وقتی عبارت پایان دنیا را می‌شنوید،‏ چه چیزی به ذهنتان خطور می‌کند؟‏ آیا به یک شهاب‌سنگ آسمانی فکر می‌کنید که حیات را با برخورد به زمین محو و نابود می‌سازد؟‏ یا یک فاجعهٔ طبیعی یا جنگ جهانی سوم در ذهنتان به تصویر کشیده می‌شود؟‏ این گونه تصوّرات ممکن است عده‌ای را نگران سازد،‏ ولی برای عده‌ای دیگر باعث شود که به این موضوع شک و تردید داشته باشند و حتی آن را به باد تمسخر گیرند.‏

کلام خدا می‌گوید:‏ «پایان فرا خواهد رسید.‏» (‏مَتّی ۲۴:‏۱۴‏)‏ این واقعه «روز عظیم خدا» و «حارمَگِدّون» نیز خوانده شده است.‏ (‏مکاشفه ۱۶:‏۱۴،‏ ۱۶‏)‏ هرچند ادیان جهان در خصوص این موضوع برداشت‌های متناقضی داشته‌اند و عقاید عجیب و ترسناک را ترویج داده‌اند،‏ کلام خدا به‌روشنی توضیح می‌دهد که «پایان» به چه مفهوم است و به چه مفهوم نیست.‏ به علاوه به یاری کتاب مقدّس می‌توانیم پی ببریم که آیا پایان نزدیک است یا نه.‏ از همه مهم‌تر می‌آموزیم که چگونه در آن روز نجات یابیم!‏ نخست بیایید به بررسی بعضی از تصوّرات غلط بپردازیم که در میان مردم رایج است و با استفاده از کلام خدا به مفهوم صحیح «پایان» پی ببریم.‏

1.  «‏پایان» به مفهوم نابودی کرهٔ زمین در انفجاری عظیم نیست.‏

   کتاب مزمور می‌گوید که خدا «زمین را بر اساسش استوار کرده،‏ تا جنبش نخورد تا ابدالآباد.‏» (‏مزمور ۱۰۴:‏۵‏)‏ این آیه به همراه آیات دیگر به ما اطمینان می‌دهد که خدا هرگز کرهٔ زمین را نابود نخواهد ساخت و حتی اجازهٔ نابودی آن را نخواهد داد!‏—‏جامعه ۱:‏۴؛‏ اِشَعْیا ۴۵:‏۱۸‏.‏

2.  «‏پایان» رویدادی اتفاقی یا تصادفی نیست.‏

   بر اساس کتاب مقدّس «پایان» رویدادی اتفاقی نیست،‏ بلکه خدا زمانی برای آن تعیین کرده است،‏ چنانکه آمده است:‏ «آن روز و ساعت را هیچ کس نمی‌داند،‏ نه فرشتگان در آسمان و نه [عیسی]،‏ بلکه پدر می‌داند.‏ هوشیار و بیدار بمانید؛‏ زیرا نمی‌دانید آن زمان مقرّر چه وقت است.‏» (‏مَرقُس ۱۳:‏۳۲،‏ ۳۳‏)‏ کاملاً روشن است که خدا یا «پدر» زمانی را برای پایان مقرّر کرده است.‏

3.  ‏«پایان» به دست انسان‌ها یا در پی برخورد شهاب‌سنگی از آسمان صورت نمی‌گیرد.‏

   چگونه «پایان» فرا خواهد رسید؟‏ کلام خدا در کتاب مکاشفه باب ۱۹ آیهٔ ۱۱ می‌گوید:‏ «آنگاه دیدم که آسمان گشوده شد و اسبی سفید را مشاهده کردم که کسی بر آن نشسته است.‏ او ‹امین و راست› خوانده می‌شود.‏» در آیهٔ ۱۹ چنین آمده است:‏ «آنگاه وحش و پادشاهان زمین و سپاهیانشان را دیدم که گرد هم آمده بودند تا علیه آن اسب‌سوار و علیه سپاهش جنگ کنند.‏» (‏مکاشفه ۱۹:‏۱۱-‏۲۱‏)‏ هرچند این آیات به زبان سمبولیک بیان شده است،‏ از آن مشخص می‌شود که خدا سپاهی از فرشتگان را برای نابود ساختن دشمنانش خواهد فرستاد.‏

1.  ‏«پایان» یعنی نابودی حکومت‌های بشری.‏

   کلام خدا شرح می‌دهد:‏ «در ایّام این پادشاهان خدای آسمان‌ها سلطنتی را که تا ابدالآباد زایل نشود،‏ برپا خواهد نمود و این  سلطنت به قومی دیگر منتقل نخواهد شد،‏ بلکه تمامی آن سلطنت‌ها را خرد کرده،‏ مغلوب خواهد ساخت و خودش تا ابدالآباد استوار خواهد ماند.‏» (‏دانیال ۲:‏۴۴‏)‏ همان طور که پیش از این در نکتهٔ سوم گفته شد،‏ «پادشاهان زمین و سپاهیانشان» که برای جنگ «علیه آن اسب‌سوار و علیه سپاهش» گرد هم آمده‌اند،‏ نابود خواهند شد.‏—‏مکاشفه ۱۹:‏۱۹‏.‏

2.  ‏«پایان» یعنی انتهای جنگ،‏ خشونت و بی‌عدالتی.‏

   در مزمور آمده است که خدا «جنگها را تا کرانهای زمین پایان می‌بخشد.‏» (‏مزمور ۴۶:‏۹‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ همچنین در کلام خدا می‌خوانیم:‏ «صالحان در زمین ساکن خواهند شد و راستان در آن باقی خواهند ماند؛‏ اما شریران از زمین بریده خواهند شد و خیانت‌پیشگان از آن ریشه‌کن خواهند گردید.‏» (‏امثال ۲:‏۲۱،‏ ۲۲‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ خدا نیز چنین وعده داده است:‏ «من همه چیز را نو می‌سازم.‏»—‏مکاشفه ۲۱:‏۴،‏ ۵‏.‏

3.  ‏«پایان» یعنی نابودی ادیانی که در حق خدا و انسان‌ها کوتاهی کرده‌اند.‏

   کلام خدا می‌گوید:‏ «انبیا به دروغ نبوّت می‌کنند و کاهنان به اقتدار خویش حکم می‌رانند .‏ .‏ .‏ اما،‏ در آخر چه خواهید کرد؟‏» (‏اِرْمیا ۵:‏۳۱‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ عیسی مسیح نیز گفت:‏ «بسیاری در آن روز به من خواهند گفت:‏ ‹سَرور،‏ سَرور آیا به نام تو پیشگویی نکردیم،‏ به نام تو دیوها را بیرون نراندیم و به نام تو بسیاری اعمال خارق‌العاده انجام ندادیم؟‏› آنگاه به ایشان صریحاً خواهم گفت:‏ ‹هرگز شما را نشناختم!‏ ای بدکاران از من دور شوید!‏›»—‏مَتّی ۷:‏۲۱-‏۲۳‏.‏

4.  «‏پایان» یعنی نابودی کسانی که حامی و طرفدار دنیای کنونی می‌باشند.‏

   عیسی توضیح داد که مردم به این دلیل داوری و محکوم می‌شوند چون او را که نور بود نخواستند و «تاریکی را دوست داشتند نه نور را،‏ چون اعمال آنان شریرانه بود.‏» (‏یوحنا ۳:‏۱۹‏)‏ کلام خدا به نابودی دنیای زمان نوحِ وفادار اشاره می‌کند.‏ در آنجا آمده است:‏ «دنیای آن زمان در آب غرق شده،‏ نابود گشت.‏ اما به همان کلام،‏ آسمان‌ها و زمینی که اکنون وجود دارد،‏ برای آتش نگاه داشته شده است و تا روز داوری و نابودی مردمان خدانشناس حفظ می‌گردد.‏»—‏۲پِطرُس ۳:‏۵-‏۷‏.‏

دقت کنید که ارتباطی بین «روز داوری» خدا با نابودی «دنیای» زمان نوح وجود دارد.‏ منظور از دنیایی که در آن زمان نابود شد،‏ چیست؟‏ منظور کرهٔ زمین نیست،‏ چون هنوز باقی است.‏ در واقع،‏ واژهٔ «دنیا» به «مردمان خدانشناس» یعنی دشمنان خدا اشاره دارد که «نابود» گشتند.‏ طی «روز داوری» نیز آنانی که عمداً به ضدّ خدا عمل کرده‌اند،‏ نابود خواهند شد.‏ در عوض،‏ دوستان خدا نجات خواهند یافت،‏ همان گونه که نوح و خانواده‌اش نجات یافتند.‏—‏مَتّی ۲۴:‏۳۷-‏۴۲‏.‏

تصوّرش را بکنید که وقتی خدا به تمامی عوامل شریر پایان دهد،‏ اوضاع زمین چقدر فوق‌العاده خواهد شد!‏ بلی،‏ مطابق با کلام خدا «پایان» دنیا خبری خوش است نه خبری بد.‏ با این حال،‏ شاید بپرسید:‏ «آیا کلام خدا می‌گوید که پایان کی فرا خواهد رسید؟‏ آیا نزدیک است؟‏ من چگونه می‌توانم از آن نجات یابم؟‏»‏