ครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้า
“จงดูเถอะ, ซึ่งพวกพี่น้องอาศัยอยู่พร้อมเพรียงเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันก็เป็นการดีและอยู่เย็นเป็นสุขมากเท่าใด!”—บทเพลงสรรเสริญ 133:1
เหตุผลที่บางคนฉลองคริสต์มาส.
เนื่องจากชาวอิสราเอลทุกคนเป็นลูกหลานของยาโคบ พวกเขาจึงเป็น “พี่น้อง” หรือคนในครอบครัวเดียวกัน. เมื่อพวกเขามาอยู่พร้อมหน้ากันในช่วงเทศกาลสำคัญที่กรุงเยรูซาเลม นั่นจึงเป็นช่วงเวลาที่ “ดี” และ “เป็นสุข.” ทุกวันนี้ก็เช่นกัน หลายครอบครัวรอคอยให้ถึงวันคริสต์มาสเพื่อจะได้อยู่กันพร้อมหน้าและชื่นชมกับช่วงเวลาที่ “ดี” และ “เป็นสุข.”
ทำไมไม่เป็นอย่างที่หวังไว้?
สารานุกรมเล่มหนึ่ง (Encyclopedia of Christmas and New Year’s Celebrations) ยอมรับว่า “ปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างญาติพี่น้องที่สะสมมาตลอดทั้งปีมักจะกลายเป็นเรื่องใหญ่โตเมื่อสมาชิกครอบครัวมาอยู่รวมกันในช่วงเทศกาลคริสต์มาส.”
หลักการใดในคัมภีร์ไบเบิลที่ช่วยได้?
“[จง] รู้จักทดแทนบุญคุณพ่อแม่ปู่ย่าตายายของตนเสมอ.” (1 ติโมเธียว 5:4) ขอให้คุณจัดเวลาไปเยี่ยมครอบครัวเป็นประจำเท่าที่จะทำได้. แม้ว่าญาติพี่น้องจะอยู่ไกล คุณก็สามารถติดต่อพูดคุยกับพวกเขาได้บ่อย ๆ. คุณอาจเขียนจดหมาย โทรศัพท์ ส่งอีเมล หรือพูดคุยกันทางอินเทอร์เน็ต. การติดต่อพูดคุยกันเป็นประจำจะช่วยป้องกันการเข้าใจผิดและลดปัญหาในครอบครัวได้มากทีเดียว.
“ใจพวกท่านคับแคบสำหรับความรักใคร่อันอบอุ่น. . . . ให้พวกท่านเปิดใจให้กว้าง.” (2 โครินท์ 6:12, 13) ญาติพี่น้องที่เจอกันแค่ปีละครั้งอาจไม่ต่างอะไรกับคนแปลกหน้า. โดยเฉพาะเด็ก ๆ อาจรู้สึกว่าตัวเองแตกต่างจากปู่ย่าตายายและญาติ ๆ ทั้งในเรื่องความคิดและความเป็นอยู่. ดังนั้น คุณอาจช่วยลูก “เปิดใจให้กว้าง” ในการแสดงความรักต่อญาติผู้ใหญ่โดยชวนญาติเหล่านั้นมาร่วมกิจกรรมกับครอบครัวของคุณ. เด็กที่คลุกคลีกับผู้สูงอายุเป็นประจำจะรู้สึกเห็นใจและเห็นคุณค่าผู้สูงอายุมากกว่าเด็กที่ไม่ได้ใกล้ชิดผู้ใหญ่.
“ถ้อยคำที่กล่าวเหมาะกับกาลเทศะก็ประเสริฐนัก!” (สุภาษิต 15:23) คุณจะทำอย่างไรเพื่อไม่ให้ความเข้าใจผิดหรือปัญหาบางอย่างกลายเป็นประเด็นที่ก่อความขัดแย้งในวงศ์ญาติ? วิธีหนึ่งคือเลือกเวลาพูดคุยเรื่องสำคัญ เช่น เรื่องทางกฎหมายให้ถูก “กาลเทศะ.” ถ้าคุณติดต่อกับครอบครัวและญาติ ๆ เป็นประจำอยู่แล้ว คุณก็จะไม่รู้สึกลำบากใจเมื่อต้องพูดคุยกับญาติบางคนเพื่อปรับความเข้าใจกัน และเมื่อมาอยู่กันพร้อมหน้าคุณก็จะมีช่วงเวลาที่ “ดี” และ “เป็นสุข” อย่างแท้จริง.
