Bazı kaplumbağalar 150 yıl, bazı ağaçlarsa 3.000 yıl yaşıyor. İnsanın ömrü ise çok daha kısa. Oysa bizim yaşamımız bir kaplumbağa ya da ağacınkinden kat kat daha anlamlı. Yehova Tanrı insanları müzikten, spordan, yemek yemekten, öğrenmekten, seyahat etmekten ve başka insanlarla tanışmaktan zevk alacak şekilde yarattı. Yaratıcımız yüreğimize sonsuza dek yaşama isteği koydu (Vaiz 3:11’i okuyun).

Yehova Tanrı ölümsüzdür. O sonsuza dek yaşar. Hayatın kaynağıdır, dolayısıyla başkalarına da sonsuz yaşam verebilir (Mezmur 36:9; Habakkuk 1:12). Üstelik Kendisine itaat edenlere sonsuz yaşam vereceğine söz veriyor. Yaratıcımız yaşlanma sürecini tersine çevirecek (Eyüp 33:24, 25 ve İşaya 25:8; 33:24’ü okuyun).

İsa peygamber birçok farklı hastalığı iyileştirdi, hatta ölüleri bile diriltti. O, yaptığı mucizelerle Tanrı’nın sözünü tutacağını ve kusursuz bir sağlıkla sonsuza dek yaşayabileceğimizi gösterdi (Luka 7:11-15, 18, 19, 22’yi okuyun).

Yaratıcımız bizim sonsuza dek yaşamamızı istiyor, ama baskı ve şiddetle dolu bir ortamda değil, cennet yeryüzünde. O, kendimizi güvende hissetmemizi istiyor (Mezmur 37:9, 29; İşaya 65:21, 22). Yeryüzü bir cennete dönüştüğünde ölmüş olan milyonlarca kişi diriltilecek ve Tanrı’ya ibadet etmeyi seçen itaatli kişiler sonsuza dek yaşayacak (Luka 23:42, 43 ve Yuhanna 5:28, 29’u okuyun).

Bize sonsuz yaşamı ancak Yaratıcımız verebilir. Bu yüzden Yaratıcımızı daha iyi tanıyarak O’na yaklaşmalıyız. Kutsal Kitap, Tanrı hakkında bilgi edinmeyi yemek yemeye benzetir (Matta 4:4). Yemek yemek insana zevk verir, ama yiyeceklerimizi elde edip hazırlamak çaba ister. Benzer şekilde ruhi gıda almak da çaba ister. Ancak Yaratıcımıza yaklaşmak ve sonsuz yaşama kavuşmak her tür çabaya değer, öyle değil mi? (Luka 13:23, 24 ve Yuhanna 6:27; 17:3’ü okuyun).