‏«خدا ارزش محبت خود را این گونه به ما ثابت می‌کند که وقتی هنوز گناهکار بودیم،‏ مسیح جان خود را برای ما داد.‏»—‏رومیان ۵:‏۸‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید.‏

 ‏«ببینید خدا چقدر ما را دوست داشت که با وجود اینکه گناهکار بودیم،‏ مسیح را فرستاد تا در راه ما فدا شود.‏»—‏رومیان ۵:‏۸،‏ ترجمهٔ تفسیری.‏

 وقتی یَهُوَه a خدا پسرش عیسی مسیح را در راه انسان‌های ناکامل فدا کرد،‏ بالاترین محبت را نشان داد.‏ (‏یوحنا ۳:‏۱۶‏)‏ چون انسان‌ها ناکامل هستند تمایل به گناه دارند و اکثر وقت‌ها افکار و اعمالشان برخلاف معیارهای عادلانهٔ خداست.‏ (‏کولُسیان ۱:‏۲۱،‏ ۲۲‏)‏ ولی یَهُوَه این امکان را فراهم کرد که ما بتوانیم «از طریق مرگ پسرش» با او آشتی کنیم.‏ (‏رومیان ۵:‏۱۰‏)‏ در نتیجه ما این فرصت را داریم تا رابطهٔ دوستی با خدا برقرار کنیم و امید زندگی ابدی را داشته باشیم.‏—‏رومیان ۵:‏۱۱؛‏ ۱یوحنا ۴:‏۹،‏ ۱۰‏.‏

 پولُس رسول این نامه را به مسیحیان روم نوشت.‏ پولُس در باب پنج این نامه به جماعت رومیان توضیح داد که چرا می‌توانند شاد باشند و امیدشان را محکم نگه دارند.‏ (‏رومیان ۵:‏۱،‏ ۲‏)‏ امیدی که خدا به ما می‌دهد «هیچ‌وقت ما را مأیوس نمی‌سازد،‏» چون این امید با زندگی و مرگ عیسی تضمین شده است.‏ (‏رومیان ۵:‏۵،‏ ۶‏،‏ مژده برای عصر جدید‏)‏ عیسی کاملاً مطیع یَهُوَه ماند؛‏ کاری که آدم نکرد.‏ (‏رومیان ۵:‏۱۹‏)‏ سرپیچی آدم از خدا،‏ برای نوادگانش گناه و مرگ به همراه آورد.‏ (‏رومیان ۵:‏۱۲‏)‏ اما اطاعت عیسی و مرگ او امید زندگی ابدی را برای انسان‌های مطیع امکان‌پذیر ساخت.‏—‏رومیان ۵:‏۲۱‏.‏