Uitspraken van ouders

Als ouder van een peuter of kleuter kom je waarschijnlijk voor uitdagingen te staan. Hoe moet je bijvoorbeeld met zijn driftbuien omgaan? Hoe kun je je kind het verschil tussen goed en fout leren en hem op een evenwichtige manier corrigeren? Hier volgen een paar commentaren van ouders.

DRIFTBUIEN

„Tijdens de peuterpuberteit verwacht een kind in alles zijn zin te krijgen. Onze zoon had dat probleem ook. Als hij zijn zin niet kreeg, ging hij met dingen gooien. Het was ons eerste kind, dus we hadden geen ervaring met driftbuien. Het hielp ook niet dat anderen tegen ons zeiden dat zulk gedrag normaal was.” — Susan (Kenia).

„Toen onze dochter twee was, ging ze op de vloer liggen schreeuwen, krijsen en schoppen. Het was om gek van te worden! Op zo’n moment had praten geen zin. Dus stuurden mijn man en ik haar naar haar kamer en zeiden we vriendelijk dat ze mocht terugkomen als ze weer rustig was en dat we er dan over zouden praten. Als ze gekalmeerd was, ging een van ons naar haar kamer en hielp haar in te zien waarom haar gedrag niet acceptabel was. Dat werkte. Op een keer hoorden we haar zelfs tot God bidden en hem om vergeving vragen. Na een tijdje werden de driftbuien minder en ten slotte hielden ze op.” — Yolanda (Spanje).

„Peuters proberen uit hoe ver ze kunnen gaan. Als je toelaat dat een kind iets doet wat je hem verboden hebt, geef je een onduidelijk signaal af. Doordat we duidelijk en consequent waren, leerden onze kinderen geleidelijk dat schreeuwen niet de manier was om hun zin te krijgen.” — Neil (Groot-Brittannië).

CORRECTIE

„Bij peuters en kleuters is het moeilijk te peilen hoe goed ze luisteren. Het geheim is herhaling. Je moet dingen steeds weer herhalen, voor je gevoel wel duizend keer, en je woorden kracht bijzetten door je toon en je gebaren.” — Serge (Frankrijk).

„Hoewel onze vier kinderen in dezelfde omgeving opgroeiden, waren ze allemaal verschillend. Eentje huilde al als ze wist dat ze ons teleurgesteld had, terwijl een ander uitprobeerde hoe ver ze kon gaan. Soms was een strenge blik of een standje al genoeg, maar andere keren moesten we echt straf geven.” — Nathan (Canada).

„Consequent zijn is belangrijk. Maar je moet als ouder ook weer niet dogmatisch of star zijn. Als het kind echt spijt van iets heeft, is het goed om redelijk te zijn en niet te streng te straffen.” — Matthieu (Frankrijk).

 „Ik probeer niet te veel regels op te leggen, maar over de regels die er zijn, valt niet te onderhandelen. Mijn zoontje van drie weet wat de gevolgen zijn als hij niet luistert, en daardoor gedraagt hij zich beter. Als ik moe ben, zou het natuurlijk makkelijker zijn om hem zijn gang te laten gaan als hij iets doet wat niet mag. Maar omdat ik consequent wil zijn, dwing ik mezelf om op te treden. Consequent zijn is ontzettend belangrijk!” — Natalie (Canada).

CONSEQUENT ZIJN

„Kleine kinderen lijken wel een geheugenchip te hebben waarop ze iedere inconsequentie van de ouder opslaan.” — Milton (Bolivia).

„Soms vraagt ons zoontje hetzelfde op verschillende manieren om te kijken of we hetzelfde antwoord geven. En als zijn moeder en ik niet precies hetzelfde zeggen, probeert hij ons tegen elkaar uit te spelen.” — Ángel (Spanje).

„Het gebeurde wel dat ik slecht gedrag van mijn zoontje negeerde als ik een goede bui had en hem streng strafte als ik een slechte bui had. Ik merkte dat hij zich daardoor slechter ging gedragen.” — Gyeong-ok (Zuid-Korea).

„Kleine kinderen moeten snappen dat gedrag dat vandaag verkeerd is, altijd verkeerd is.” — Antonio (Brazilië).

„Als ouders niet consequent zijn, zal het kind denken dat ze onvoorspelbaar zijn en dat hun beslissingen afhangen van hun bui. Maar als ouders zich aan hun principes houden, weten de kinderen dat iets wat verkeerd is altijd verkeerd is. Dat is één manier waarop ouders hun kinderen zekerheid en liefde kunnen geven.” — Gilmar (Brazilië).

„Kinderen kunnen misbruik maken van situaties waarin een ouder een verzoek niet lijkt te kunnen weigeren, bijvoorbeeld als er andere mensen bij zijn. Als ik nee zeg, blijft het nee, en ik maak mijn zoontje duidelijk dat steeds opnieuw vragen niet zal helpen.” — Chang-seok (Zuid-Korea).

„Ouders moeten een gesloten front vormen. Als mijn vrouw en ik het ergens niet over eens zijn, praten we daar onder vier ogen over. Kinderen merken het direct als hun ouders het oneens zijn en ze zullen dat proberen uit te buiten.” — Jesús (Spanje).

„Als een kind weet dat zijn ouders op één lijn zitten en dat ze niet te manipuleren zijn, geeft dat hem zekerheid. Hij weet waar hij aan toe is, of hij nu gehoorzaam is of niet.” — Damaris (Duitsland).

„Voor mijn vrouw en mij betekent consequent zijn dat we ons ook aan ons woord houden als we onze dochter iets leuks beloofd hebben. Op die manier weet ze dat we doen wat we beloven.” — Hendrick (Duitsland).

„Als mijn werkgever constant andere eisen aan me zou stellen, zou ik dat heel irritant vinden. Dat hebben kinderen ook. Het geeft ze zekerheid als ze de regels kennen en weten dat die niet veranderd worden. Daarnaast moeten ze weten wat de consequenties van ongehoorzaamheid zijn en dat die ook niet zullen veranderen.” — Glenn (Canada).

[Inzet op blz. 8]

„Laat uw Ja, Ja betekenen en uw Neen, Neen.” — Jakobus 5:12

 [Kader/Illustraties op blz. 9]

ERVARINGEN VAN GEZINNEN

Een ongeplande zwangerschap — Wat ons geholpen heeft

Verteld door Tom en Yoonhee Han

Tom: We waren net een halfjaar getrouwd toen Yoonhee erachter kwam dat ze zwanger was. Uiterlijk bleef ik kalm omdat ik haar het idee wilde geven dat ze voor troost en steun bij me terecht kon. Maar vanbinnen was ik compleet in paniek!

Yoonhee: Ik was helemaal van streek en zat alleen maar te huilen. Ik was bang dat ik geen goede moeder zou zijn en ik had het gevoel dat ik er niet klaar voor was.

Tom: En ik had niet het gevoel dat ik er al aan toe was vader te worden. Maar toen we met andere ouders praatten, merkten we dat ongeplande zwangerschappen vaker voorkwamen dan we dachten. Het was ook fijn om van andere ouders over de leuke kanten van het ouderschap te horen. Na een tijdje werden mijn angst en onzekerheid minder en ging ik ernaar uitzien om vader te worden.

Yoonhee: Toen Amanda geboren was, kregen we met nieuwe problemen te maken. Ze bleef maar huilen en ik deed wekenlang geen oog dicht. Ik had geen zin in eten en was ontzettend moe. Eerst wilde ik geen mensen om me heen hebben, maar ik ging inzien dat het niet verstandig was om me thuis op te sluiten. Daarom zocht ik andere nieuwe moeders op. Zo konden we ervaringen uitwisselen en merkte ik dat ik niet de enige was die het moeilijk had.

Tom: Ik probeerde ervoor te zorgen dat we als gezin aan onze routine vasthielden. Als Getuigen van Jehovah waren Yoonhee en ik bijvoorbeeld vastbesloten ermee door te gaan geregeld te prediken en onze bijeenkomsten te bezoeken. Een kind brengt ook kosten met zich mee, waarvan sommige onverwacht zijn. We letten erop dat we binnen ons budget bleven en geen schulden maakten, wat alleen maar meer stress zou opleveren.

Yoonhee: Eerst dacht ik dat het niet praktisch was om Amanda mee te nemen als ik ging prediken, omdat ik bang was dat ze de gesprekken zou verstoren. Maar mensen vinden het vaak leuk als ze een baby zien. Dat besef hielp me om actief te blijven en positiever over mijn kind te denken.

Tom: De Bijbel zegt dat kinderen „een erfdeel van Jehovah” en „een beloning” zijn (Psalm 127:3). Uit die woorden blijkt dat een kind een kostbaar geschenk is. Als je een erfenis krijgt, kun je die verstandig investeren of die verspillen. Ik kom erachter dat elke fase in de ontwikkeling van een kind uniek is, en ik wil bij elke fase in het leven van mijn dochter betrokken zijn, want die gelegenheid komt nooit meer terug.

Yoonhee: Het leven zit vol verrassingen, maar een ongeplande zwangerschap hoeft geen vervelende verrassing te zijn. Amanda is nu zes, en ik kan me een leven zonder haar niet meer voorstellen.

[Illustratie]

Tom, Yoonhee en Amanda