Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά απολαμβάνουν ελευθερία λατρείας στη Δημοκρατία της Αρμενίας και συνεχίζουν τις θρησκευτικές τους δραστηριότητες χωρίς σοβαρές παρενοχλήσεις. Απέκτησαν νομική αναγνώριση τον Οκτώβριο του 2004.

Έως τον Οκτώβριο του 2013, η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπιζαν οι Μάρτυρες στην Αρμενία ήταν η έλλειψη αποδεκτού προγράμματος εναλλακτικής κοινωνικής υπηρεσίας, καθώς το ισχύον πρόγραμμα της Αρμενίας ήταν υπό την επίβλεψη του στρατού και είχε τιμωρητικό χαρακτήρα. Από το 1993, εκατοντάδες νεαροί Μάρτυρες, οι οποίοι αρνούνταν τη στράτευση για λόγους συνείδησης, καταδικάζονταν σε μακρόχρονες ποινές φυλάκισης, μάλιστα ορισμένοι από αυτούς κρατούνταν υπό σκληρές συνθήκες. Τελικά, στις 8 Ιουνίου 2013, η Αρμενία εναρμόνισε τον Νόμο περί Εναλλακτικής Κοινωνικής Υπηρεσίας με τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Στις 23 Οκτωβρίου 2013, η αρμόδια κυβερνητική επιτροπή της Δημοκρατίας της Αρμενίας ενέκρινε τις πρώτες αιτήσεις για εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία τις οποίες είχαν υποβάλει 57 Μάρτυρες του Ιεχωβά. Το πρόγραμμα έχει επιτυχία, καθώς τους επιτρέπει να υπηρετούν τη χώρα τους διατηρώντας παράλληλα αγαθή συνείδηση.

Παρά τη σημαντική πρόοδο σε αυτόν τον τομέα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αντιμετωπίζουν διακρίσεις. Κάποιοι δήμοι αρνούνται να εκδώσουν άδειες για την κατασκευή οίκων λατρείας, τελωνειακές αρχές επιβάλλουν υπέρογκους φόρους στην εισαγωγή των θρησκευτικών τους εντύπων και εναντιούμενοι τους συκοφαντούν στα μέσα ενημέρωσης και σε δημόσιες συζητήσεις. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, σε μια προσπάθεια να επιλύσουν αυτά τα ζητήματα, έχουν προσφύγει τόσο σε εγχώρια όσο και σε διεθνή δικαστήρια.