Mikael, sem í sumum trúarbrögðum er nefndur „sankti Mikael“, er greinilega nafn sem Jesús fékk áður en hann var maður á jörðinni og eftir þann tíma. a Mikael átti í orðadeilu við Satan eftir dauða Móse og kom engli til hjálpar við að flytja Daníel boð frá Guði. (Daníel 10:13, 21; Júdasarbréfið 9) Mikael lifir í samræmi við merkingu nafns síns – „Hver er Guði líkur?“ – með því að standa vörð um drottinvald Guðs og berjast gegn óvinum hans. – Daníel 12:1; Opinberunarbókin 12:7.

 Skoðum hvers vegna það er skynsamlegt að álykta að Jesús sé erkiengillinn Mikael.

•   Mikael er „höfuðengillinn“. (Júdasarbréfið 9) Titillinn ,höfuðengill‘ og ,erkiengill‘ koma aðeins tvisvar sinnum fyrir í Biblíunni. Í bæði skiptin eru orðin í eintölu og gefa til kynna að aðeins einn engill beri þessa titla. Annað versið skýrir frá því að hinn upprisni Drottinn Jesús ,muni sjálfur stíga niður af himni þegar raust erkiengilsins kveður við‘. (1. Þessaloníkubréf 4:16) Jesús hefur ,raust erkiengilsins‘ vegna þess að hann er erkiengillinn, Mikael.

•   Mikael ræður yfir hersveit engla. „Mikael og englar hans fóru að berjast við drekann,“ sem er Satan. (Opinberunarbókin 12:7) Mikael hefur mikil völd í andaheiminum. Hann er „fremstur höfðingjanna“ og „leiðtoginn mikli“. (Daníel 10:13, 21; 12:1) Þessir titlar þýða að Mikael er „yfirforingi englahersveitanna,“ eins og Nýjatestamentisfræðingurinn David E. Aune orðar það.

   Í Biblíunni er aðeins minnst á eitt annað nafn sem sá ber er hefur völd yfir englahersveitum. Biblían lýsir því „þegar Drottinn Jesús opinberast af himni með máttugum englum sínum. Hann kemur í logandi eldi og hegnir“. (2. Þessaloníkubréf 1:7, 8; Matteus 16:27) Jesús „steig upp til himna ... og englar, völd og kraftar eru undir hann lagðir.“ (1. Pétursbréf 3:21, 22) Það er ekki rökrétt að Guð stilli Jesú og Mikael saman sem keppinautum yfir heilögum englum. Það er rökréttara að álykta að bæði nöfnin, Jesús og Mikael, eigi við um sömu persónuna.

•   Mikael „mun birtast“ og það verða fordæmalausir „hörmungatímar“. (Daníel 12:1) Í Daníelsbók eru orðin ,munu birtast‘ í hebreska frumtextanum oft notuð um konunga sem láta til sín taka í sérstakri aðgerð. (Daníel 11:2-4, 21) Jesús Kristur, líka nefndur „Orðið Guðs,“ lætur til sín taka sem „Konungur konunga“ til að fella alla óvini Guðs og vernda fólk Guðs. (Opinberunarbókin 19:11-16) Hann gerir það þegar ,mikil þrenging sem engin hefur þvílík verið frá upphafi heims allt til þessa‘ hefst.– Matteus 24:21, 42.