مراجعه به متن

عید پِسَح چیست؟‏

عید پِسَح چیست؟‏

پاسخ کتاب مقدّس

 خدا در سال ۱۵۱۳ قبل از میلاد قوم یهود را از بردگی مصر آزاد ساخت و عید پِسَح a سالانه به مناسبت این رویداد مهم برگزار می‌شود.‏ خدا به اسرائیلیان فرمان داد که این عید را در ۱۴ ماه اَبیب در تقویم یهودی که بعدها ماه «نیسان» نامیده شد،‏ برگزار کنند.‏—‏خروج ۱۲:‏۴۲؛‏ لاویان ۲۳:‏۵‏.‏

چرا به این عید «پِسَح» می‌گویند؟‏

 واژهٔ «پِسَح» از کلمه‌ای به معنی «عبور» در زبان عبری گرفته شده است و به زمانی اشاره می‌کند که خدا اسرائیلیان را از بلایی که باعث مرگ نخست‌زادگان مصر شد،‏ محفوظ نگه داشت.‏ (‏خروج ۱۲:‏۲۷؛‏ ۱۳:‏۱۵‏)‏ خدا قبل از آوردن این بلا،‏ به اسرائیلیان گفت که مقداری از خون یک برّه یا بز به چارچوب دَرِ خانه‌شان بپاشند.‏ (‏خروج ۱۲:‏۲۱،‏ ۲۲‏)‏ فرشتهٔ خدا با دیدن خون پاشیده‌شده،‏ از خانه «عبور» می‌کرد و جان نخست‌زادهٔ آن خانه را نمی‌گرفت.‏—‏خروج ۱۲:‏۷،‏ ۱۳‏.‏

عید پِسَح در ایّام باستان چگونه برگزار می‌شد؟‏

 خدا به اسرائیلیان گفت که چگونه اولین عید پِسَح را برگزار کنند.‏ b طبق کتاب مقدّس برخی از جنبه‌های این عید چنین است:‏

  •   قربانی:‏ هر خانواده برّه یا بزی یک‌ساله را در دهمین روز ماه اَبیب (‏یا نیسان)‏ انتخاب کرده،‏ آن را در چهاردهمین روز قربانی می‌کردند.‏ اما فقط در اولین پِسَح،‏ یهودیان مقداری از خون آن را بر چهارچوب درِ خانه‌شان پاشیدند و گوشت آن را کباب کرده خوردند.‏—‏خروج ۱۲:‏۳-‏۹‏.‏

  •   شام:‏ شام پِسَح شامل گوشت برّه (‏یا بز)‏،‏ نان بی‌خمیرمایه و سبزیجات تلخ می‌شد.‏—‏خروج ۱۲:‏۸‏.‏

  •   عید:‏ پس از عید پِسَح،‏ اسرائیلیان عید نان بی‌خمیرمایه را به مدت هفت روز برگزار می‌کردند.‏ c آنان هنگام برگزاری این عید،‏ فقط از نان بی‌خمیرمایه می‌خوردند.‏—‏خروج ۱۲:‏۱۷-‏۲۰؛‏ ۲تواریخ ۳۰:‏۲۱‏.‏

  •   آموزش:‏ به هنگام عید پِسَح،‏ والدین در مورد یَهُوَه به فرزندانشان آموزش می‌دادند.‏—‏خروج ۱۲:‏۲۵-‏۲۷‏.‏

  •   سفر:‏ بعدها اسرائیلیان برای برگزاری عید پِسَح به اورشلیم سفر می‌کردند.‏—‏تَثنیه ۱۶:‏۵-‏۷؛‏ لوقا ۲:‏۴۱‏.‏

  •   جنبه‌های دیگر:‏ در روزگار عیسی،‏ شراب و سرودخوانی بخشی از مراسم عید پِسَح بود.‏—‏مَتّی ۲۶:‏۱۹،‏ ۳۰؛‏ لوقا ۲۲:‏۱۵-‏۱۸‏.‏

برداشت‌های نادرست در مورد عید پِسَح

 برداشت نادرست:‏ اسرائیلیان شام پِسَح را در ۱۵ نیسان خوردند.‏

 واقعیت:‏ خدا به اسرائیلیان فرمان داد که برّه‌ای در غروب ۱۴ نیسان ذبح کنند و آن را در همان شب کباب کرده بخورند.‏ (‏خروج ۱۲:‏۶،‏ ۸‏)‏ در روزگار اسرائیل باستان،‏ روز با غروب آفتاب شروع و با غروب آفتاب تمام می‌شد.‏ (‏لاویان ۲۳:‏۳۲‏)‏ بنابراین،‏ می‌توان گفت که اسرائیلیان برّه را در ابتدای روز ۱۴ نیسان ذبح می‌کردند و می‌خوردند.‏

 برداشت نادرست:‏ مسیحیان ملزم به برگزاری عید پِسَح هستند.‏

 واقعیت:‏ عیسی پس از برگزاری عید پِسَح در ۱۴ نیسان ۳۳ میلادی،‏ مراسمی به نام «شام سَرور» را پایه‌گذاری کرد.‏ (‏لوقا ۲۲:‏۱۹،‏ ۲۰؛‏ ۱قُرِنتیان ۱۱:‏۲۰‏)‏ این مراسم جایگزین عید پِسَح شد،‏ زیرا به مناسبت قربانی «مسیح که برّهٔ پِسَح ماست» برگزار می‌شود.‏ (‏۱قُرِنتیان ۵:‏۷‏)‏ قربانی جان عیسی از قربانی برّه در عید پِسَح برتر است،‏ زیرا قربانی عیسی نجات از چنگال گناه و مرگ را برای همه میسر می‌سازد.‏—‏مَتّی ۲۰:‏۲۸؛‏ عبرانیان ۹:‏۱۵‏.‏

a عید فِصَح یا عید پِسَخ نیز خوانده می‌شود.‏

b به مرور زمان،‏ تغییراتی در نحوهٔ برگزاری این عید به وجود آمد.‏ برای مثال،‏ اسرائیلیان اولین پِسَح را «با عجله» برگزار کردند،‏ زیرا لازم بود خود را برای ترک مصر آماده کنند.‏ (‏خروج ۱۲:‏۱۱‏،‏ مژده برای عصر جدید‏)‏ اما وقتی آنان به سرزمین موعود رسیدند،‏ دیگر لازم نبود که این عید را با عجله برگزار کنند.‏

c ‏«عید نان بی‌خمیرمایه» به «عید نان فطیر» نیز معروف است.‏