پای چپ لوزیا فلج است.‏ زمانی که دختری کوچک بود به فلج اطفال مبتلا شد؛‏ بیماری‌ای به شدّت واگیردار که به سیستم عصبی بدن حمله می‌کند.‏ وقتی ۱۶ سال داشت خانمی که لوزیا برایش کار می‌کرد به او گفت:‏ «این که تو فلجی مجازاتی از خداست،‏ چون به حرف مادرت گوش نمی‌دادی و اذیتش می‌کردی.‏» سال‌ها بعد لوزیا هنوز به یاد داشت که این حرف چقدر او را خُرد کرده بود.‏

وقتی داماریس فهمید که سرطان مغز دارد،‏ پدرش از او پرسید:‏ «چه کرده‌ای که این اتفاق برایت افتاد؟‏ حتماً خطای بزرگی مرتکب شدی برای همین خدا تو را تنبیه کرده است.‏» این حرف روحیهٔ داماریس را در هم شکست.‏

این گفته که بیماری،‏ مجازات و تنبیهی از خداست سابقه‌ای دیرین دارد.‏ در کتاب «آداب و رسوم در سرزمین‌های کتاب مقدّس»‏ * آمده است که در زمان مسیح بسیاری بر این باور بودند که «عامل بیماری،‏ گناهِ خود شخص یا خویشاوندانش بوده است و بیماری،‏ بلایی برای تنبیه شخص است.‏» در کتاب «بیماری و درمان در قرون وسطی»‏ * آمده است که در آن زمان «برخی بر این عقیده بودند که خدا بلاهایی نازل می‌کند تا مردم را برای گناهانشان مجازات و تنبیه کند.‏» در قرن چهاردهم،‏ میلیون‌ها نفر در اروپا به بلای «مرگ سیاه» مبتلا شدند و جان دادند.‏ آیا این داوری و جزایی برای انسان‌های شریر بود؟‏ یا این که همان طور که تحقیقات پزشکی نشان می‌دهد،‏ نوعی باکتری عفونی عامل آن بوده است؟‏ شاید برخی از خود بپرسند آیا واقعاً خدا بیماری را نازل می‌کند تا مردم به دلیل گناهانشان مجازات شوند؟‏ *

نکته‌ای برای تأمّل:‏ اگر بیماری و مصیبت جزا و تنبیهی از طرف خدا باشد،‏ چرا عیسی بیماران را شفا می‌داد؟‏ آیا این کارِ عیسی خلاف رأی و خواست خدا نمی‌بود؟‏ (‏مَتّی ۴:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ عیسی هیچ گاه عملی خلاف خواست خدا،‏ پدر آسمانی‌مان انجام نمی‌داد.‏ او خود گفته است:‏ ‹من همواره هر آنچه خدا را خشنود می‌سازد،‏ انجام می‌دهم.‏› همچنین می‌گوید:‏ «درست آنچه پدر به من حکم کرده است،‏ انجام می‌دهم.‏»—‏یوحنا ۸:‏۲۹؛‏ ۱۴:‏۳۱‏.‏

کتاب مقدّس به‌روشنی می‌گوید که خدا «عادل است» و هیچ گاه ناعادلانه عمل نمی‌کند.‏ (‏تَثنیه ۳۲:‏۴‏)‏ برای نمونه،‏ خدا هیچ گاه برای مجازات و تنبیه یک نفر موجب سقوط هواپیمایی نمی‌شود و صدها بی‌گناه را به کشتن نمی‌دهد.‏ ابراهیم پرستندهٔ وفادار خدا در مورد این که غیرممکن است خدا ناعادلانه عمل کند و تروخشک را با هم بسوزاند،‏ می‌گوید:‏ «یقین دارم که تو درستکاران را با بدکاران هلاک نخواهی نمود.‏» (‏پیدایش ۱۸:‏۲۵‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ افزون بر این در کتاب مقدّس آمده است:‏ «حاشا از خدا که بدی کند،‏ و از قادر مطلق که شرارت ورزد!‏»—‏ایّوب ۳۴:‏۱۰-‏۱۲‏.‏

عیسی به صراحت بیان کرد که مصیبت‌ها و سختی‌های زندگی ما تنبیه و مجازات الٰهی برای گناهی خاص نیست.‏ زمانی که شاگردان عیسی نابینای مادرزادی را دیدند،‏ از او پرسیدند:‏ «استاد،‏ گناه چه کسی بود که این مرد نابینا متولّد شد؟‏ گناه خودِ او یا والدینش؟‏ عیسی پاسخ داد:‏ ‹نه گناه این مرد بود و نه گناه والدینش،‏ بلکه از طریق او فرصتی فراهم شده است تا کارهای خدا آشکار شود.‏›»—‏یوحنا ۹:‏۱-‏۳‏.‏

بی‌گمان مایهٔ تعجب شاگردان عیسی بود،‏ وقتی او این حقیقت را روشن کرد که دلیل نابینایی آن مرد گناه او یا والدینش نبوده است.‏ عیسی آن مرد نابینا را شفا داد.‏ او به این شکل نادرستی این اعتقاد را که  مصیبت‌ها مجازاتی از طرف خداست،‏ ثابت کرد.‏ (‏یوحنا ۹:‏۶،‏ ۷‏)‏ آنان که با بیماری‌ای جدّی می‌جنگند،‏ باید بدانند که خدا مسبب بیماری آنان نیست.‏ دانستن این حقیقت واقعاً تسلّی‌بخش است.‏

کلام خدا به ما اطمینان می‌بخشد

• «خدا از بدی به دور است،‏ او نیز کسی را به عملی بد وسوسه نمی‌کند.‏» ‏(‏یعقوب ۱:‏۱۳‏،‏ پاورقی)‏ مصیبت‌ها و بلایا،‏ دردها،‏ بیماری‌ها و مرگ که قرن‌هاست انسان از آن رنج می‌برد،‏ به زودی از میان خواهد رفت.‏

• عیسی مسیح «همهٔ بیماران را نیز شفا داد.‏» ‏(‏مَتّی ۸:‏۱۶‏)‏ عیسی بیمارانی که نزدش می‌آمدند،‏ شفا می‌داد.‏ او به این ترتیب نشان داد که در آینده در سراسر زمین از طریق پادشاهی خدا چه خواهد کرد.‏

• «خدا هر اشکی را از چشمانشان پاک خواهد کرد.‏ دیگر مرگ نخواهد بود و ماتم و شیون و درد نیز وجود نخواهد داشت.‏ چیزهای گذشته سپری شده است.‏»‏‏—‏مکاشفه ۲۱:‏۳-‏۵‏.‏

چرا انسان با چنین درد و مصیبتی روبروست؟‏ قرن‌هاست که این پرسش ذهن انسان را به خود مشغول کرده است.‏ اگر خدا مسبب درد و مصیبت بشر نیست پس چه کسی مقصر و عامل آن است؟‏ این پرسش‌ها در مقالهٔ بعد پاسخ داده می‌شود.‏