DE BIJBEL is helder: een man moet „zijn vrouw zo liefhebben als zichzelf” en een vrouw „moet diepe achting voor haar man hebben”. Ze moeten allebei hun deel doen en „één vlees” worden (Ef. 5:33; Gen. 2:23, 24). Na verloop van tijd groeit hun onderlinge band, en ook hun liefde voor elkaar. Net als de wortels van twee bomen die naast elkaar staan, raken hun levens steeds meer verstrengeld.

Maar wat als de man of de vrouw sterft? De band die in het leven onverbrekelijk was, wordt dan verbroken. De weduwe of weduwnaar blijft achter met een mengeling van hartzeer, eenzaamheid en misschien zelfs woede en schuldgevoelens. Daniella * heeft in de 58 jaar dat ze getrouwd was velen gekend die hun partner hebben verloren. Maar toen haar man overleed zei ze: „Ik heb vroeger nooit begrepen wat het inhoudt. Je kunt het pas echt begrijpen als je het zelf meemaakt.”

Sommige onderzoekers denken dat niets zo veel stress veroorzaakt als het verlies van je partner. Velen die hun partner hebben verloren zijn het daarmee eens. Millie verloor haar man jaren geleden. Over haar leven als weduwe zegt ze: „Ik voel me verlamd.” Daarmee probeert ze de emoties te beschrijven die ze voelde na de dood van haar man, met wie ze 25 jaar getrouwd was.

Susan vond altijd dat het overdreven was als weduwen jarenlang om het verlies van hun man  rouwden. Maar toen overleed haar eigen man na 38 jaar huwelijk. Hoewel dat al meer dan twintig jaar geleden is, zegt ze: „Ik denk nog elke dag aan hem.” Vaak rollen de tranen over haar wangen omdat ze hem heel erg mist.

De Bijbel bevestigt dat het verlies van een partner heftige pijn veroorzaakt die lang aanhoudt. Toen Sara overleed ging haar man, Abraham, „naar binnen om over Sara te weeklagen en haar te bewenen” (Gen. 23:1, 2). Ook al had Abraham geloof in de opstanding, hij voelde intens verdriet toen zijn geliefde stierf (Hebr. 11:17-19). En toen Rachel overleed kon Jakob zijn lieve vrouw niet zomaar vergeten. Hij sprak met veel liefde en gevoel over haar tegen zijn zoons (Gen. 44:27; 48:7).

Wat kunnen we van deze Bijbelse voorbeelden leren? Weduwen en weduwnaars voelen de pijn van het verlies vaak nog jarenlang. We moeten hun tranen en verdriet niet als een teken van zwakte zien, maar als een begrijpelijk gevolg van hun grote verlies. Het kan zijn dat ze nog heel lang behoefte hebben aan medegevoel en steun.

Weduwe of weduwnaar zijn is niet hetzelfde als gewoon weer vrijgezel zijn. Een man die al jaren getrouwd is, heeft meestal geleerd hoe hij zijn vrouw kan troosten en opbeuren als ze down of gefrustreerd is. Als hij er dan niet meer is, is ook haar bron van liefde en troost verdwenen. En een vrouw leert na verloop van tijd hoe ze haar man vertrouwen kan geven en gelukkig kan maken. Niets is te vergelijken met haar tedere aanraking, haar lieve woorden en de aandacht die ze heeft voor zijn interesses en behoeften. Haar dood kan een leegte in zijn leven achterlaten. Sommigen die hun partner hebben verloren zijn dan ook onzeker en angstig over de toekomst. Welk Bijbels beginsel kan ze helpen rust te vinden en zich geborgen te voelen?

„Weest dus nooit bezorgd voor de volgende dag, want de volgende dag zal zijn eigen zorgen hebben. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad” (Matth. 6:34). Die woorden van Jezus gaan vooral over onze materiële behoeften, maar ze hebben velen ook geholpen het vreselijke verdriet na het verlies van een geliefde aan te kunnen. Een weduwnaar die Charles heet schreef een paar maanden na de dood van zijn vrouw: „Ik mis Monique nog steeds heel erg, en soms lijkt het alleen maar erger te worden. Maar ik besef dat dit normaal is en dat met het verstrijken van de tijd de pijn uiteindelijk wel minder zal worden.”

Charles moest er tijd overheen laten gaan. Hoe slaagde hij daarin? Hij vertelt: „Met Jehovah’s hulp heb ik geleerd de dingen per dag te bekijken.” Het verdriet werd Charles niet te veel. Hoewel de pijn niet ineens verdween, werd hij er ook niet door verteerd. Als je met het verlies van je partner worstelt, probeer dan niet te ver vooruit te kijken, want je weet nooit wat de volgende dag zal brengen aan troost of aanmoediging.

Het was nooit Jehovah’s bedoeling dat mensen zouden sterven. De dood behoort juist tot „de werken van de Duivel” (1 Joh. 3:8; Rom. 6:23). Satan  gebruikt de dood en de angst voor de dood om mensen als slaven onder controle te houden en ze alle hoop te ontnemen (Hebr. 2:14, 15). Hij ziet graag dat iemand zelfs de hoop op echt geluk en tevredenheid in Gods nieuwe wereld opgeeft. Het intense verdriet dat iemand voelt na het verlies van zijn of haar partner is dus het gevolg van Adams zonde en Satans listen (Rom. 5:12). Jehovah zal de schade die Satan heeft aangericht volledig herstellen en zijn wrede wapen, de dood, onschadelijk maken. Onder degenen die bevrijd zijn van de angst die Satan bevordert, zijn velen die net als jij een partner hebben verloren.

Er zal natuurlijk heel wat veranderen in de onderlinge relaties wanneer mensen een opstanding krijgen op aarde. Denk maar aan ouders, grootouders en verdere voorouders die weer tot leven komen en die net als hun kinderen en kleinkinderen tot volmaaktheid groeien. De gevolgen van de ouderdom zullen verdwenen zijn. Zullen de jongere generaties misschien moeten leren hun voorouders anders te bezien dan nu? We kunnen ervan uitgaan dat zulke veranderingen de menselijke familie alleen maar ten goede komen.

Er kunnen heel wat vragen opkomen over degenen die een opstanding krijgen, bijvoorbeeld als ze twee of meer partners hebben verloren. De sadduceeën kwamen met een vraag over een vrouw die haar eerste man had verloren, en daarna haar tweede en zo nog enkele (Luk. 20:27-33).  Wat voor relatie zullen zulke personen hebben na de opstanding? We weten het gewoon niet, en het heeft geen zin te speculeren of te piekeren over dingen die we niet weten. Op dit punt moeten we vertrouwen stellen in God. Eén ding is zeker: alles wat Jehovah in de toekomst gaat doen zal goed zijn, iets om naar uit te kijken en niet iets om over in te zitten.

Een van de duidelijkste leringen uit Gods Woord is dat gestorven dierbaren weer tot leven komen. Bijbelverslagen over opstandingen geven ons de zekerheid dat „allen die in de herinneringsgraven zijn, [Jezus’] stem zullen horen en te voorschijn zullen komen” (Joh. 5:28, 29). Mensen die dan leven zullen heel gelukkig zijn door het weerzien met degenen die uit de greep van de dood verlost zijn. En we kunnen ons er geen voorstelling van maken hoe gelukkig die personen zelf zullen zijn.

Bij de opstanding zal er op aarde een ongekende vreugde heersen. Miljarden mensen die ooit dood waren, zullen zich weer onder de levenden begeven (Mark. 5:39-42; Openb. 20:13). Iedereen die iemand in de dood verloren heeft, zal troost vinden door na te denken over dat toekomstige wonder.

Als die grootse gebeurtenis plaatsvindt, zal iemand dan nog reden hebben om droevig te zijn? Het Bijbelse antwoord is nee. Volgens Jesaja 25:8 zal Jehovah „werkelijk de dood voor eeuwig verzwelgen”. Daarmee zal hij ook de pijnlijke uitwerking van de dood compleet ongedaan maken, want de profetie zegt verder: „De Soevereine Heer Jehovah zal stellig de tranen van alle aangezichten wissen.” Als je nu bedroefd bent omdat je levenspartner overleden is, zal de opstanding je beslist reden geven voor blijdschap.

Geen mens kan alles wat God in de nieuwe wereld gaat doen, volledig bevatten. Jehovah zegt: „Zoals de hemelen hoger zijn dan de aarde, zo zijn mijn wegen hoger dan uw wegen, en mijn gedachten dan uw gedachten” (Jes. 55:9). Jezus’ belofte over de komende opstanding geeft ons de  kans om net als Abraham ons vertrouwen in Jehovah te laten zien. Voor ons is het belangrijk nu te doen wat God van ons vraagt zodat we ’waardig gerekend worden dat samenstel van dingen te verwerven’ samen met degenen die een opstanding krijgen (Luk. 20:35).

Wees niet bezorgd maar versterk je hoop. Menselijk gezien ziet de toekomst er niet rooskleurig uit. Maar Jehovah geeft ons de hoop op iets beters. We kunnen ervan overtuigd zijn dat hij al onze behoeften en verlangens zal vervullen, ook al weten we niet precies hoe. Paulus schreef: „Hoop die gezien wordt, is geen hoop, want als iemand iets ziet, hoopt hij er dan nog op? Indien wij echter hopen op wat wij niet zien, blijven wij er met volharding op wachten” (Rom. 8:24, 25). Een sterke hoop op Gods beloften zal je helpen te volharden. Als je volhardt, zul je de schitterende toekomst meemaken waarin Jehovah je ’de beden van je hart zal geven’. Hij zal „de begeerte van al wat leeft” verzadigen (Ps. 37:4; 145:16; Luk. 21:19).

Vlak voordat Jezus zou sterven, waren zijn apostelen behoorlijk ongerust. Jezus troostte ze met deze woorden: „Laat uw hart niet verontrust worden. Oefent geloof in God, oefent ook geloof in mij.” En hij zei: „Ik zal u niet beroofd achterlaten. Ik kom tot u” (Joh. 14:1-4, 18, 27). Zijn woorden zouden zijn gezalfde volgelingen door de eeuwen heen hoop geven en helpen te volharden. En als jij ernaar verlangt je dierbaren in de opstanding terug te zien, kun je daar ook hoop uit putten. Jehovah en zijn Zoon zullen je nooit in de steek laten. Daar kun je zeker van zijn!