Anong uri ng regalo ang talagang pinahahalagahan mo? Walang-alinlangang lahat tayo ay gustong makatanggap ng regalo mula sa isa na nauudyukan ng pag-ibig at hindi napipilitan lang. Kapag nagbibigay, mahalaga kung ano ang motibo. Mahalaga ito sa atin at lalung-lalo na sa Diyos. Isaalang-alang ang mga salita ni apostol Pablo na nakaulat sa 2 Corinto 9:7.

Bakit isinulat ni Pablo ang mga salitang ito? Gusto niyang pasiglahin ang mga Kristiyano sa Corinto na tulungan ang kanilang nangangailangang mga kapananampalataya sa Judea. Pinilit kaya niya ang mga taga-Corinto na magbigay? Sa kabaligtaran, isinulat niya: “Gawin ng bawat isa ang ayon sa ipinasiya niya sa kaniyang puso, hindi mabigat sa loob o sa ilalim ng pamimilit, sapagkat iniibig ng Diyos ang masayang nagbibigay.” Suriin natin ang payong ito.

“Ayon sa ipinasiya niya sa kaniyang puso.” Ang isang tunay na Kristiyano ay nagbibigay dahil naipasiya na niya ito “sa kaniyang puso,” ang sabi ni Pablo. Kaya ang isang Kristiyano ay nagbibigay-pansin sa pangangailangan ng kaniyang mga kapuwa mananamba. Ayon sa isang iskolar, ang salitang “ipinasiya” sa orihinal na wika nito ay “nagsasangkot ng patiunang paghahanda.” Talagang pinag-iisipan ng isang Kristiyano kung ano ang mga pangangailangan ng kaniyang kapananampalataya at kung ano ang magagawa niya para masapatan ang mga iyon.—1 Juan 3:17.

“Hindi mabigat sa loob o sa ilalim ng pamimilit.” Tinukoy ni Pablo ang dalawang uri ng pagbibigay na dapat iwasan ng mga tunay na Kristiyano—ang may pag-aatubili at ang napipilitan. Ang salitang Griego na isinaling “mabigat sa loob” ay literal na nangangahulugang “may kalungkutan (o, pamimighati).” Ayon sa isang reperensiya, ang nagbibigay nang mabigat sa loob, o nag-aatubili, ay nagbibigay “mula sa isang pusong nanghihinayang sa pakakawalang pera.” Ang isang napipilitan ay nagbibigay dahil lamang nagigipit siya na gawin ito. Mayroon bang sinuman na gustong tumanggap ng regalo mula sa isa na nagbibigay nang may pag-aatubili o napipilitan?

“Iniibig ng Diyos ang masayang nagbibigay.” Kapag ang isang Kristiyano ay nagpasiyang magbigay, dapat niyang gawin ito nang masaya, o may kagalakan, ang sabi ni Pablo. Oo, ang kaligayahan ay resulta ng pagbibigay nang may tamang motibo. (Gawa 20:35) Hindi maitatago ng masayang nagbibigay ang kaniyang kagalakan. Sa katunayan, tamang-tama ang salitang “masaya” para ilarawan ang damdamin at reaksiyon ng nagbibigay. Naaantig ng isang masayang nagbibigay ang ating puso. Napapamahal din siya sa Diyos. Sinabi pa ng isang salin: “Mahal ng Diyos ang mga taong gustung-gustong magbigay.”—Contemporary English Version.

Ang mga pananalitang ito ni apostol Pablo ay isang simulaing gumagabay sa mga Kristiyano. Nagbibigay man tayo ng ating oras, lakas, o mga ari-arian, dapat nating gawin ito nang bukal sa loob at dahil nagagalak tayo na maging bukas-palad sa iba, lalo na sa mga nangangailangan. Ang gayong pagbibigay ay hindi lang magpapasaya sa atin, kundi mapapamahal pa tayo sa Diyos, dahil “iniibig ng Diyos ang masayang nagbibigay.”