ALS u kinderen hebt, zijn de emoties in deze voorbeelden dan herkenbaar? Als u met zulke situaties te maken hebt, vraagt u zich dan af hoe — of zelfs óf — u uw kind moet straffen? Is het verkeerd om uw kinderen te straffen?

Het Hebreeuwse woord dat in Bijbelvertalingen vaak met tucht is vertaald, houdt veel meer in dan straf. Het heeft vooral te maken met onderwijs, opleiding en correctie. Nooit wordt het in verband gebracht met mishandeling of wreedheid (Spreuken 4:1, 2).

Correctie door ouders kan vergeleken worden met tuinieren. Een tuinder bereidt de grond voor, geeft de planten water en voeding en beschermt ze tegen ziekten en onkruid. Hij moet een plant misschien snoeien zodat die in de juiste richting blijft groeien. De tuinder erkent dat een goede combinatie van verschillende technieken ertoe zal bijdragen dat een plant gezond blijft. Zo zorgen ook ouders op veel verschillende manieren voor hun kinderen. Maar soms moeten ze hun kind corrigeren. Dat kan — net als het snoeien van planten — al vroeg verkeerde neigingen tegengaan en het kind helpen in de juiste richting te groeien. Als het snoeien van een plant niet voorzichtig gebeurt, kan die blijvend beschadigd raken. Zo moeten ouders, als ze hun kind corrigeren, dat met veel liefde doen.

De God van de Bijbel, Jehovah, geeft ouders hierin een mooi voorbeeld. De manier waarop hij zijn aardse aanbidders corrigeert, is heel effectief. Ze zijn er zo blij mee dat ze zelfs van correctie gaan houden (Spreuken 12:1). En ze houden er stevig aan vast (Spreuken 4:13). U kunt uw kind helpen correctie te aanvaarden door net als God op een (1) liefdevolle, (2) redelijke en (3) consequente manier te corrigeren.

Liefde is de basis en de motivatie voor Gods correctie. De Bijbel zegt: „Die Jehovah liefheeft, wordt door hem terechtgewezen, evenals een vader dit doet met een zoon aan wie hij een welgevallen heeft” (Spreuken 3:12). Ook is Jehovah „vol medelijden, vol liefde en geduld” (Exodus 34:6, Groot Nieuws Bijbel). Om die reden is hij nooit wreed of hard. Ook neemt hij niet zijn toevlucht tot kwetsende woorden, constante kritiek of ongevoelig sarcasme, waardoor wonden kunnen worden toegebracht als met „de steken van een zwaard” (Spreuken 12:18).

Natuurlijk is het voor ouders onmogelijk om Gods volmaakte voorbeeld van zelfbeheersing volledig na te volgen. Soms zal uw geduld tot het uiterste worden beproefd. Maar houd in bijzonder moeilijke situaties altijd in gedachte dat straf die uit boosheid wordt gegeven, gewoonlijk hardvochtig en buitensporig is en averechts werkt. Bovendien heeft het helemaal niets meer met correctie te maken als iemand uit woede of frustratie straf geeft. Zo iemand heeft gewoon zijn zelfbeheersing verloren.

Het zal gewoonlijk betere resultaten opleveren als een kind met liefde en zelfbeheersing gecorrigeerd wordt. Kijk eens hoe George en Nicole, twee van de ouders die in het begin werden geciteerd, de situatie aanpakten.

„Toen Jordan eindelijk thuiskwam, waren mijn vrouw en ik heel boos, maar we hielden ons in terwijl we naar zijn verhaal luisterden. Omdat het al heel laat was, besloten we er de volgende ochtend met hem over te praten. We baden samen en gingen naar bed. De volgende dag lukte het veel beter om de situatie rustig te bespreken en het hart van onze zoon te bereiken. Hij was bereid zich aan onze regels te houden en nam de verantwoordelijkheid voor zijn gedrag op zich. Gelukkig beseften we dat het averechts werkt als je snel reageert wanneer je boos bent. Als we eerst luisterden, pakte dat gewoonlijk goed uit.” — George.

„Ik was woedend toen ik zag dat mijn zoontje zijn zus onnodig pijn had gedaan. Maar in plaats van direct iets te zeggen, stuurde ik hem naar zijn kamer omdat ik gewoon te boos was om een verstandige beslissing te nemen. Later, toen ik gekalmeerd was, legde ik hem duidelijk uit dat geweld niet aanvaardbaar is en liet ik hem zien wat hij zijn zus had aangedaan. Dat werkte goed. Hij bood haar zijn excuses aan en gaf haar een knuffel.” — Nicole.

Goede correctie wordt dus altijd gemotiveerd door liefde, ook als er straf nodig is.

Jehovah corrigeert anderen altijd „in de juiste mate” (Jeremia 30:11; 46:28). Hij houdt rekening met alle omstandigheden, ook met factoren die niet voor de hand liggen. Hoe kunnen ouders hem navolgen? Stephen, die in het begin werd aangehaald, legt uit: „Hoewel we erg gekwetst waren en niet konden begrijpen dat Natalie maar bleef ontkennen dat ze de ring gestolen had, probeerden we rekening te houden met haar leeftijd en ervaring.”

Ook Robert, de man van Nicole, probeert rekening te houden met alle omstandigheden. Telkens als de kinderen zich slecht gedragen, vraagt hij zich af: Is dit een incidenteel geval of is er sprake van een patroon, van een negatief trekje? Is het kind moe of voelt het zich niet lekker? Is dit gedrag een symptoom van een ander probleem?

Redelijke ouders houden ook in gedachte dat kinderen geen minivolwassenen zijn. De apostel Paulus erkende dat feit toen hij schreef: „Toen ik nog een kind was sprak ik als een kind, dacht ik als een kind” (1 Korinthiërs 13:11, De Nieuwe Bijbelvertaling). Robert zegt: „Als ik erover nadenk hoe ik zelf als kind was, helpt dat me om te blijven relativeren en niet fel te reageren.”

Het is heel belangrijk om realistisch te zijn in uw verwachtingen en tegelijkertijd slecht gedrag of een verkeerde houding niet goed te praten of door de vingers te zien. Als u rekening houdt met de vermogens en beperkingen van uw kind en ook met andere omstandigheden, zal uw correctie evenwichtig en redelijk zijn.

„Ik verander niet”, zegt Jehovah over zichzelf (Maleachi 3:6, GNB). Aanbidders van God vertrouwen op die waarheid, die hun een gevoel van zekerheid geeft. Kinderen hebben ook de zekerheid van consequente correctie nodig. Als uw regels elke keer veranderen als uw humeur verandert, kan dat verwarrend en frustrerend zijn voor uw kind.

Jezus zei: „Laat uw woord Ja gewoon Ja betekenen, en uw Neen, Neen.” Dat is ook van toepassing op het opvoeden van kinderen (Mattheüs 5:37). Denk goed na en voorkom dat u met een straf dreigt die u helemaal niet van plan bent te geven. Als u uw kind waarschuwt dat er een bepaalde straf volgt als het zich misdraagt, houd u daar dan ook aan.

Om consequent te kunnen zijn is goede communicatie tussen de ouders noodzakelijk. Robert legt uit: „Als ik erachter kom dat onze kinderen me iets hebben laten toezeggen wat ze van mijn vrouw niet mochten, trek ik mijn beslissing in en steun ik mijn vrouw.” Als ouders het niet met elkaar eens zijn over een bepaalde aanpak, kunnen ze daar het best met zijn tweeën over praten en samen tot een besluit komen.

Als u Jehovah’s liefdevolle, redelijke en consequente manier van corrigeren navolgt, kunt u er zeker van zijn dat uw kinderen daar voordeel van zullen hebben. Dankzij uw liefdevolle leiding kunnen uw kinderen opgroeien tot verstandige en evenwichtige volwassenen met verantwoordelijkheidsgevoel. De Bijbel zegt terecht: „Leer een kind van jongs af aan de juiste weg, en het zal er niet van afwijken wanneer het oud geworden is” (Spreuken 22:6, NBV).