Το Γνωρίζατε;

Ποιοι ήταν οι γραμματείς που εναντιώνονταν στον Ιησού;

Στη διάρκεια της διακονίας του, ο Ιησούς συναντούσε γραμματείς, όχι μόνο στην Ιερουσαλήμ, αλλά και σε κωμοπόλεις και χωριά. Όσοι από αυτούς ζούσαν έξω από την Ιερουσαλήμ​—ακόμη δε και σε Ιουδαϊκές κοινότητες εκτός Παλαιστίνης—​ήταν χαμηλόβαθμοι αξιωματούχοι, γνώστες του Νόμου, οι οποίοι ίσως υπηρετούσαν ως αντιγραφείς ή τοπικοί δικαστές.​—Μάρκος 2:6· 9:14· Λουκάς 5:17-21.

Στην Ιερουσαλήμ, οι γραμματείς είχαν στενές διασυνδέσεις με την Ιουδαϊκή κυβέρνηση. (Ματθαίος 16:21) Εκεί, λέει Το Λεξικό της Βίβλου Άγκυρα (The Anchor Bible Dictionary), «φαίνεται [να παίζουν το ρόλο] συνεργατών των ιερέων τόσο στην εκδίκαση υποθέσεων και στην επιβολή των εθίμων και νόμων των Ιουδαίων όσο και στις διαδικαστικές εργασίες του Σάνχεδριν». Ως εξέχοντες δάσκαλοι του Νόμου, μερικοί από αυτούς τους γραμματείς ήταν μάλιστα μέλη του Σάνχεδριν, δηλαδή του Ιουδαϊκού ανώτατου δικαστηρίου. Υπηρετούσαν μαζί με τους πρωθιερείς και τους Φαρισαίους.

Πολύ συχνά, οι γραμματείς εμφανίζονται ως θρησκευτικοί ενάντιοι του Ιησού. Ωστόσο, μερικοί δεν του εναντιώνονταν. Παραδείγματος χάρη, κάποιος γραμματέας είπε στον Ιησού: «Θα σε ακολουθήσω οπουδήποτε πρόκειται να πας». Ο δε Ιησούς είπε σε έναν άλλον: «Δεν είσαι μακριά από τη βασιλεία του Θεού».​—Ματθαίος 8:19· Μάρκος 12:28-34.

Τι σήμαινε να είναι κάποιος χρισμένος;

Στη Μέση Ανατολή των Βιβλικών χρόνων, το άλειμμα του κεφαλιού με λάδι ήταν σημάδι εύνοιας προς ένα άτομο ή πράξη φιλοξενίας προς έναν επισκέπτη. Γενικά, το λάδι που χρησιμοποιούσαν ήταν ελαιόλαδο, στο οποίο πρόσθεταν άρωμα. Επίσης, οι Εβραίοι έχυναν λάδι στο κεφάλι κάποιου, δηλαδή τον έχριαν, όταν αυτός διοριζόταν επισήμως σε ιδιαίτερη θέση εξουσίας. Ο Ααρών, για παράδειγμα, χρίστηκε όταν διορίστηκε να υπηρετεί ως αρχιερέας. (Λευιτικό 8:12) Στην περίπτωση του Βασιλιά Δαβίδ, «πήρε . . . ο Σαμουήλ το κέρας με το λάδι και τον έχρισε . . . , και το πνεύμα του Ιεχωβά άρχισε να επενεργεί στον Δαβίδ από εκείνη την ημέρα και έπειτα».​—1 Σαμουήλ 16:13.

Στην εβραϊκή γλώσσα, η λέξη που χρησιμοποιείται για αυτού του είδους το χρίσμα είναι το ρήμα μασάχ, από το οποίο παράγεται η λέξη μασίαχ, ή αλλιώς Μεσσίας. Η αντίστοιχη λέξη του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου είναι το ρήμα χρίω, από το οποίο προέρχεται η λέξη χριστός. Επομένως, ο Ααρών και ο Δαβίδ μπορούν να χαρακτηριστούν ο καθένας τους ως μεσσίας, δηλαδή χρισμένος. Και ο Μωυσής αποκαλείται χριστός, ή αλλιώς χρισμένος, με την έννοια ότι ο Θεός τον διόρισε να υπηρετεί ως εκπρόσωπός Του.​—Εβραίους 11:24-26.

Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ διορίστηκε προσωπικά από τον Θεό σε θέση μεγάλης εξουσίας. Ο Ιησούς δεν χρίστηκε με κατά γράμμα λάδι, αλλά με το άγιο πνεύμα του Θεού. (Ματθαίος 3:16) Ως ο Χρισμένος που εξέλεξε ο Ιεχωβά, ο Ιησούς δικαίως προσδιορίζεται ως ο Μεσσίας ή Χριστός.​—Λουκάς 4:18.