TOEN Harriet in 2006 overleed, was ze zo’n 175 jaar oud. Natuurlijk was Harriet geen mens. Ze was een Galápagosreuzenschildpad in een Australische dierentuin. Vergeleken met ons had Harriet een heel lang leven. Maar in vergelijking met andere levensvormen is ze niet eens zo oud geworden. Hier volgen een paar voorbeelden.

• De zoetwaterparelmossel kan volgens Finse onderzoekers wel 200 jaar oud worden.

• De noordkromp (een schelpdier) wordt vaak ouder dan 100 jaar en sommige exemplaren zijn volgens berichten meer dan 400 jaar oud geworden.

• Sommige bomen, zoals de borstelden, de mammoetboom (reuzensequoia), bepaalde bomen uit de cipresfamilie en sommige sparren, worden duizenden jaren oud.

Mensen, die over het algemeen worden bezien als de hoogste levensvorm op aarde, mogen al blij zijn als ze 80 of 90 worden — ook al doen ze soms uitzonderlijk veel moeite om hun leven te verlengen!

Is een levensverwachting van ongeveer 80 jaar het beste waarop we kunnen hopen? Of bestaat er een kans dat we veel langer kunnen leven? Veel mensen hopen dat de wetenschap en de medische technologie daarvoor kunnen zorgen.

Er zijn veel wetenschappelijke ontwikkelingen op het gebied van gezondheid en medische technologie. „Er sterven minder mensen [in de VS] aan infectieziekten of complicaties bij de bevalling”, zegt Scientific American. „De zuigelingensterfte is sinds 1960 met 75 procent gedaald.” Maar de wetenschap is minder succesvol geweest als het gaat om het verlengen van de levensduur van volwassenen. „Ook na tientallen jaren van naarstig onderzoek is veroudering nog steeds grotendeels een mysterie”, zegt een andere uitgave van Scientific American. Wel zijn er aanwijzingen dat veroudering veroorzaakt wordt „doordat er iets misgaat met genetische ontwikkelingsprogramma’s”. Het artikel vervolgt: „Als veroudering vooral een genetisch proces is, is het denkbaar dat we het op een dag zullen kunnen voorkomen.”

Bij hun zoektocht naar de achterliggende oorzaken van veroudering, waaronder ouderdomsaandoeningen, richten sommige wetenschappers zich op recente ontwikkelingen op een gebied van de genetica dat epigenetica wordt genoemd. Wat is epigenetica?

Levende cellen bevatten genetische informatie, die nodig is voor de productie van nieuwe cellen. Veel van die informatie is te vinden in het genoom, het geheel van alle genen van iemands DNA. De laatste tijd zijn wetenschappers zich meer gaan verdiepen in een andere reeks mechanismen in de cel: het epigenoom (letterlijk: „boven het genoom”). Epigenetica is het onderzoek naar deze bijzondere groep mechanismen en hun chemische reacties.

De moleculen waaruit het epigenoom bestaat, zien er heel anders uit dan het DNA. Het DNA ziet eruit als een dubbele helix of wenteltrap, terwijl het epigenoom in feite een systeem is van chemische ’vlaggetjes’ of schakelaars die aan het DNA bevestigd zijn. Wat is de rol van het epigenoom? Het epigenoom is te vergelijken met de dirigent van een orkest: het dirigeert de manier waarop de genetische informatie in het DNA tot uiting wordt gebracht. De moleculaire schakelaars activeren of deactiveren sets van genen als reactie op de behoeften van de cel en op omgevingsfactoren, zoals voeding, stress en gifstoffen. Recente ontdekkingen in verband met het epigenoom hebben een revolutie in de biowetenschappen veroorzaakt, waardoor epigenetische factoren in verband worden gebracht met bepaalde ziekten en zelfs met het verouderingsproces.

„[Het epigenoom is] betrokken bij aandoeningen, van schizofrenie tot reumatoïde artritis en van kanker tot chronische pijn”, zegt Nessa Carey, die onderzoek doet op dit terrein. En ze „spelen zeker een rol bij het verouderingsproces”. Onderzoek op het gebied van epigenetica kan dus leiden tot effectieve therapieën die onze gezondheid verbeteren, ziekten zoals kanker bestrijden en daarmee ons leven verlengen. Maar op dit moment zijn er nog geen grote doorbraken te verwachten. Carey zegt: „We zitten nog steeds vast aan dezelfde remedies [tegen veroudering]: volop groente eten en veel aan lichaamsbeweging doen.”

Waarom doen mensen eigenlijk zo veel moeite om hun leven te verlengen? Waarom willen we voor altijd blijven leven? In de Britse krant The Times werd de vraag gesteld: „Waar komt die universele menselijke obsessie vandaan om aan de dood te willen ontsnappen, of dat nu is door onsterfelijkheid, een opstanding, het hiernamaals of reïncarnatie?” Het antwoord op die vraag werpt licht op de echte oorzaak van het verouderingsproces.

Op die vraag proberen mensen al duizenden jaren een antwoord te vinden. Is er een logische, overtuigende verklaring die overeenkomt met hoe we in elkaar zitten en met ons verlangen om eeuwig te leven? Miljoenen mensen zullen daar volmondig ja op zeggen! Ze hebben namelijk in de Bijbel een overtuigend antwoord op deze vraag gevonden.

Vanaf het begin laat de Bijbel duidelijk uitkomen dat mensen, hoewel ze bepaalde overeenkomsten met dieren hebben, fundamenteel anders zijn. In Genesis 1:27 staat bijvoorbeeld dat God mensen naar zijn beeld geschapen heeft. In welk opzicht? Hij heeft ons het vermogen gegeven om liefde, rechtvaardigheid en wijsheid te tonen. En omdat God eeuwig leeft, heeft hij het verlangen in ons gelegd om voor altijd te leven. Hij heeft ons „de eeuwigheid in het hart gegeven”, zegt Prediker 3:11 (Naardense Bijbel).

Uit het menselijk lichaam blijkt dat we oorspronkelijk ontworpen zijn om veel langer te leven dan nu het geval is. Denk maar aan de mogelijkheden van onze hersenen, en dan vooral ons leervermogen. The Encyclopedia of the Brain and Brain Disorders zegt dat de capaciteit van ons langetermijngeheugen „vrijwel onbeperkt” is. Wat zou het nut van dit vermogen zijn als het niet de bedoeling was dat het gebruikt zou worden? In feite zien we in het menselijk lichaam Gods oorspronkelijke doel met de mensheid terug. Hoe komt het dan dat we verouderen, lijden en sterven?

De eerste man en vrouw hadden een volmaakt lichaam en een vrije wil. Jammer genoeg misbruikten ze die vrije wil door tegen hun Schepper in opstand te komen (Genesis 2:16, 17; 3:6-11). * Hun ongehoorzaamheid of zonde leidde tot diepe schuldgevoelens en schaamte. Het schadelijke gevolg voor hun lichaam was dat ze langzaam maar zeker aftakelden en uiteindelijk stierven. „De angel die de dood veroorzaakt, is de zonde”, zegt 1 Korinthiërs 15:56.

In overeenstemming met de erfelijkheidswetten hebben alle nakomelingen van Adam en Eva hun onvolmaaktheid overgeërfd en ook de neiging om te zondigen, oftewel het verkeerde te doen. Romeinen 5:12 zegt: ’Door één mens is de zonde de wereld binnengekomen en door de zonde de dood, en aldus heeft de dood zich tot alle mensen uitgebreid omdat zij allen gezondigd hadden.’

Welke conclusie kunnen we hieruit trekken? Dat het geheim van eeuwig leven nooit in een laboratorium ontdekt zal worden. Alleen God kan de schade die door de zonde veroorzaakt is, ongedaan maken. Maar zal hij dat ook doen? Volgens de Bijbel kunnen we daar heel zeker van zijn!

God heeft al een belangrijke stap genomen om zonde en de dood uit te bannen. Hij heeft Jezus Christus naar de aarde gestuurd om zijn leven voor ons te geven. Hoe kan Jezus’ dood ons helpen? Jezus werd als een volmaakt mens geboren en „heeft geen zonde begaan” (1 Petrus 2:22). Daarom had hij het recht om voor eeuwig als mens in volmaaktheid te leven. Wat deed hij met zijn volmaakte leven? Hij gaf het bereidwillig op om voor onze zonden te betalen. Hij gaf zijn leven dus „als een losprijs in ruil voor velen” (Mattheüs 20:28). Binnenkort zullen we de voordelen van die losprijs volledig ervaren. Wat kan dat voor u betekenen? Sta eens stil bij de volgende Bijbelteksten:

• „God heeft de wereld zozeer liefgehad dat hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, opdat een ieder die geloof oefent in hem, niet vernietigd zou worden, maar eeuwig leven zou hebben.” — Johannes 3:16.

• „Hij zal werkelijk de dood voor eeuwig verzwelgen, en de Soevereine Heer Jehovah zal stellig de tranen van alle aangezichten wissen.” — Jesaja 25:8.

• „Als laatste vijand wordt de dood tenietgedaan.” — 1 Korinthiërs 15:26.

• „De tent van God is bij de mensen (...) En hij zal elke traan uit hun ogen wegwissen, en de dood zal niet meer zijn.” — Openbaring 21:3, 4.

Hoe lang kunt u leven? Het antwoord van de Bijbel is duidelijk: mensen kunnen de hoop hebben om eeuwig te leven. Die hoop zal gerealiseerd worden nadat God alle slechtheid van de aarde verwijderd heeft (Psalm 37:28, 29). Jezus had die prachtige hoop in gedachten toen hij tegen de misdadiger naast hem zei: „Gij zult met mij in het Paradijs zijn” (Lukas 23:43).

Het verlangen van mensen om eeuwig te leven is dus heel normaal en redelijk. God heeft ons zo gemaakt! En hij zal aan dat verlangen voldoen (Psalm 145:16). Maar er wordt ook iets van ons gevraagd. We moeten bijvoorbeeld geloof in God opbouwen. Hebreeën 11:6 zegt: ’Zonder geloof is het onmogelijk hem [God] welgevallig te zijn, want wie tot God nadert, moet geloven dat hij bestaat en dat hij de beloner wordt van wie hem ernstig zoeken.’ Zo’n geloof is geen lichtgelovigheid maar een verstandelijke overtuiging die gebaseerd is op nauwkeurige kennis van de Bijbel (Hebreeën 11:1). Als u zo’n geloof wilt opbouwen, kunt u contact opnemen met Jehovah’s Getuigen in uw omgeving of kijken op onze website www.ps8318.com/nl.