Een advocaat verdiept zich in Jehovah’s Getuigen

„IK WIST heel weinig van Jehovah’s Getuigen af”, vertelt Les Civin, advocaat en directeur van een advocatenkantoor in Zuid-Afrika. Waarom verdiepte hij zich in het geloof van de Getuigen? Tot welke conclusie kwam hij? Hier volgt zijn verhaal.

Wat is uw religieuze achtergrond?

Ik ben van origine joods, maar begin jaren zeventig trouwde ik met Carol, die anglicaans was. Zij had geen interesse voor religie, en op dat moment speelde geloof ook geen rol in ons leven. Maar toen onze zoon, Andrew, acht was, vond Carol dat we hem toch iets van geloof moesten bijbrengen. Een rabbi zei dat als Carol zich tot het jodendom bekeerde, Andrew automatisch joods zou worden en we een bar mitswa konden houden als hij dertien werd. Daarom begonnen we wekelijks in de synagoge lessen bij te wonen voor mensen die zich wilden bekeren.

Hoe bent u in contact gekomen met Jehovah’s Getuigen?

Als de Getuigen bij ons aan de deur kwamen, kapte ik het gesprek altijd snel af. Ik zei dan: „Ik ben joods en ik geloof niet in het Nieuwe Testament.” Toen vertelde Carol me dat een vriendin van haar een Getuige was en dat die veel van de Bijbel wist. Carol stelde voor om wat meer over de Bijbel te weten te komen. Met tegenzin stemde ik er daarom mee in met de Getuigen te studeren.

Wat vond u van de Bijbelstudie?

Ik deed heel neerbuigend. Ik was weer actief bezig met het joodse geloof en zag mezelf als een lid van het uitverkoren volk. Ik dacht: wat kunnen deze mensen me nu leren? Tijdens het eerste gesprek zei ik tegen de Getuige die bij ons kwam: „Ik ben als jood geboren. Ik heb mijn geloof nu gevonden en ik zal als jood sterven. Wat jullie vertellen kan daar niks aan veranderen.” Hij nam vriendelijk nota van mijn standpunt. Dus gingen we op vrijdag- en maandagavond naar de klassen in de synagoge en studeerden we op zondagochtend met de Getuigen (als ik er niet onderuit kon). De studie met hen was overigens gratis, wat niet het geval was met de lessen in de synagoge.

Ik gebruikte mijn joodse bijbel omdat ik dacht dat de Getuigen een vertaling gebruikten die hun goed uitkwam. Maar ik was verbaasd dat de bijbels zo goed met elkaar overeenkwamen. Daardoor was ik nog vastbeslotener om te bewijzen dat de Getuigen geen verstand van zaken hadden.

 Nadat we een aantal lessen van de rabbi hadden bijgewoond, zei Carol dat ze vond dat hij de Bijbel niet goed genoeg kende. Ze zei dat ze niet langer naar die lessen zou gaan en dat ze de Christus niet zou verloochenen. Ik was helemaal van streek en dacht erover te scheiden. Maar toen ik de schok een beetje te boven was gekomen, bedacht ik een andere strategie: ik zou mijn juridische achtergrond gebruiken om Carol te laten zien dat deze ’gekke sekte’ het bij het verkeerde eind had.

Is dat u gelukt?

Een rabbi gaf me een boek dat geschreven was om Messiaanse profetieën te weerleggen. Carol en ik bestudeerden dat boek anderhalf jaar. We studeerden ook elke week met de Getuigen. Maar terwijl we alle profetieën onderzochten die in het boek van de rabbi behandeld werden, begon ik me steeds ongemakkelijker te voelen. Anders dan in het boek stond, wezen de Messiaanse profetieën in de Bijbel consequent naar één persoon: Jezus Christus. Het cruciale moment kwam toen we de profetie in Daniël 9:24-27 bestudeerden, waarin voorzegd werd dat de Messias in het jaar 29 zou verschijnen. * De Getuige pakte er een interlineaire Hebreeuwse bijbel bij waarin onder elk woord de letterlijke Engelse vertaling stond. Ik controleerde de bewoordingen, berekende zelf de chronologie en zei: „Oké, de profetie wijst naar 29. En wat dan nog?”

„In dat jaar is Jezus gedoopt”, zei de Getuige.

Ik stond perplex! Ik was ook verbaasd over de nauwkeurigheid van de Bijbelprofetieën en hoe goed ze in elkaar passen.

Hoe reageerden uw vrienden toen u van opvatting veranderde?

Sommige vrienden maakten zich ernstig zorgen en beloofden mijn vrouw en mij in contact te brengen met mensen die konden aantonen dat we gehersenspoeld waren. Maar onze overtuigingen waren gebaseerd op diepgaand onderzoek en logische argumentatie — precies het tegenovergestelde van hersenspoelen.

Hoe kwam het dat u besloot een Getuige te worden?

Eerst ging ik een paar keer mee naar de Koninkrijkszaal met mijn vrouw, die inmiddels een Getuige geworden was. * Ik was onder de indruk van de vriendelijkheid van de Getuigen en hun liefde voor elkaar, ongeacht hun ras. Dat had ik bij mijn eigen geloof niet gezien. Na nog zo’n drie jaar studie werd ik uiteindelijk gedoopt.

Hoe kijkt u terug op uw besluit om een Getuige te worden?

Het is een eer om te kunnen zeggen: „Ik ben een Getuige van Jehovah.” Maar als ik erbij stilsta hoe ik tegen de waarheid heb gevochten, vind ik dat ik de geestelijke schatten die Jehovah me gegeven heeft, niet verdien. Ik zal nooit spijt krijgen van dit besluit.

Welke zegeningen hebt u ondervonden?

Te veel om op te noemen. Ik heb onder andere het voorrecht in de plaatselijke gemeente ouderling te zijn, oftewel een geestelijke herder en leraar. Bovendien heb ik assistentie kunnen verlenen aan de Juridische Afdeling van het Zuid-Afrikaanse bijkantoor van Jehovah’s Getuigen. Maar de grootste zegen is nog dat ik Jehovah en zijn Zoon heb leren kennen en dat ik de echte betekenis ken van deze tijd en de dramatische gebeurtenissen in deze wereld.

[Voetnoten]

[Inzet op blz. 11]

Ik was verbaasd over de nauwkeurigheid van de Bijbelprofetieën en hoe goed ze in elkaar passen