روحانیت،‏ مطابق کتاب مقدّس به معنی داشتن اشتیاق زیاد برای خشنود کردن خدا و پذیرش افکار اوست.‏ شخص روحانی سعی می‌کند تا هماهنگ با معیارهای خدا و تحت هدایت روح مقدّس او زندگی کند.‏ a‏—‏رومیان ۸:‏۵؛‏ اِفِسُسیان ۵:‏۱‏.‏

 کتاب مقدّس،‏ اغلب روحانیت را با توصیف اعمال اشخاص غیرروحانی توضیح می‌دهد.‏ برای مثال،‏ برعکسِ انسان روحانی،‏ «انسان نفسانی آنچه از روح خداست نمی‌پذیرد» و تعالیم خدا را نادیده می‌گیرد.‏ (‏۱قُرِنتیان ۲:‏۱۴-‏۱۶‏)‏ همین طور انسان‌های نَفْسانی به جای سخاوتمندی و صلحجویی،‏ درگیر «حسادت و نزاع» هستند.‏ (‏۱قُرِنتیان ۳:‏۱-‏۳‏)‏ به علاوه چنین اشخاصی با سخنان تهمت‌آمیز خود موجب جدایی دوستان نزدیک می‌شوند و طبق کتاب مقدّس «افرادی نَفْسانی هستند که از درک امور روحانی عاجزند.‏»—‏یهودا ۱۹‏،‏ پاورقی‏؛‏ امثال ۱۶:‏۲۸‏.‏ b

در این مقاله می‌بینیم که .‏.‏.‏

•  منشأ روحانیت از کجاست؟‏

•  چرا روحانیت اهمیت دارد؟‏

•  چگونه می‌توانم شخصی روحانی باشم؟‏

•  آیا برای روحانی بودن به دین احتیاج دارم؟‏

•  برداشت‌های نادرست در مورد روحانیت

•  آیات کتاب مقدّس در مورد روحانیت

 از آنجا که ما به صورت خدا آفریده شده‌ایم می‌توانیم اشخاصی روحانی باشیم.‏ (‏پیدایش ۱:‏۲۷‏)‏ بنابراین جای تعجب نیست که بیشتر مردم،‏ تا حدّی برای امور معنوی ارزش قائلند و می‌خواهند بیشتر در مورد آن‌ها بدانند.‏

 ما این توانایی ذاتی را داریم که خصوصیات یَهُوَه c خدا مانند صلح،‏ رحمت و بی‌طرفی را از خود نشان دهیم.‏ (‏یعقوب ۳:‏۱۷‏)‏ به علاوه،‏ خدا این خصوصیات خوب را در اشخاصی که سعی می‌کنند از فرمان‌های او اطاعت کنند تقویت می‌کند.‏—‏اعمال ۵:‏۳۲‏.‏

 روحانیت باعث «حیات و آرامش» می‌شود.‏ (‏رومیان ۸:‏۶‏)‏ «حیات و آرامش» هدایای باارزشی از طرف خدا هستند.‏

•   حیات:‏ خدا وعده می‌دهد که به انسان‌های روحانی حیات ابدی می‌بخشد.‏—‏یوحنا ۱۷:‏۳؛‏ غَلاطیان ۶:‏۸‏.‏

•   آرامش:‏ این آرامش به این معنی است که با خدا در صلح باشیم.‏ کسانی که فقط به فکر نیازهای مادی هستند دشمنان خدا محسوب می‌شوند.‏ (‏رومیان ۸:‏۷‏)‏ خدا به آن‌هایی که تلاش می‌کنند رابطه‌شان را با او قوی کنند ‹آرامشی که فراتر از درک بشر است،‏› می‌بخشد.‏ (‏فیلیپیان ۴:‏۶،‏ ۷‏)‏ این آرامش درونی به آن‌ها سعادت واقعی می‌دهد.‏—‏مَتّی ۵:‏۳‏.‏

•   فرامین خدا را بشناسید و از آن اطاعت کنید.‏ با خواندن کتاب مقدّس می‌توانید با افکار خدا که «تحت هدایت روح‌القدس» به نگارش درآمده آشنا بشوید.‏ (‏۲پِطرُس ۱:‏۲۱‏)‏ آنچه یاد می‌گیرید به شما کمک خواهد کرد تا «در روح و راستی» خدا را بپرستید،‏ یعنی با هدایت روح‌القدس و هماهنگ با خواست خدا.‏—‏یوحنا ۴:‏۲۴‏.‏

•   در دعا از خدا کمک بخواهید.‏ (‏لوقا ۱۱:‏۱۳‏)‏ خدا به شما کمک خواهد کرد تا خصوصیاتی را که مختص یک شخص روحانی است،‏ در خود پرورش بدهید.‏ (‏غَلاطیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ همچنین با کمک دعا می‌توانید حکمت به دست آورید و با سختی‌های زندگی کنار آیید.‏—‏یعقوب ۱:‏۵‏.‏

•   با افراد روحانی معاشرت کنید.‏ آن‌ها شما را تشویق می‌کنند تا رابطهٔ خود را با خدا قوی‌تر سازید.‏ (‏رومیان ۱:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ بر عکس آن،‏ اگر با کسانی که دوست خدا نیستند معاشرت کنید رابطه‌تان با او ضعیف می‌شود.‏—‏یعقوب ۴:‏۴‏.‏

 عضو یک دین بودن خودبه‌خود ما را شخصی روحانی نمی‌سازد.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «اگر کسی بپندارد که متدیّن است،‏ اما مهار زبان خود را محکم به دست نگیرد،‏ دل خود را می‌فریبد و پرستش او بیهوده است.‏»—‏یعقوب ۱:‏۲۶‏،‏ پاورقی‏.‏

 با این وجود،‏ کتاب مقدّس نشان می‌دهد که دوستداران خدا او را مطابق خواست خودش می‌پرستند.‏ آن‌ها می‌دانند که فقط «یک روح» وجود دارد،‏ یعنی روح‌القدس.‏ آن روح آن‌ها را متحد می‌سازد تا به عنوان «یک بدن» خدا را پرستش کنند و ‹یگانگی را که از روح است،‏ حفظ کنند.‏›—‏اِفِسُسیان ۴:‏۱-‏۴‏.‏

 برداشت نادرست:‏ همهٔ مخلوقات خدا نیاز روحانی دارند.‏

 واقعیت:‏ هر چیزی که خدا آفریده باعث جلال او می‌شود.‏ (‏مزمور ۱۴۵:‏۱۰؛‏ رومیان ۱:‏۲۰‏)‏ اما فقط مخلوقات هوشمند خدا نیاز روحانی دارند.‏ حیوانات از روی غریزه عمل می‌کنند و نمی‌توانند دوست خدا شوند.‏ آن‌ها فقط مطابق نیازهای فیزیکی‌شان رفتار می‌کنند.‏ (‏۲پِطرُس ۲:‏۱۲‏)‏ به این دلیل کتاب مقدّس بین طرز فکر و رفتار روحانی و نَفْسانی تفاوت قائل می‌شود.‏—‏یعقوب ۳:‏۱۵؛‏ یهودا ۱۹‏.‏