‏«در کلام من بمانید»‏

‏«اگر شما در کلام من بمانید،‏ به‌راستی شاگرد من هستید،‏ حقیقت را خواهید شناخت و حقیقت شما را آزاد خواهد ساخت.‏»—‏یوحنا ۸:‏۳۱،‏ ۳۲‏.‏

این به چه معنی است؟‏ منظور از «کلامِ» عیسی تعالیم اوست که از منشأیی والاتر بود.‏ عیسی خود گفت:‏ «پدری که مرا فرستاد،‏ خود به من فرمان داده است که در مورد چه سخن بگویم و چه به زبان آورم.‏» (‏یوحنا ۱۲:‏۴۹‏)‏ عیسی در دعا به یَهُوَه خدا،‏ پدر آسمانی‌اش گفت:‏ «کلام تو حقیقت است.‏» عیسی برای پشتیبانی از تعالیمش از کلام خدا نقل‌قول می‌کرد.‏ (‏یوحنا ۱۷:‏۱۷؛‏ مَتّی ۴:‏۴،‏ ۷،‏ ۱۰‏)‏ از این رو مسیحیان حقیقی نیز ‹در کلام او می‌مانند› به این معنی که کتاب مقدّس،‏ کلام خدا را به عنوان «حقیقت» می‌پذیرند،‏ برایشان والاترین و معتبرترین معیار است و اعتقادات و اعمالشان بر اساس آن است.‏

مسیحیان قرن اول چگونه این معیار را دنبال می‌کردند؟‏ پولُس رسول نیز چنین احترامی برای کلام خدا قائل بود و نوشت:‏ ‹کلِ نوشته‌های مقدّس از خدا الهام شده و مفید است.‏› (‏۲تیموتائوس ۳:‏۱۶‏)‏ همچنین مردانی که منصوب می‌شدند تا به هم‌ایمانان مسیحی‌شان تعلیم دهند،‏ باید «به کلام راستی پای‌بند» می‌بودند.‏ (‏تیتوس ۱:‏۷،‏ ۹‏)‏ مسیحیان قرن اول این هشدار را مد نظر داشتند که از عقایدی که «بر اساس تعالیم مسیح» نبود،‏ دوری کنند و در دام «فلسفه‌ها و عقایدی» نیفتند که «بر اساس سنّت انسان‌ها و اصول ابتدایی دنیا» بود.‏—‏کولُسیان ۲:‏۸‏.‏

چه کسانی امروزه این الگو را دنبال می‌کنند؟‏ در کتاب تعالیم رسمی کلیسای کاتولیک آمده است که ‹آنچه آشکار شده و کلیسای کاتولیک از آن اطمینان یافته تنها بر مبنای نوشته‌های مقدّس نیست.‏ از این رو هم نوشته‌های مقدّس و هم سنت‌های مقدّس باید به یک میزان پذیرفته و ارج نهاده شود و باید به آن وفادار بود.‏› در مقاله‌ای در مجلّهٔ مکلینز از یکی از روحانیون مسیحی در تورنتو کانادا چنین نقل شده است:‏ «چرا برای راهنمایی باید به تحوّلات و گفته‌هایی روی آوریم که مربوط به دو هزار سال پیش است؟‏ ما خود ایده‌های فوق‌العاده‌ای داریم که آن‌ها را با پیوند دادن به عیسی و نوشته‌های مقدّس ضعیف می‌کنیم.‏»‏

‏«دایرة‌المعارف جدید کاتولیک»‏ * در مورد شاهدان یَهُوَه می‌گوید:‏ «اعتقادات و قوانین آنان فقط بر مبنای کتاب مقدّس است.‏» مردی در کانادا پیش از این که یکی از شاهدان یَهُوَه خود را معرفی کند به او گفت:‏ «می‌دانم کی هستید.‏» بعد به کتاب مقدّسی که در دست او بود اشاره کرد و گفت:‏ «این نشانهٔ شماست.‏»‏

‏[پاورقی]‏