Przejdź do zawartości

Z lewej: bracia i siostry we Wlorze w Albanii, rok 1930. U góry po prawej: kilka broszur z dawnych lat wydanych w języku albańskim. U dołu po prawej: David Splane z Ciała Kierowniczego ogłasza wydanie Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata na zgromadzeniu okręgowym pod hasłem „Posłuszni Bogu”, rok 2005

7 STYCZNIA 2022
ALBANIA

100 lat głoszenia dobrej nowiny w Albanii mimo dziesiątków lat zakazu

100 lat głoszenia dobrej nowiny w Albanii mimo dziesiątków lat zakazu

Na rok 2022 przypada setna rocznica działalności Świadków Jehowy w Albanii.

Jednym z pierwszych Albańczyków, którzy poznali prawdę z Biblii, był Nasho Idrizi. Około roku 1920, kiedy mieszkał w Stanach Zjednoczonych, zaczął studiować Biblię z Międzynarodowymi Badaczami Pisma Świętego (jak nazywano wtedy Świadków Jehowy).

W roku 1922 Nasho wrócił do Albanii. Z czasem tak samo zrobili inni Albańczycy, którzy zostali Badaczami w Stanach Zjednoczonych. Chcieli dzielić się z rodakami tym, czego się dowiedzieli.

Thanas Duli

Jednym z pierwszych Badaczy Pisma Świętego w Albanii był również Thanas Duli. Tak opowiadał o tamtym okresie: „W roku 1925 istniały w Albanii trzy zorganizowane zbory, było też trochę pojedynczych Badaczy Pisma Świętego oraz zainteresowanych rozproszonych po całym kraju”.

W tamtym czasie w języku albańskim zostało wydanych kilka publikacji, między innymi Harfa BożaPożądany rząd.Strażnicy z 1 grudnia 1925 roku (wydanie polskie z 15 stycznia 1926 roku) tak o nich napisano: „Rozeszły się między ludzi dosyć w poważnej ilości. I okazuje się, że tamtejsi ludzie przyjmują prawdę z wielką radością”.

Argjiro i Nasho Dori

Gorliwość albańskich Świadków stała się tak znana, że zaczęto ich nazywać ungjillorë, czyli głosicielami ewangelii. Nasho Dori, który został ochrzczony w roku 1930, wspominał: „W roku 1935 wynajęliśmy autobus, by całą grupą opracować Këlcyrë. Podczas następnej dłuższej podróży po Albanii zaplanowaliśmy odwiedzić miasta Permeti, Leskovik, Erseka, Korcza, Pogradeci i Elbasani. Zakończyliśmy naszą wyprawę w Tiranie, gdzie zdążyliśmy na uroczystość Pamiątki śmierci Chrystusa”.

W roku 1939 Albanię zajęły faszystowskie Włochy. Okupanci obłożyli zakazem działalność Świadków Jehowy. Ponieważ bracia nie chcieli brać udziału w wojnie włosko-greckiej a, spotkali się z prześladowaniami. W tamtym okresie 15 braci zostało uwięzionych. Brat Nikodhim Shyti trafił do obozu koncentracyjnego i nie wiadomo, co się z nim stało.

Pod koniec II wojny światowej, w roku 1944, władzę w kraju przejęli komuniści. Prześladowania nie ustawały. Wielu naszych współwyznawców było więzionych i torturowanych. Niektórych wysyłano do obozów pracy, z dala od rodzin. W tamtych latach Albania była odizolowana od reszty świata. W Roczniku Świadków Jehowy —1959 (wydanie angielskie) można było przeczytać: „Władze mogą wprawdzie izolować albańskich braci od reszty społeczeństwa Nowego Świata, nigdy jednak nie zdołają pozbawić ich dopływu świętego ducha Bożego”. W roku 1967 Albania uznała się za pierwsze na świecie państwo ateistyczne. Niewielka grupka Świadków, którzy tam pozostali, dalej wielbiła Boga, zachowując środki ostrożności.

Po upadku komunizmu Świadkom Jehowy w Albanii przyznano status legalnej organizacji religijnej. Stało się to 22 maja 1992 roku — po przeszło 50 latach zakazu.

Dzisiaj w Albanii jest 5550 Świadków Jehowy działających w 89 zborach. Cieszymy się razem z naszymi braćmi i siostrami, że w tym kraju pomimo zaciekłych prześladowań „słowo Jehowy (...) się szerzyło i rosło w siłę” (Dzieje 19:20).

a Wojną włosko-grecką nazwano konflikt między Włochami a Grecją podczas II wojny światowej. Trwał on od 28 października 1940 roku do 23 kwietnia 1941 roku i rozpoczął tak zwaną kampanię bałkańską.