Биз, Жахабанын Күбөлөрү, ар кайсы диндерди туткандар менен дин тууралуу сүйлөшөбүз, бирок дин аралык иштерге катышпайбыз. Тагыраак айтканда, алардын диний каадаларына катышпайбыз. Ыйык Китепте Кудайдын чыныгы кызматчыларынын «бири-бири менен шайкеш бириктирилгени» айтылат. Аларды бирдей диний окууларга карманганы бириктирип турат (Эфестиктер 4:16; 1 Корунттуктар 1:10; Филипиликтер 2:2). Бул сүйүүгө, боорукердикке, кечиримдүүлүккө байланыштуу бирдей баалуулуктарга кармануудан да көптү билдирет. Биздин диний ишенимибиз Ыйык Китептеги так билимге негизделет. Болбосо куру-бекер нерселерге ишенген болмокпуз (Римдиктер 10:2, 3).

 Ыйык Китепте башка диндегилер менен аралашуу чак эмес моюнтурукту кийгенге салыштырылат. Бул Кудайдын кызматчыларынын ишенимин кыйратышы мүмкүн (2 Корунттуктар 6:14—17). Ошондуктан Иса пайгамбар шакирттерине дин аралык иштерге катышпашы керектигин айткан (Матай 12:30; Жакан 14:6). Ошо сыяктуу эле, Кудайдын Муса аркылуу берилген Мыйзамында байыркы ысрайылдыктарга коңшу элдердин кудайларына сыйынууга тыюу салынган (Чыгуу 34:11—14). Кийинчерээк ишенимдүү ысрайылдыктар коңшу элдердин жардамын четке кагышкан. Четке кагышпаса, алардын диний каадаларына иришүүгө туура келмек (Эзра 4:1—3).

 Ооба. Элчи Пабылдай болуп, биз да кызматта «мүмкүн болушунча... көбүрөөк адамдардын» ой жүгүртүүсүн түшүнгөнгө, ишенген нерселерин билгенге аракет кылабыз (1 Корунттуктар 9:19—22). Алар менен сүйлөшүп жатканда Ыйык Китептеги башкаларга «терең урмат-сый менен» мамиле кылгыла деген кеңешке ылайык иш кылганга чын ыкластан умтулабыз (1 Петир 3:15).