โยนาห์ 4:1-11
4 แต่เรื่องนี้ทำให้โยนาห์ไม่พอใจและโมโหมาก
2 เขาจึงอธิษฐานถึงพระยะโฮวาว่า “พระยะโฮวา เห็นไหมล่ะ ผมกลัวว่ามันจะเป็นอย่างนี้ตั้งแต่อยู่ที่ประเทศของผมแล้ว ตอนนั้นผมก็เลยพยายามหนีไปเมืองทาร์ชิช+ เพราะผมรู้ว่าพระองค์เป็นพระเจ้าที่มีความสงสาร* เมตตา ไม่โกรธง่าย รักใครก็รักมั่นคง+ และไม่อยากทำลายใคร
3 ดังนั้น พระยะโฮวา ฆ่าผมเถอะ ให้ผมตายยังจะดีกว่า”+
4 พระยะโฮวาถามเขาว่า “ถูกไหมที่เจ้าจะโกรธขนาดนี้?”
5 แล้วโยนาห์ก็ออกไปนอกเมือง ไปนั่งอยู่ทางตะวันออกของเมือง ทำเพิงแล้วนั่งอยู่ในร่ม รอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเมืองนั้น+
6 พระยะโฮวาพระเจ้าจึงให้ต้นน้ำเต้า*ต้นหนึ่งงอกขึ้นมาบังแดดให้โยนาห์ ทำให้เขาสบายขึ้น โยนาห์ดีใจมากที่มีต้นน้ำเต้านั้น
7 แต่เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น พระเจ้าเที่ยงแท้ให้หนอนตัวหนึ่งมากินต้นน้ำเต้านั้น แล้วมันก็เหี่ยวเฉาไป
8 พอแดดออก พระเจ้าก็ให้ลมร้อนจากทิศตะวันออกพัดมา แดดก็แผดเผาโยนาห์จนเขาแทบจะเป็นลม เขาจึงขอแล้วขออีกให้ตัวเองตาย และพูดหลายครั้งว่า “ให้ผมตายยังจะดีกว่า”+
9 พระเจ้าถามโยนาห์ว่า “ถูกไหมที่เจ้าจะโกรธเรื่องต้นน้ำเต้ามากขนาดนี้?”+
เขาตอบว่า “ผมมีสิทธิ์จะโกรธ ผมโกรธมากจนอยากจะตายเลยด้วยซ้ำ”
10 แต่พระยะโฮวาพูดกับเขาว่า “แค่ต้นน้ำเต้าเจ้ายังเสียดาย ทั้งที่เจ้าไม่ได้ปลูกและไม่ได้ทำให้มันโต มันงอกขึ้นในคืนเดียวและวันเดียวมันก็ตาย
11 แล้วเมืองนีนะเวห์ เมืองใหญ่+ที่มีคนอยู่มากกว่า 120,000 คนและไม่รู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด* รวมทั้งสัตว์อีกมากมาย เราจะไม่เสียดายหรือ?”+
เชิงอรรถ
^ หรือ “กรุณา”
^ หรืออาจแปลได้ว่า “ต้นละหุ่ง”
^ หรือ “ไม่รู้ว่าข้างไหนมือซ้ายข้างไหนมือขวา”