به اساس کتاب مقدس یهوه خدای حقیقی است،‏ خالق همه چیز.‏ (‏مکاشفه ۴:‏۱۱‏)‏ پیغمبرانی مثل ابراهیم،‏ موسی و عیسی مسیح،‏ یهوه را به عنوان خدای خود پرستش می‌کردند.‏ (‏پیدایش ۲۷:‏۲۴‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید‏؛‏ خروج ۱۵:‏۱،‏ ۲‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید‏؛‏ یوحنا ۲۰:‏۱۷‏)‏ او فقط خدای یک قوم نیست،‏ بلکه خدای «تمامی زمین» است.‏ (‏زکریا ۱۴:‏۹‏،‏ ترجمهٔ قدیم‏)‏

 کتاب مقدس آشکار می‌سازد که یهوه نام شخصی خداوند است.‏ (‏خروج ۳:‏۱۵؛‏ اشعیا ۴۳:‏۱۰،‏ ۱۱‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ این نام از یک فعل عبری گرفته شده و به معنی «شدن» است.‏ به نظر بسیاری از دانشمندان این نام به معنای «او سبب شدن می‌شود» است.‏ مفهوم این نام برای یهوه خدا بسیار مناسب است،‏ به‌خاطریکه او همه چیز را آفریده است و خواست خود را همیشه به انجام می‌رساند.‏ (‏اشعیا ۵۵:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ کتاب مقدس همچنان به ما کمک می‌کند که شخصیت یهوه را بشناسیم،‏ مخصوصاً خصوصیت اصلی او یعنی محبتش را.‏ (‏خروج ۳۴:‏۵-‏۷‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید‏؛‏ لوقا ۶:‏۳۵؛‏ ۱ یوحنا ۴:‏۸‏)‏

 در لسان عبری نام یهوه با چهار حرف (‏יהוה)‏ a نوشته شده است که به لسان دری «ی ه و ه» می‌باشد.‏ تلفظ صحیح این نام معلوم نیست.‏ در ترجمهٔ دری کتاب مقدس از سال ۲۰۰۸ این نام به شکل «یهوه» نوشته شده است.‏ اما بسیار سال‌ها پیش از آن،‏ این نام در ترجمه‌های کتاب مقدس به لسان فارسی هم استفاده می‌شد.‏ b

چرا تلفظ اصلی نام یهوه نامعلوم است؟‏

 در لسان عبری قدیمی نام یهوه بدون زیر و زبر نوشته شده بود.‏ در آن زمان کسی که لسان عبری را می‌خواند،‏ خوب می‌فهمید که چطور کلمات بدون زیر و زبر درست تلفظ می‌شدند،‏ همان قسمی که در لسان دری بدون زیر و زبر تلفظ درست کلمات را می‌فهمیم.‏ بعد از اینکه نوشته‌های عبرانی (‏عهد عتیق)‏ به پایان رسید،‏ بعضی از یهودیان به خرافات روی آوردند و فکر می‌کردند که به زبان آوردن نام خداوند غلط است.‏ به همین خاطر،‏ در وقت خواندن قسمت‌هایی که نام یهوه در آن می‌آمد،‏ از «خداوند» و یا «خدا» استفاده می‌کردند.‏ در طی صدها سال این کار رواج پیدا کرد و بالاخره تلفظ اصلی نام یهوه فراموش شد.‏ c

 برای نام خداوند تلفظ‌های مختلف استفاده شده است.‏ بعضی‌ها آن را «یَهوِه» تلفظ می‌کنند.‏ در یکی از طومارهای دریای مُرده،‏ قسمتی از کتاب لاویان (‏تورات)‏ به لسان یونانی پیدا شده است که این نام به شکل ‏‹یائُو›‏ نوشته شده است.‏ پیش از آن،‏ نویسنده‌گان یونان باستان این نام را به شکل‌های ‏‹یائِه›‏‏،‏ ‏‹یابِه›‏ و ‏‹یائووهِ›‏ هم نوشته بودند.‏ در هر صورت هیچ کس ثابت نتوانسته است که کدام یکی از این تلفظ‌ها،‏ تلفظ اصلی نام یهوه است.‏ d

نام یهوه در کتاب مقدس –‏ ادعاهای نادرست

 ادعا می‌شود:‏ نام یهوه نباید در کتاب مقدس نوشته شود چون تلفظ صحیح آن را نمی‌فهمیم.‏

 حقیقت این است:‏ اگر این ادعا درست باشد،‏ پس خداوند باید از همه کسانی که به زبان‌های مختلف گپ می‌زنند،‏ انتظار داشته باشد که نام او را یک‌قسم تلفظ کنند.‏ اما در کتاب مقدس می‌خوانیم که در گذشته پرستنده‌گان خداوند که به زبان‌های مختلف گپ می‌زدند،‏ نام اشخاص را به شکل‌های مختلف تلفظ می‌کردند.‏

 به‌طور مثال:‏ مسیحیان عبری زبان در قرن اول میلادی نام یوشع را (‏یک داور در قوم اسراییل)‏ ‏‹یِهوشوعا›‏ تلفظ می‌کردند.‏ اما مسیحیان یونانی زبان،‏ همین نام را ‏‹ایسوس›‏ تلفظ می‌کردند،‏ از خاطریکه در ترجمهٔ یونانی قدیمِ کتاب مقدس،‏ نام عبری ‏‹یِهوشوعا›‏ به شکل ‏‹ایسوس›‏ نوشته شده بود.‏ این مثال واضح نشان می‌دهد که مسیحیان آن زمان نام اشخاص را قسمی تلفظ می‌کردند که در لسان‌شان رایج بود.‏ (‏اعمال ۷:‏۴۵؛‏ عبرانیان ۴:‏۸‏)‏

 در رابطه با ترجمهٔ نام یهوه هم همین‌قسم است.‏ از تلفظ صحیح نام یهوه،‏ بسیار مهم‌تر این است که نام او در کتاب مقدس نوشته شده باشد و از جایش حذف نشود.‏