LIJT 119
Wij muite gloobe häwe
-
1. Dai reäl profëten fon Israel
fortelt häwe wat fon God kaim.
Hüüt, doir Jësus, fortelt God mit sij folk;
sijn stim wij hööre gans klår.
(KOOR)
Taum behule kraft un fast ståe,
gloobe häwe muite dårtau.
Oos Her God wart oos rere, jå!
Wen wij reäl sin leewe koine wij.
-
2. Forordnet oos Jësus taum preege gåe
up al stele un tau al folk.
Mit koråsch un lust bekandmåke wij;
forsteeke wij dat ais nij.
(KOOR)
Taum behule kraft un fast ståe,
gloobe häwe muite dårtau.
Oos Her God wart oos rere, jå!
Wen wij reäl sin leewe koine wij.
-
3. As air schif oos gloobe stram anhåkt is
wen wij in air unweerer sin.
Doch wij krijge den al faind oiwerståe;
dat reren kümt den fon God.
(KOOR)
Taum behule kraft un fast ståe,
gloobe häwe muite dårtau.
Oos Her God wart oos rere, jå!
Wen wij reäl sin leewe koine wij.
(Sai uk Rom. 10:10; Efé. 3:12; Heb. 11:6; 1 João 5:4.)
