سِت * می‌گوید:‏ «من و همسرم شغلمان را همزمان از دست دادیم.‏ حدود دو سال با کمک خانواده‌هایمان و چند کار نیمه‌وقت زندگی‌مان را گذراندیم.‏ کار به جایی رسید که همسرم پریسیلا افسرده شده بود و من احساس می‌کردم به هیچ دردی نمی‌خورم.‏»‏

‏«اما توانستیم از پس مشکلاتمان برآییم.‏ پریسیلا مرتباً به آنچه که عیسی در مَتّی ۶:‏۳۴ گفته است،‏ فکر می‌کرد.‏ عیسی در این آیه می‌گوید که نباید نگران فردای خود باشیم،‏ زیرا هر روز مشکلات خود را دارد.‏ همچنین دعاهای خالصانهٔ پریسیلا به او قدرت تحمّل بخشید.‏ آیهٔ مزمور ۵۵:‏۲۲ نیز مرا بر آن داشت تا تمام نگرانی‌های خود را به یَهُوَه خدا بسپارم.‏ خدا نیز به من قوّت قلب بخشید.‏ اکنون که شغلی جدید پیدا کرده‌ام،‏ زندگی‌مان را مطابق با پند عیسی که در مَتّی ۶:‏۲۰-‏۲۲ آمده است،‏ ساده نگه داشته‌ایم.‏ مهم‌تر از همه،‏ رابطه‌مان با یَهُوَه خدا قوی‌تر شده است و من و پریسیلا نیز به هم نزدیک‌تر شده‌ایم.‏»‏

جاناتان می‌گوید:‏ «وقتی در کسب‌وکار خانوادگی‌مان ورشکسته شدیم،‏ خیلی نگران آینده بودم.‏ حاصل ۲۰ سال سخت‌کوشی‌مان در یک بحران اقتصادی به باد رفت.‏ بعد از آن من و همسرم دربارهٔ مسائل مالی با هم جرّوبحث می‌کردیم.‏ اعتبارمان به قدری خراب شده بود که می‌ترسیدیم با کارت اعتباری خرید کنیم.‏»‏

‏«با کمک کلام خدا و روح مقدّس او تصمیماتی درست گرفتیم.‏ برای مثال هزینه‌های غیرضروری‌مان را کم کردیم.‏ من نیز تصمیم گرفتم در انتخاب شغل سخت‌گیر نباشم.‏ به علاوه،‏ هم‌ایمانانمان یعنی شاهدان یَهُوَه به ما دلگرمی دادند و در آن شرایط سخت واقعاً به ما کمک کردند.‏»‏

راکِل می‌گوید:‏ «وقتی شوهرم به شکلی غیرمنتظره مرا ترک کرد،‏ خیلی ناراحت و عصبانی بودم و از لحاظ روحی شدیداً افسرده شدم.‏ اما،‏ با نزدیک شدن به خدا دلگرمی یافتم.‏ هر روز دعا می‌کردم و خدا به من آرامش می‌داد.‏ واقعاً حس می‌کردم که او قلب شکسته‌ام را التیام بخشیده است.‏»‏

‏«به علاوه،‏ بر آنچه در کلام خدا آمده است تعمّق کردم که می‌گوید:‏ ‹مگذار مغلوب بدی شوی،‏ بلکه همواره بدی را با نیکویی مغلوب ساز.‏› (‏رومیان ۱۲:‏۲۱‏)‏ واقعاً از خدا قدردانم که از طریق کلامش به من کمک کرد تا بر احساساتی همچون خشم و کینه غلبه کنم.‏»‏

‏«یکی از دوستانم آیهٔ جامعه ۳:‏۶ را در کتاب مقدّس به من نشان داد و با مهربانی گفت که گاهی اوقات چیزهایی را از دست می‌دهیم و باید با نبود آن‌ها کنار آییم.‏ او به این شکل به من نشان داد که من نیز باید با شرایطم کنار آیم.‏ توصیهٔ او برایم سنگین بود اما دقیقاً همان چیزی بود که به آن نیاز داشتم.‏ اکنون اهدافی جدید برای خود دارم.‏»‏

اِلیزابِت می‌گوید:‏ «وقتی زندگی زناشویی‌تان از هم می‌پاشد،‏ به کمک و حمایت دیگران نیاز دارید.‏ زمانی که من چنین تجربهٔ تلخی داشتم،‏ یکی از دوستان نزدیکم همیشه حامی من بود.‏ او به من محبت می‌کرد،‏ با من اشک می‌ریخت و به من دلگرمی می‌داد؛‏ به همین دلیل،‏ دیگر احساس بی‌ارزشی نمی‌کردم.‏ اطمینان دارم که یَهُوَه خدا از او استفاده کرد تا قلب شکسته‌ام را التیام بخشد.‏»‏

لوئیس که در مقالهٔ اول به او اشاره شد،‏ بیماری قلبی وخیمی دارد و باید روزی ۱۶ ساعت زیر اکسیژن باشد.‏ او حتی دو بار تا یک قدمی مرگ پیش رفته است.‏ لوئیس می‌گوید:‏ «مرتباً به یَهُوَه دعا می‌کنم و از طریق روح مقدّس او قوّت می‌یابم و می‌توانم شرایطم را تحمّل کنم؛‏ زیرا اطمینان دارم که خدا به فکر من است.‏»‏

پِترا که حدود ۸۰ سال دارد می‌گوید:‏ «قبول این که دیگر قدرت انجام خیلی کارها را ندارم برایم سخت است.‏ همیشه احساس خستگی می‌کنم و باید دارو بخورم.‏ اغلب به عیسی فکر می‌کنم  که از یَهُوَه خواست تا مشکلی را از سر راهش بردارد.‏ اما یَهُوَه به جای این کار به او قدرت تحمّل بخشید.‏ یَهُوَه به من نیز قدرت تحمّل می‌بخشد.‏ دعاهای روزانه به من آرامش می‌دهد و همچون تسکینی برای دردهایم است.‏»—‏مَتّی ۲۶:‏۳۹

هولیان در حدود ۳۰ سال است که با بیماری اِم اِس دست و پنجه نرم می‌کند.‏ او می‌گوید:‏ «سال‌ها پشت میز مدیریت نشستم،‏ اما اکنون باید روی صندلی چرخ‌دار بنشینم.‏ با این حال برای زندگی‌ام ارزش قائلم،‏ چرا که آن را در راه خدمت به دیگران وقف کرده‌ام.‏ کمک کردن به دیگران دردهایمان را تسکین می‌دهد؛‏ به علاوه،‏ یَهُوَه نیز طبق وعده‌اش قوّت و نیروی لازم را به ما می‌دهد.‏ به راستی که گفتهٔ پولُس رسول حقیقت دارد که گفت:‏ ‹به یاری او که به من قوّت می‌بخشد،‏ قدرت هر چیز را دارم.‏›»—‏فیلیپیان ۴:‏۱۳‏.‏

آنتونیو می‌گوید:‏ «باورم نمی‌شد پدرم را از دست داده‌ام.‏ او تنها یک عابر پیاده بود و حقش نبود که در آن سانحهٔ رانندگی بمیرد.‏ اما کاری از دست من برنمی‌آمد.‏ او پنج روز در حالت اغما بود و سپس فوت کرد.‏ جلوی مادرم گریه نمی‌کردم،‏ اما وقتی تنها می‌شدم،‏ می‌زدم زیر گریه و با خود می‌گفتم:‏ ‹چرا این اتفاق افتاد؟‏›»‏

‏«وقتی برای مرگ پدرم داغدار بودم مرتباً از یَهُوَه می‌خواستم به من آرامش دهد و کمکم کند تا احساساتم را کنترل کنم.‏ به مرور زمان آرامش یافتم.‏ به یاد آوردم کتاب مقدّس می‌گوید که ‹اتفاقات غیرمنتظره› برای هر کسی پیش می‌آید.‏ اطمینان دارم روزی پدرم رستاخیز خواهد یافت و دوباره او را خواهم دید؛‏ زیرا می‌دانم خدا دروغ نمی‌گوید.‏»—‏جامعه ۹:‏۱۱؛‏ یوحنا ۱۱:‏۲۵؛‏ تیتوس ۱:‏۲‏.‏

رابرت که در مقالهٔ اول به او اشاره شد نیز طرز فکری مشابه دارد.‏ او می‌گوید:‏ «من و همسرم ماریبِل با دعا به یَهُوَه به آرامشی که در فیلیپیان ۴:‏۶،‏ ۷ وعده داده شده است رسیدیم.‏ در نتیجه توانستیم دربارهٔ امید رستاخیز با گزارشگران تلویزیون صحبت کنیم.‏ با این که آن سانحهٔ هوایی پسرمان را از ما گرفت،‏ سعی می‌کنیم تا همواره بر خاطرات خوبی که در گذشته با او داشتیم تمرکز کنیم.‏»‏

‏«ما به هم‌ایمانانمان که مصاحبهٔ ما را در تلویزیون دیده بودند گفتیم که آرامش ما هنگام مصاحبه،‏ بدون شک نتیجهٔ دعاهای پرمهر دیگران برای ما بوده است.‏ همچنین یقین دارم که یَهُوَه از طریق پیام‌های دلگرم‌کنندهٔ هم‌ایمانانمان به ما تسلّی می‌داد.‏»‏

همان طور که دیدیم،‏ یَهُوَه خدا در همه گونه سختی و مصیبت،‏ به انسان‌ها دلگرمی می‌دهد.‏ شما نیز با هر مشکلی که روبرو باشید می‌توانید به آرامش برسید.‏ * پس باشد که در تمام سختی‌هایمان به یَهُوَه،‏ «خدای همه گونه دلگرمی‌ها،‏» روی آوریم.‏—‏۲قُرِنتیان ۱:‏۳‏.‏