آیا می‌دانستید که
آیا می‌دانستید که
جمع‌آوری باقی‌ماندهٔ محصول چه رسمی بود و چه کسانی از آن فایده می‌بردند؟
▪ شریعت موسی کشاورزان را از درو کردنِ کل محصول خود منع می‌کرد. آنان می‌بایستی در هنگام گندم‌چینی، گوشه و کنارِ مزرعهٔ خود را درو نمی‌کردند. در هنگام جمع‌آوری انگور نیز، خوشه‌های بر زمین ریخته شده را بر نمی‌داشتند و اگر در هنگام برداشت محصول، میوه هنوز نرسیده بود، بار دیگر برای چیدن آن به تاکستان باز نمی‌گشتند. کسانی که شاخه‌های درخت زیتون را تکان می‌دادند، نباید زیتون‌هایی را که روی شاخه باقی می‌ماند، می‌چیدند. (لاویان ۱۹:۹، ۱۰؛ تثنیه ۲۴:۱۹-۲۱) به این ترتیب فقرا، یتیمان، بیوه‌زنان و غریبان می‌توانستند باقی‌ماندهٔ محصول را جمع‌آوری کنند.
قانونِ جمع‌آوری باقی‌ماندهٔ محصول یا «خوشه‌چینی» به نفع کل جامعهٔ اسرائیل بود. با توجه به این قانون، مالک زمین می‌توانست خصوصیاتی همچون سخاوت، ازخودگذشتگی و توکّل به برکات خدا را در خود تقویت کند. جمع‌کنندگان باقی‌ماندهٔ محصول نیز پشتکار و سخت‌کوشی را می‌آموختند؛ چرا که جمع‌آوری محصول کار آسانی نبود. (روت ۲:۲-۱۷) این امر به فقرا آرامش خاطر می‌داد که نباید گرسنگی بکشند یا فکر کنند که باری برای جامعه هستند. همچنین احساس بی‌ارزشی نمی‌کردند و مجبور نبودند دستشان را به سوی دیگران دراز کنند.
چرا سلیمان برای ساخت معبد در اورشلیم، از لبنان چوب وارد کرد؟
▪ در اوّل پادشاهان ۵:۱-۱۰ می‌توان در مورد قراردادی بین سلیمان و حیرام، پادشاه صور گزارشی را خواند. طبق این قرارداد، می‌بایستی تخته‌هایی از درخت سرو و صنوبر، از لبنان به اسرائیل از راه دریا فرستاده می‌شد تا برای ساخت معبد از آن استفاده می‌کردند.
در خاور میانهٔ باستان، چوب سرو یکی از اقلام مهم در تجارت بود. این چوب در مصر و بین‌النهرین معمولاً برای ساخت سقف و ستون معبدها و قصرها به کار می‌رفت. اسناد سلطنتی، کتب ادبی و کتیبه‌ها ثابت می‌کنند که چوب سرو مرتباً به ایالات مختلف جنوب بین‌النهرین وارد می‌شد. گاهی اوقات از این چوب به عنوان غنایم جنگی یا باج و خراج استفاده می‌شد. مصریان از آن برای ساخت قایق‌های سلطنتی، تابوت و دیگر وسایل خاکسپاری استفاده می‌کردند.
چوب سرو لبنان نه تنها از نظر دوام، زیبایی و عطر معروف بود، بلکه در مقابل حملات حشرات نیز مقاوم بود. پس واضح است که سلیمان برای ساخت معبد از بهترین مواد ساختمانی استفاده کرد. از جنگل‌های سرو که زمانی کوه‌های لبنان را پوشانده بود، امروزه تنها چند بیشهٔ کوچک باقی مانده است.
[تصویر در صفحهٔ ۲۳]
نقش برجستهٔ آشوری در قصر سارگون از حمل و نقل سرو لبنانی
[سطر اعتبار در صفحهٔ ۲۳]
Erich Lessing/Art Resource, NY
