De tien geboden zijn wetten die God aan het volk Israël in de oudheid gaf. Ze worden ook wel de tien woorden genoemd, wat een letterlijke vertaling is van de Hebreeuwse term ʽasereth haddevarim. Die term komt drie keer voor in de Pentateuch of Thora, de eerste vijf boeken van de Bijbel (Exodus 34:28; Deuteronomium 4:13; 10:4). Het equivalent in het Grieks is deka (tien) logous (woorden), waar het woord ‘decaloog’ van is afgeleid.

 God schreef de tien geboden op twee stenen platen en gaf ze op de berg Sinaï aan zijn profeet Mozes (Exodus 24:12-18). De tien geboden zijn te vinden in Exodus 20:1-17 en Deuteronomium 5:6-21.

•  De tien geboden

•  Waarom zijn er verschillende versies van de tien geboden?

•  Wat was het doel van de tien geboden?

•  Moeten christenen zich aan de tien geboden houden?

•  Zijn de tien geboden in deze tijd nog relevant?

•  Principes achter de tien geboden in het Nieuwe Testament

1.   Aanbid alleen Jehovah God. — Exodus 20:3.

2.   Vereer geen afgoden. — Exodus 20:4-6.

3.   Gebruik Gods naam niet op een onwaardige manier. — Exodus 20:7.

4.   Onderhoud de sabbat. — Exodus 20:8-11.

5.   Eer je ouders. — Exodus 20:12.

6.   Pleeg geen moord. — Exodus 20:13.

7.   Pleeg geen overspel. — Exodus 20:14.

8.   Steel niet. — Exodus 20:15.

9.   Leg geen vals getuigenis af. — Exodus 20:16.

10.   Verlang niet naar iets wat van een ander is. — Exodus 20:17.

 In de Bijbel zijn de geboden niet genummerd. Er zijn dan ook verschillende meningen over hoe de geboden gerangschikt moeten worden. De lijst hierboven is een veelgebruikte indeling van deze wetten. Maar soms worden de tien geboden ook anders ingedeeld. De verschillen in indeling betreffen het eerste, het tweede en het laatste gebod. a

 De tien geboden maakten deel uit van de wet van Mozes. Die wet bestond uit meer dan 600 geboden en vormde de voorwaarden van een overeenkomst, of verbond, tussen God en het volk Israël (Exodus 34:27). God beloofde het volk Israël dat het goed met ze zou gaan als ze de wet van Mozes gehoorzaamden (Deuteronomium 28:1-14). Maar het hoofddoel van die wet was om de Israëlieten voor te bereiden op de beloofde Messias, of Christus (Galaten 3:24).

 Nee. God gaf de wet van Mozes, inclusief de tien geboden, specifiek aan het volk Israël in de oudheid (Deuteronomium 5:2, 3; Psalm 147:19, 20). Christenen hoeven zich niet aan de wet van Mozes te houden, en zelfs Joodse christenen waren ‘bevrijd van de wet’ (Romeinen 7:6). b De wet van Mozes werd vervangen door ‘de wet van de Christus’, waartoe alles behoort wat Jezus zijn volgelingen onderwees (Galaten 6:2; Mattheüs 28:19, 20).

 Ja. De tien geboden vertellen ons veel over Gods manier van denken. Als we ze bestuderen, kunnen we er dus veel aan hebben (2 Timotheüs 3:16, 17). De tien geboden zijn gebaseerd op betrouwbare principes die tijdloos zijn (Psalm 111:7, 8). Veel van die principes vormen in feite de basis voor de leringen van wat vaak het Nieuwe Testament wordt genoemd. (Zie ‘ Principes achter de tien geboden in het Nieuwe Testament’.)

 Jezus onderwees dat de hele wet van Mozes, waaronder de tien geboden, op twee fundamentele geboden neerkwam. Hij zei: ‘“Je moet Jehovah, je God, liefhebben met je hele hart, je hele ziel en je hele verstand.” Dat is het eerste en belangrijkste gebod. Het tweede, daarmee vergelijkbaar, is: “Je moet je naaste liefhebben als jezelf.” Op die twee geboden zijn de hele Wet en de Profeten gebaseerd’ (Mattheüs 22:34-40). Dus hoewel christenen zich niet aan de wet van Mozes hoeven te houden, moeten ze zich wel houden aan het gebod om God en hun medemens lief te hebben (Johannes 13:34; 1 Johannes 4:20, 21).