χάρη, λέγεται ότι το 1758, ένας ναύτης έπεσε από το πλοίο του στη Μεσόγειο Θάλασσα και τον κατάπιε ένας καρχαρίας. Ωστόσο, ο καρχαρίας δέχτηκε μια κανονιά. Χτυπημένο καθώς ήταν, το ψάρι εξέμεσε το ναύτη, ο οποίος ανασύρθηκε ζωντανός και με ελάχιστα τραύματα. Αν αληθεύει αυτό, μπορεί να θεωρήσουμε την ιστορία αξιοθαύμαστη, ακόμη και εκπληκτική​—αλλά όχι θαύμα. Δεν θα μπορούσε ο Θεός να χρησιμοποιήσει τη δύναμή του για να κάνει πολύ περισσότερα;

Οι σκεπτικιστές επιμένουν επίσης ότι κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να μείνει ζωντανός μέσα σε ένα ψάρι επί τρεις ημέρες χωρίς να πάθει ασφυξία. Εντούτοις, οι άνθρωποι είναι αρκετά έξυπνοι ώστε να καταλάβουν πώς μπορούν να γεμίσουν μπουκάλες με συμπιεσμένο αέρα και να τις χρησιμοποιήσουν προκειμένου να αναπνέουν κάτω από το νερό για παρατεταμένα διαστήματα. Δεν θα μπορούσε ο Θεός να χρησιμοποιήσει την απείρως μεγαλύτερη δύναμη και σοφία του για να συνεχίσει ο Ιωνάς να ζει και να αναπνέει επί τρεις ημέρες; Όπως είπε κάποτε ένας άγγελος του Ιεχωβά στη Μαρία, τη μητέρα του Ιησού, «για τον Θεό καμιά διακήρυξη δεν θα είναι κάτι το αδύνατο».​—Λουκάς 1:37.

Τι άλλο χαρακτηρίζει το βιβλίο του Ιωνά ως ακριβή ιστορία; Η περιγραφή του Ιωνά για το πλοίο και το πλήρωμά του είναι λεπτομερής και σύμφωνη με τα πραγματικά δεδομένα. Στο εδάφιο Ιωνάς 1:5, βλέπουμε τους ναύτες να ρίχνουν αντικείμενα από το πλοίο για να το ελαφρώσουν. Αρχαίοι ιστορικοί, ακόμη δε και ο ραβινικός νόμος, δείχνουν ότι αυτό ήταν κάτι το συνηθισμένο στη διάρκεια κακοκαιρίας. Η μετέπειτα περιγραφή του Ιωνά για τη Νινευή ταιριάζει επίσης με ιστορικές και αρχαιολογικές αποδείξεις. Πάνω από όλα, όμως, ο Ιησούς Χριστός ανέφερε ότι η τριήμερη παραμονή του Ιωνά στο πελώριο ψάρι αποτελεί προφητικό πρότυπο της δικής του παραμονής στον τάφο. (Ματθαίος 12:38-40) Η μαρτυρία του Ιησού πιστοποιεί ότι η ιστορία του Ιωνά είναι αληθινή.

«Για τον Θεό καμιά διακήρυξη δεν θα είναι κάτι το αδύνατο».​—ΛΟΥΚΑΣ 1:37

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Καθ’ υπόδειξη του Ιωνά, οι ναύτες τον σήκωσαν και τον έριξαν στη θάλασσα