Is de ark van Noach gevonden?

VAN tijd tot tijd lijkt het zoeken naar de ark van Noach opeens weer volop in de belangstelling te staan. De opwinding is begrijpelijk. Dat reusachtige vaartuig waarin Noach en zijn gezin in 2370/2369 voor onze jaartelling de zondvloed overleefden, zou beslist een opmerkelijke archeologische vondst zijn. Maar de vele inspanningen ten spijt is de speurtocht naar de ark van Noach nog niet ten einde. Wat is er, alle speculaties en sensationele beweringen daargelaten, nu echt over bekend?

De Bijbel onthult dat de ark van Noach ’op de bergen van Ararat kwam te rusten’ (Genesis 8:4). De landstreek Ararat, met de Grote Ararat als hoogste bergtop, ligt nu in Oost-Turkije, bij de grens met Armenië en Iran.

De talrijke expedities naar dit gebied om de ark van Noach te vinden, hebben interessante beweringen maar geen afdoend bewijs opgeleverd. Intrigerende luchtfoto’s, geborgen stukken hout met een laag teer, en berichten over waarnemingen hebben aangezet tot het speuren naar tastbaarder bewijs. Maar het zoeken valt niet mee. Een mogelijke plek die vaak wordt genoemd, ligt op een hoogte van zo’n 4600 meter op de hellingen van de Ararat. Daar komt nog bij dat wegens de politieke spanningen in het gebied buitenlandse expedities niet altijd toestemming krijgen om de berg op te gaan.

Toch zouden veel enthousiastelingen graag zien dat er meer expedities naar de plek werden ondernomen. Ze geloven dat gedeelten van de ark nog intact zijn op de Ararat met zijn besneeuwde top, maar dat ze het grootste deel van het jaar schuilgaan onder sneeuw en ijs. Alleen in jaren met warme zomers, zo beweren ze, zou er enige hoop zijn de ark te zien en te bereiken.

Die hoop wordt door een aantal berichten gevoed. Josephus, een Joods geschiedschrijver uit de eerste eeuw van onze jaartelling, verwijst naar verschillende vroegere historici die zeiden dat de ark hoog in de Araratketen nog te zien was. Er werd zelfs gezegd dat mensen stukjes van de met teer bedekte balken meenamen als aandenken. Een van degenen die Josephus citeerde, was Berossos, een Babylonisch kroniekschrijver uit de derde eeuw voor onze jaartelling.

In de vorige eeuw kwam een van de meer intrigerende berichten van een Armeniër, George Hagopian. Hij vertelde dat hij in het begin van de twintigste eeuw als jongen samen met zijn oom de ark had bezocht en zelfs op het bouwsel was geklommen. Hagopian stierf in 1972, maar zijn verklaring vervult menigeen nog steeds met opwinding en ontzag.

Een reële basis voor geloof?

Is er echt reden om te geloven dat onderzoekers de ark hebben gevonden of alsnog zullen vinden? Misschien, maar er schijnt nog meer reden te zijn voor scepticisme op dat punt. De Bijbel zegt bijvoorbeeld niet exact waar de ark is geland toen het water van de vloed zakte. De enige vermelding is „de bergen van Ararat”.

 Het is heel begrijpelijk dat allerlei expedities en speculaties zich richten op de hoogste top in het gebied. Maar de Bijbel zegt niet specifiek dat God ervoor gezorgd heeft dat de ark op het hoogste punt van de Ararat kwam te rusten, op wat nu een ijzige en indrukwekkende bergtop is die zo’n vijfduizend meter boven de zeespiegel ligt. * Vergeet niet dat Noach en zijn gezin nog enkele maanden na de landing aan boord van de ark hebben gewoond (Genesis 8:4, 5). Het lijkt ook onwaarschijnlijk dat ze na het verlaten van de ark, met de vele dieren die aan boord waren, als ware alpinisten van zo’n hoge top moesten afdalen. Misschien was het terrein waar de ark landde wel toegankelijker dan sommige hedendaagse onderzoekers denken, maar altijd nog hoog genoeg om aan de beschrijving in Genesis 8:4, 5 te voldoen. En waar de ark ook terechtgekomen mag zijn in het Araratgebied, zou hij niet eeuwen geleden verdwenen kunnen zijn door verrotting en plundering?

Bovendien kunnen er vraagtekens worden gezet bij de beweringen die publicisten soms over het religieuze belang van hun expedities doen. De organisator van een zo’n expeditie beweerde dat het vinden van de ark „het geloof van miljoenen zal versterken (...) en velen zullen tot geloof komen”. Op een persconferentie in 2004 zei hij dat het vinden van de ark „de belangrijkste gebeurtenis sinds de opstanding van Christus” zou zijn. Zijn expeditie werd later afgelast.

Zou het vinden van de ark van Noach werkelijk geloofversterkend zijn en mensen zelfs tot geloof brengen? De Bijbel maakt duidelijk dat echt geloof niet afhangt van voorwerpen die we kunnen zien en aanraken (2 Korinthiërs 5:7). Sommige mensen zijn zo sceptisch dat ze volhouden dat alleen een tastbaar bewijs hen ertoe kan brengen geloof te hechten aan bepaalde Bijbelverslagen. Maar hoeveel bewijzen er ook aangedragen zouden worden, zulke personen zouden er echt niet door tot geloof komen. Jezus zelf liet uitkomen dat sommige mensen gewoon niet te overtuigen zijn van geestelijke waarheden — zelfs niet als ze iemand uit de doden zouden zien opstaan! — Lukas 16:31.

Daar staat tegenover dat echt geloof geen lichtgelovigheid is; het is op deugdelijke bewijzen gebaseerd (Hebreeën 11:1). Is er een deugdelijk bewijs dat redelijke mensen in deze tijd kan helpen geloof te stellen in het Bijbelverslag over de zondvloed? Jazeker. Jezus Christus zei eenvoudig dat „Noach de ark binnenging en de vloed kwam” (Lukas 17:26, 27). Een krachtiger bewijs is niet mogelijk. Waarom niet?

Jezus was in de hemel voordat hij naar de aarde kwam (Johannes 8:58). Hij was getuige van de bouw van de ark; hij zag de zondvloed. Welk bewijs lijkt u het overtuigendst toe? Het echte ooggetuigenverslag van iemand die volkomen betrouwbaar is gebleken en heeft bewezen de Zoon van God te zijn? Of de minieme mogelijkheid dat onderzoekers wat oude stukken hout op een bevroren bergtop vinden? Vanuit dat standpunt bezien is het bewijs dat de ark van Noach heeft bestaan al overweldigend.

[Voetnoot]

[Inzet op blz. 13]

Is er een deugdelijk bewijs dat het Bijbelverslag over de zondvloed bevestigt?

[Inzet op blz. 14]

Jezus Christus zei eenvoudig dat „Noach de ark binnenging en de vloed kwam”