“OĞLUMUN cemaatten çıkarıldığı ilan edildiğinde bütün dünyam altüst oldu.” Bir baba olan Julian yaşadıklarını böyle anlatıyor. “En büyük çocuğumdu ve onunla birbirimize çok yakındık, birlikte bir sürü şey yapmıştık. O her zaman örnek bir çocuktu ama sonra yanlış şeyler yapmaya başladı. Karım devamlı ağlıyordu ve ben onu nasıl teselli edeceğimi bilmiyordum. Sürekli anne baba olarak nerede hata yaptık diye düşünüyorduk.”

Bu kadar acıya yol açıyorsa, bir Hıristiyanın cemaatten çıkarılmasının sevgi dolu bir düzenleme olduğu nasıl söylenebilir? Kutsal Kitap böyle kesin önlemler alınması için hangi sebepleri gösterir? Bir kişinin cemaatten çıkarılmasına yol açan tam olarak nedir?

Bir Yehova’nın Şahidinin cemaatten çıkarılması için şu iki etkenin birlikte görülmesi gerekir: Vaftizli Şahidin ciddi bir günah işlemesi ve günahından tövbe etmemesi.

Yehova hizmetçileri olan bizlerden kusursuzluk beklememesine rağmen kutsallık standardını karşılamamızı ister. Örneğin cinsel ahlaksızlık, putperestlik, hırsızlık, gaspçılık, adam öldürme ve ruhçuluk gibi ciddi günahlardan kaçınmamızı kesinlikle ister (1. Kor. 6:9, 10; Vah. 21:8).

Yehova’nın kutsal standartlarının makul ve bizim için koruyucu olduğunu kuşkusuz kabul edersiniz. Güvenilir, barışçı ve iyi insanların arasında yaşamayı kim istemez ki? Yehova’ya kendimizi adarken Kutsal Kitaptaki rehberliğe uymak üzere verdiğimiz söz sayesinde iman kardeşlerimizin arasında böyle bir ortamı buluyoruz.

Peki vaftizli bir Şahit insani zayıflığından dolayı ciddi bir günah işlerse ne olacak? Yehova’nın geçmişte yaşamış sadık hizmetkârları da benzer hatalar yaptı, ancak Yehova onları tamamen reddetmedi. Kral Davut bu konuda iyi bilinen bir örnektir. O hem zina yapmış hem de cinayet işlemişti, yine de Natan peygamber ona, ‘Yehova senin günahını bağışladı’ dedi (2. Sam. 12:13).

Davut içten tövbe ettiği için Tanrı onun günahını bağışladı (Mezm. 32:1-5). Benzer şekilde bugün de sadece tövbe etmeyen ya da günah işlemeye devam eden bir Şahit cemaatten çıkarılır (Elçi. 3:19; 26:20). Eğer adli heyette hizmet eden ihtiyarlar kişinin içtenlikle tövbe ettiğine dair belirtiler görmezse onu cemaatten çıkarmalıdır.

İlk başta günah işleyen kişiyi cemaatten çıkarma kararının sert, hatta merhametsizce olduğunu düşünebiliriz. Özellikle o kişiyle yakın bir bağımız varsa bu bizim için zor olabilir. Yine de Yehova’nın Sözünde bunun sevgi dolu bir karar olduğuna dair sağlam nedenler buluruz.

İsa hikmetin kendi işleri, yani sonuçlarıyla haklı çıktığını söylemişti (Mat. 11:19). Tövbe etmeyen günahkârı cemaatten çıkarmak hikmetli bir karardır ve sonuçlar bu kararın doğru olduğunu ortaya koyar. Şu üç noktaya bakalım:

Günah işleyen kişiyi cemaatten çıkarmak Yehova’nın ismini yüceltir. Yehova’nın ismini taşıdığımız için davranışlarımız kaçınılmaz şekilde O’nun ismine övgü ya da utanç getirir (İşa. 43:10). Bir çocuğun davranışı anne babasına övgü ya da utanç getirdiği gibi, Yehova’nın ismini taşıyan toplumun iyi ya da kötü davranışları onları gözlemleyen insanların Yehova’yla ilgili düşüncelerini bir ölçüde şekillendirir. Yehova’nın ismini taşıyan kişiler O’nun ahlak standardını benimserse Tanrı’nın ismi yüceltilir. Hezekiel’in yaşadığı günlerde diğer milletlerden insanlar için Yahudiler ve Yehova ismi birbiriyle çok yakından bağlantılıydı (Hez. 36:19-23). Bugün de insanlar için Yehova’nın Şahitleri ile Yehova ismi birbiriyle bağlantılıdır. Emirlerine itaat edersek Yehova’yı yüceltiriz.

Ahlaksızlık yaparsak Yehova’nın kutsal ismine leke getiririz. Elçi Petrus Hıristiyanları şöyle uyarmıştı: “Söz dinleyen çocuklar olarak, daha önce bilgisizken beslediğiniz arzuların etkisiyle şekillenmeyi bırakın. Sizi çağıran kutsal olduğu gibi, siz de tüm davranışlarınızla kutsal olun. Çünkü şöyle yazılmıştır: ‘Sizler kutsal olacaksınız, çünkü Ben kutsalım’” (1. Pet. 1:14-16). Temiz, kutsal davranışlar Tanrı’nın ismini yüceltir.

Bir Yehova’nın Şahidi kötü bir şey yaparsa arkadaşları ya da tanıdıkları muhtemelen bunu fark edecektir. Cemaatten çıkarma işlemi Yehova’nın toplumunun, kutsallığı korumak için Tanrı’nın Sözündeki rehberliğe bağlı kalan temiz insanlardan oluştuğunu kanıtlar. Bir gün İsviçre’de İbadet Salonuna Yehova’nın Şahidi olmayan biri geldi ve cemaatin bir üyesi olmak istediğini söyledi. Onun kız kardeşi ahlaksızlık yaptığı için cemaatten çıkarılmıştı. Bu sebeple “kötü davranışlara göz yummayan” bu teşkilata katılmak istediğini söyledi.

Cemaatten çıkarma düzenlemesi Hıristiyan cemaatinin temiz kalmasını sağlar. Elçi Pavlus Korintosluları kasten günah işleyenleri aralarında tutmanın tehlikesi hakkında uyarmıştı. Böyle kişilerin cemaate olan kötü etkilerini bütün hamurun kabarmasını sağlayan mayaya benzetti. Şöyle dedi: “Azıcık mayayla tüm hamur mayalanır.” Sonra onları uyararak, “Kötü adamı aranızdan çıkarın” dedi (1. Kor. 5:6, 11-13).

Anlaşıldığı gibi Pavlus’un bahsettiği “kötü adam” pervasızca ahlaksızlık yapan biriydi. Cemaatteki diğer kişiler onun davranışına hak vermeye bile başlamıştı (1. Kor. 5:1, 2). Eğer böyle ağır bir günah görmezden gelinseydi diğer Hıristiyanlar yaşadıkları yozlaşmış şehirdeki ahlaksız âdetlere uymaya eğilim gösterebilirdi. Kasten işlenen günahlara göz yummak Yehova’nın standartlarına olan bağlılığımızın gevşemesine yol açabilir (Vaiz 8:11). Üstelik tövbe etmeyen kişiler gemilerin çarptığı “su altındaki gizli kayalar” gibi cemaatteki kardeşlerin imanlarının enkaza dönüşmesine sebep olabilirler (Yahd. 4, 12).

Cemaatten çıkarılması günah işleyen kişinin aklını başına getirebilir. İsa bir keresinde, babasının evini terk eden ve mirasını savurganca harcayıp sefahat içinde yaşayan genç bir adamdan bahsetmişti. Daha sonra bu müsrif oğul babasının evinden uzakta ne kadar boş bir hayat yaşadığını ve dünyanın ne kadar merhametsiz olduğunu sıkıntı çekerek öğrendi. Sonunda aklı başına geldi, tövbe etti ve ailesine geri dönmek için adım attı (Luka 15:11-24). İsa’nın bu örneğindeki sevgi dolu babanın oğlunun yürek tutumunun değişmesi üzerine duyduğu büyük sevinç, Yehova’nın duygularını anlamamıza yardım eder. O şu güvenceyi veriyor: “Ben kötü kişinin ölmesinden değil, yolundan dönüp yaşamasından zevk alırım” (Hez. 33:11).

Aynı şekilde artık Hıristiyan cemaatinin bir üyesi olmayan kişiler de kaybettikleri ruhi ailenin değerini anlayabilir. Hem günahlarının acı sonuçları hem de Yehova’yla ve O’nun toplumuyla iyi bir ilişki içinde oldukları mutlu günlerin hatıraları onların aklını başına getirebilir.

 İstenen sonuca ulaşmak için sevgi göstermek ve kararlı olmak gerekir. Mezmur yazarı Davut şöyle demişti: “Doğru kişi bana vursun, vefasındandır, yanlışımı göstersin, başa sürülen yağ gibidir” (Mezm. 141:5). Bunu şöyle örnekleyelim: Soğuk bir kış gününde yorgunluktan bitkin düşmüş bir dağcıyı düşünün. Vücut ısısı düşer, uykusu gelmeye başlar. Eğer karın üstünde uyuyakalırsa ölecektir. Kurtarma ekibini beklerken yanındaki arkadaşı yüzüne tokat atarak onu uyanık tutmaya çalışır. Tokat onun canını yakabilir ama hayatını kurtaracaktır. Benzer şekilde Davut da doğru kişinin kendisini terbiye etme gereği duyabileceğini anlamıştı, çünkü bu acı verse bile onun yararına olacaktı.

Cemaatten çıkarılmak pek çok durumda günah işleyen kişiye ihtiyacı olan terbiyeyi sağlamıştır. Makalenin başında değinilen Julian’ın oğlu on yıl kadar sonra temiz bir hayat sürmeye başladı ve cemaate geri döndü. O şimdi bir ihtiyar olarak hizmet ediyor. Kendisi şöyle diyor: “Cemaatten çıkarılmak yaşam tarzımın sonuçlarıyla yüzleşmemi sağladı. Böyle bir terbiyeye gerçekten ihtiyacım vardı” (İbr. 12:7-11).

Cemaatten çıkarılmak gerçekten sarsıcı bir olaydır fakat bu, kişinin tam anlamıyla bir felakete sürüklendiği anlamına gelmez. Bu düzenlemenin amacına ulaşmasında hepimize düşen bir şey var.

İhtiyarlar, cemaatten çıkarma gibi üzücü bir kararı kişiye bildirirken Yehova’nın sevgisini yansıtmaya gayret eder. Ona kararlarını bildirirken cemaate geri dönmesi için atması gereken adımları nazik ve net bir şekilde açıklarlar. İhtiyarlar, yaşamında değişiklikler yaptığına dair bazı belirtiler olan kişileri, Yehova’ya nasıl geri dönebileceklerini hatırlatmak için düzenli aralıklarla ziyaret ederler. *

Aile üyeleri, cemaatten çıkarma kararına saygı duyarak cemaate ve günah işleyen kişiye sevgilerini gösterebilir. Julian şöyle söylüyor: “O benim hâlâ oğlumdu ama yaşam tarzı yüzünden aramıza bir duvar örülmüştü.”

Cemaatteki tüm kardeşler, cemaatten çıkarılmış kişiyle görüşmekten ve sohbet etmekten kaçınarak ilkelere dayanan sevgi gösterebilir (1. Kor. 5:11; 2. Yuhn. 10, 11). Onlar böylece Yehova’nın ihtiyarlar aracılığıyla verdiği terbiyenin etkisini artırmış olurlar. Ayrıca zaten büyük bir acı içinde olan aileye, kendilerinin de iman kardeşleri tarafından dışlandığını hissetmemeleri için daha fazla sevgi gösterip destek olabilirler (Rom. 12:13, 15).

Julian sözlerine şöyle son veriyor: “Cemaatten çıkarma ihtiyacımız olan bir düzenleme; bizim Yehova’nın standartlarına göre yaşamamıza yardım ediyor. Çekilen acıya rağmen uzun vadede sonuçları olumlu oluyor. Oğlumun kötü davranışlarına hoşgörü gösterseydim asla toparlanamayacaktı.”