بر اساس کتاب مقدّس،‏ یَهُوَه آفریدگار همه چیز و خدای یکتاست.‏ (‏مکاشفه ۴:‏۱۱‏)‏ او خدایی است که پیامبران خدا از جمله ابراهیم و موسی و همچنین عیسی مسیح او را می‌پرستیدند.‏ (‏پیدایش ۲۴:‏۲۷؛‏ خروج ۱۵:‏۱،‏ ۲؛‏ یوحنا ۲۰:‏۱۷‏)‏ یَهُوَه فقط خدای یک قوم نیست بلکه خدای تمام قوم‌های زمین است.‏—‏مزمور ۴۷:‏۲‏.‏

 کتاب مقدّس آشکار می‌کند که یَهُوَه نام شخصی و خاص خداست.‏ (‏خروج ۳:‏۱۵؛‏ مزمور ۸۳:‏۱۸‏)‏ نام یَهُوَه در زبان عبری از فعلی به معنی «شدن» آمده است و بسیاری از محققان بر این عقیده‌اند که مفهوم این نام «او سبب شدن می‌شود» است.‏ این تعریف از مفهوم نام خدا با نقش یَهُوَه به عنوان آفرینندهٔ همه چیز و این که او مقاصدش را همیشه به تحقق می‌رساند مطابقت دارد.‏ (‏اِشَعْیا ۵۵:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ به علاوه کتاب مقدّس به ما کمک می‌کند تا شخصیتی را که در پس نام یَهُوَه است بشناسیم؛‏ به‌خصوص خصوصیت بارز او محبت.‏—‏خروج ۳۴:‏۵-‏۷؛‏ لوقا ۶:‏۳۵؛‏ ۱یوحنا ۴:‏۸‏.‏

 یَهُوَه ترجمهٔ فارسی نام عبری خدا יהוה است که با چهار حرف «ی‌ه‌وه»‏ a نشان داده می‌شود.‏ تلفظ دقیق نام الٰهی در نوشته‌های عبری مشخص نیست.‏ سالیان سال است که این نام در ترجمه‌های کتاب مقدّس به فارسی نیز به صورت یَهُوَه نوشته می‌شود.‏ b

چرا تلفظ نام خدا در زبان عبری باستان نامعلوم است؟‏

 در نوشتار عبری باستان حروف صدادار نوشته نمی‌شد و خوانندگان عبری‌زبان می‌توانستند کلمات را به‌درستی تلفظ کنند.‏ اما پس از اتمام نگارش عهد عتیق،‏ برخی از یهودیان به این ایدهٔ خرافی معتقد شدند که به زبان آوردن نام شخصی و خاص خدا گناه است.‏ از این رو وقتی از روی کتاب مقدّس روخوانی می‌کردند،‏ واژه‌هایی همچون «خداوند» یا «خدا» را جایگزین آن نام می‌کردند.‏ صدها سال بعد این ایدهٔ خرافی یهودیان بسیار رایج شد.‏ در نتیجه ما امروز نمی‌توانیم از تلفظ نام خدا در زبان اصلی آن یعنی عبری باستان مطمئن باشیم.‏ c

 برخی می‌گویند تلفظ این نام به صورت «یَهوِه» است و عده‌ای نیز تلفظ دیگری را درست می‌دانند.‏ یکی از طومارهای کشف‌شده در دریای مرده شامل بخشی از کتاب لاویان به زبان یونانی است که نام الٰهی در آن با حروف زبان یونانی نوشته شده که تلفظ آن یائُو است.‏ علاوه بر این،‏ نویسندگان یونان باستان تلفظ یائه،‏ یابه و یائووه را نیز در نوشته‌هایشان به کار می‌بردند.‏ در هر حال نمی‌توان ثابت کرد که نام خدا دقیقاً چگونه به زبان عبری باستان تلفظ می‌شد.‏ d

برداشت‌های نادرست در مورد نام خدا در کتاب مقدّس

 برداشت نادرست:‏ از آنجا که تلفظ نام خدا به زبان عبری باستان کاملاً معلوم نیست،‏ نباید آن را در کتاب مقدّس به کار برد.‏

 واقعیت:‏ اگر این استدلال درست باشد،‏ پس خدا باید از کسانی که به زبان‌های مختلف صحبت می‌کنند انتظار داشته باشد که نامش را به شکلی یکسان تلفظ کنند.‏ اما با بررسی کتاب مقدّس متوجه می‌شویم که در ایّام باستان پرستندگان خدا که به زبان‌های مختلف صحبت می‌کردند،‏ نام اشخاص را به صورت‌های مختلفی تلفظ می‌کردند.‏

 برای مثال یک داور قوم اسرائیل باستان به نام یوشَع را در نظر بگیرید.‏ مسیحیان عبری‌زبان قرن اول میلادی،‏ نام او را به صورت یِهوشوآ تلفظ می‌کردند اما مسیحیان یونانی‌زبان همین نام را به صورت ایسوس تلفظ می‌کردند.‏ در زبان اصلی کتاب مقدّس،‏ ترجمهٔ یونانی نام عبری یوشَع درج شده است.‏ این امر نشان می‌دهد که نام‌ها را باید به شکلی که در زبان‌های مختلف رایج و متداول است تلفظ کرد.‏—‏اعمال ۷:‏۴۵؛‏ عبرانیان ۴:‏۸‏.‏

 بنابراین برای ترجمهٔ نام خدا به زبان‌های گوناگون می‌توان تلفظ رایج آن را به زبان مورد نظر در نظر گرفت.‏ نکتهٔ اصلی تلفظ دقیق نیست،‏ بلکه بسیار مهم‌تر از آن این است که نام خدا از متون کتاب مقدّس حذف نشود و در همهٔ آیه‌هایی که در زبان اصلی به چشم می‌خورد حفظ شود.‏