Si Marta, isang Saksi ni Jehova sa Guatemala, ay nag-aaral ng wikang Kekchi para maipangaral ang mensahe ng Bibliya sa mga taong nagsasalita ng wikang iyon. Isang araw, may nakita siyang lalaki na papalabas ng ospital. Base sa hitsura nito, naisip ni Marta na galing ito sa isang nayon na nagsasalita ng Kekchi—sa isang mabundok na lugar kung saan hindi madalas makapangaral ang mga Saksi ni Jehova. Nilapitan niya ang lalaki, at nagsalita siya ng Kekchi kahit na hindi pa siya masyadong marunong nito.

 Inalukan ni Marta ang lalaki ng pag-aaral sa Bibliya. Tinanggap ng lalaki ang alok niya pero sinabi nito na wala siyang pambayad para sa pag-aaral. Sinabi ni Marta na nakikipag-aral ang mga Saksi ni Jehova nang libre. Sinabi rin niya sa lalaki na puwede nilang gawin ang pag-aaral sa cellphone at puwedeng sumama ang buong pamilya niya. Pumayag ang lalaki. Dahil marunong magsalita at magbasa ng Spanish ang lalaki, binigyan siya ni Marta ng Bagong Sanlibutang Salin ng Banal na Kasulatan sa wikang Spanish. Binigyan din siya ni Marta ng aklat na Ano Ba Talaga ang Itinuturo ng Bibliya? sa wikang Kekchi. Nang sumunod na linggo, ang lalaki, ang asawa niya, at ang dalawang anak nila ay nag-aral na ng Bibliya kasama ni Marta gamit ang cellphone. Dalawang beses silang nag-aaral sa isang linggo. Sinabi ni Marta: “Hindi ako magaling mag-Kekchi, kaya Spanish ang ginagamit namin sa pag-aaral, at tina-translate naman ito ng lalaki para sa asawa niya. Marunong mag-Spanish ang mga anak nila.”

 Pastor ang lalaking iyon sa simbahan nila. Mula nang makipag-aral siya ng Bibliya, itinuturo na niya sa mga miyembro ng simbahan kung ano ang natututuhan niya. Nagustuhan iyon ng mga tao, at tinanong nila kung saan niya natutuhan ang mga iyon. Ikinuwento niya sa kanila na nagba-Bible study siya kaya sumama na rin sila sa pag-aaral niya. Di-nagtagal, mga 15 na silang nakikipag-aral kay Marta bawat linggo gamit ang cellphone. Naglagay na rin sila ng mic sa tabi ng cellphone para marinig ito ng lahat.

 Sinabi ni Marta sa mga elder ang tungkol sa Bible study na iyon, kaya isa sa mga elder ang pumunta sa nayon kung saan nakatira ang mga estudyante. Inimbitahan niya sila sa pahayag ng tagapangasiwa ng sirkito a na gaganapin sa ibang nayon. Kailangan nilang bumiyahe nang isang oras gamit ang sasakyan at maglakad pa nang dalawang oras para marating iyon. Pumayag ang mga estudyante, at 17 sa kanila ang dumalo.

 Makalipas ang ilang linggo, nakituloy nang apat na araw ang tagapangasiwa ng sirkito at ilang Saksi sa mga estudyante. Tuwing umaga, nanonood sila ng mga salig-Bibliyang video sa jw.org sa wikang Kekchi, at pagkatapos, pinag-aaralan nila ang brosyur na Sino ang Gumagawa ng Kalooban ni Jehova Ngayon? Sa hapon naman, nanonood sila ng ilang bahagi ng JW Broadcasting. Isinaayos din ng tagapangasiwa ng sirkito na magkaroon ng personal na tagapagturo ang bawat estudyante.

 Sa loob ng apat na araw na iyon, nakapangaral din ang mga Saksi sa kalapít na mga nayon na nagsasalita ng Kekchi, at inimbitahan nila ang mga tao sa isang espesyal na pulong. Sa pulong na iyon, 47 ang dumalo, at inimbitahan sila ng mga kapatid na mag-aral ng Bibliya. Labing-isang pamilya ang tumanggap ng Bible study.

 Pagkalipas ng ilang buwan, isinaayos ng mga elder na magkaroon ng pulong linggo-linggo sa nayon ng lalaki. Sa ngayon, mga 40 ang dumadalo sa pulong. At nang idaos ang Memoryal ng kamatayan ni Jesus, 91 ang dumalo!

 Nang maalala ni Marta kung paano nagsimula ang lahat ng ito, sinabi niya: “Nagpapasalamat ako kay Jehova. Minsan, pakiramdam ko, wala akong masyadong nagagawa. Pero puwede tayong gamitin ng Diyos para tulungan ang iba. Nabasa niya ang puso ng mga taganayon, kaya inilapit niya sila sa bayan niya. Mahal sila ni Jehova.”