Την περίοδο της πολυετούς απαγόρευσης, οι αδελφοί στην Ινδονησία ακολούθησαν σοφά τη συμβουλή του Ιησού και “αποδείχτηκαν προσεκτικοί σαν τα φίδια και εντούτοις αθώοι σαν τα περιστέρια”. (Ματθ. 10:16) Αλλά όταν έληξε η απαγόρευση, πολλοί έπρεπε να μάθουν πώς να κηρύττουν «με τόλμη».—Πράξ. 4:31.

Παραδείγματος χάρη, μερικοί αδελφοί δίσταζαν να κηρύττουν από πόρτα σε πόρτα και επικεντρώνονταν στις επανεπισκέψεις και στις Γραφικές μελέτες. Άλλοι πάλι δυσκολεύονταν να μιλούν σε Μουσουλμάνους. Πολλοί δεν συστήνονταν ως Μάρτυρες του Ιεχωβά αλλά ως Χριστιανοί, ενώ χρησιμοποιούσαν κοσμικές μεταφράσεις της Γραφής αντί για την ινδονησιακή έκδοση της Μετάφρασης Νέου Κόσμου. * Ορισμένοι μάλιστα απέφευγαν να διανέμουν Γραφικά έντυπα.

Κάποιες από αυτές τις συνήθειες ήταν κατάλοιπα της απαγόρευσης. Άλλες προέρχονταν από την τοπική κουλτούρα, η οποία προωθεί τον συμβιβασμό αντί για την αντιπαράθεση, την έμμεση προσέγγιση αντί για την ευθύτητα. Πώς θα μπορούσαν οι αδελφοί να αλλάξουν νοοτροπία;

Ο Ιεχωβά έδωσε την απάντηση μέσω καλοσυνάτων συμβουλών από πνευματικά ώριμους αδελφούς. (Εφεσ. 4:11, 12) Λόγου χάρη, το 2010 επισκέφτηκε τη χώρα ο Στίβεν Λετ, μέλος του Κυβερνώντος Σώματος, και παρότρυνε θερμά τους αδελφούς να υποστηρίζουν το όνομα του Θεού χρησιμοποιώντας όσο το δυνατόν περισσότερο τη Μετάφραση Νέου Κόσμου στη διακονία. Ο ιεραπόστολος Μίσα Μπίρενς λέει: «Η ομιλία του αδελφού Λετ άγγιξε πολλούς ευαγγελιζομένους. Διέκριναν πόσο σημαντικό ήταν να ξεχωρίζουν ως  Μάρτυρες του Ιεχωβά και να υπερασπίζονται με καμάρι τον Λόγο του Θεού».

Επειδή οι Ινδονήσιοι Μουσουλμάνοι συχνά συνδέουν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά με τον Χριστιανικό κόσμο, η ινδονησιακή έκδοση της Διακονίας της Βασιλείας έδωσε την εξής ωφέλιμη κατεύθυνση: «Συνήθως η καλύτερη προσέγγιση είναι να λέτε ξεκάθαρα από την αρχή της συζήτησης ότι είστε Μάρτυρες του Ιεχωβά. . . . Είμαστε περήφανοι που εκπροσωπούμε τον Ιεχωβά και θέλουμε να γνωστοποιούμε το όνομά του και τους σκοπούς του στον τομέα που μας έχει ανατεθεί!» Ο Σίνσουκι Καγουαμότο, από το γραφείο τμήματος της Ινδονησίας, αναφέρει: «Αυτή η άμεση αλλά συνάμα διακριτική προσέγγιση φέρνει καλά αποτελέσματα. Πολλοί Μουσουλμάνοι έχουν την περιέργεια να μάθουν για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Θέλουν να καταλάβουν γιατί διαφέρουμε. Έτσι λοιπόν, έχουμε την ευκαιρία να δίνουμε καλή μαρτυρία».

Οι ευαγγελιζόμενοι έλαβαν επίσης την παρότρυνση να προσφέρουν συχνότερα τα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! Ο Λόταρ Μίχανκ, συντονιστής της Επιτροπής του Τμήματος, εξηγεί: «Για να μας γνωρίσουν οι άνθρωποι, πρέπει να διαβάσουν τα περιοδικά μας. Αυτά μαλακώνουν το “έδαφος”, και τα άτομα γίνονται πιο δεκτικά στην αλήθεια. Όταν τα διανέμουμε ευρέως, δίνουμε σε περισσότερους την ευκαιρία να γνωρίσουν τον Ιεχωβά».

Το 2013, με την έγκριση του Κυβερνώντος Σώματος, το γραφείο τμήματος της Ινδονησίας ξεκίνησε δύο νέες διευθετήσεις για το έργο: την ειδική δραστηριότητα για επίδοση δημόσιας μαρτυρίας σε μεγαλουπόλεις και τη δημόσια μαρτυρία εντός του τομέα της εκκλησίας. Χάρη σε αυτές τις συναρπαστικές εξελίξεις, πολύ περισσότεροι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία να ακούσουν τα καλά νέα.

Ο πρώτος από τους πολλούς πάγκους δημόσιας μαρτυρίας  σε μεγαλουπόλεις τοποθετήθηκε σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα ηλεκτρονικών ειδών στη δυτική Τζακάρτα. Κατόπιν, οι εκκλησίες άρχισαν να χρησιμοποιούν τροχήλατα σταντ και πάγκους μαρτυρίας σε περιοχές του τομέα τους. Μέσα σε έναν χρόνο, υπήρχαν πάνω από 400 πάγκοι και τροχήλατα σταντ σε διάφορες πόλεις της Ινδονησίας. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

Ο Γιούσακ Ουνιπλέιτα, πρεσβύτερος στην Τζακάρτα, αναφέρει: «Προτού αρχίσουμε τη δημόσια μαρτυρία, ζητούσαμε ως εκκλησία 1.200 περιοδικά τον μήνα. Έξι μήνες μετά, τα αυξήσαμε σε 6.000. Τώρα η μηνιαία μας αίτηση φτάνει τα 8.000. Επίσης, δίνουμε πολλά βιβλία και ειδικά βιβλιάρια». Στο Μεντάν της βόρειας Σουμάτρας, μια μικρή ομάδα σκαπανέων άρχισε να χρησιμοποιεί τροχήλατα σταντ σε τρεις τοποθεσίες. Τον πρώτο μήνα, έδωσαν 115 βιβλία και γύρω στα 1.800 περιοδικά. Δύο μήνες αργότερα, περίπου 60 σκαπανείς σε εφτά τοποθεσίες έδωσαν πάνω από 1.200 βιβλία και 12.400 περιοδικά. Ο ιεραπόστολος Τζέσι Κλαρκ λέει: «Αυτές οι νέες μέθοδοι κηρύγματος έχουν κατενθουσιάσει τους αδελφούς και δείχνουν ότι υπάρχει προοπτική για πνευματική ανάπτυξη στην Ινδονησία. Η δημόσια μαρτυρία θα γράψει ιστορία!»

Η Ινδονησία βρίσκεται σε μια από τις πιο πολυγλωσσικές περιοχές στον κόσμο. * Αν και η πλειονότητα των κατοίκων μιλούν την ινδονησιακή, την κοινή γλώσσα συνεννόησης, πολλοί μιλούν και κάποια τοπική γλώσσα—τη γλώσσα της καρδιάς τους.

Το 2012, το γραφείο τμήματος αποφάσισε να αξιολογήσει τις ανάγκες αυτού του πολυγλωσσικού αγρού. Ο Τομ Φαν Λιμπούτεν αναφέρει: «Αρχίσαμε μεταφράζοντας ύλη σε 12 τοπικές γλώσσες τις οποίες μιλούν περίπου 120 εκατομμύρια άνθρωποι. Όταν οι Ιαβαίοι μεταφραστές μας είδαν το πρώτο  φυλλάδιο στην ιαβαϊκή, δάκρυσαν από χαρά. Επιτέλους είχαν πνευματική τροφή στη γλώσσα τους!»

Ωστόσο, οι περισσότερες εκκλησίες συνέχισαν να διεξάγουν τις συναθροίσεις στην ινδονησιακή, ακόμα και σε περιοχές όπου οι πιο πολλοί μιλούν κάποια τοπική γλώσσα. Ο Λόταρ Μίχανκ θυμάται: «Το 2013, παρακολούθησα με τη γυναίκα μου την Κάρμεν μια διήμερη συνέλευση στο νησί Νίας της βόρειας Σουμάτρας. Οι περισσότεροι από τους 400 παρόντες μιλούσαν τη γλώσσα νίας, αλλά όλες οι ομιλίες παρουσιάστηκαν στην ινδονησιακή. Αφού συνεννοήθηκα με τους ομιλητές, είπαμε στο ακροατήριο ότι το αυριανό πρόγραμμα θα παρουσιαζόταν στην τοπική γλώσσα. Την επόμενη μέρα, 600 και πλέον άτομα στριμώχτηκαν στην αίθουσα». Η Κάρμεν συμπληρώνει: «Παρατηρήσαμε ότι το ακροατήριο παρακολουθούσε με περισσότερη προσοχή το πρόγραμμα στη γλώσσα νίας από ό,τι την προηγούμενη μέρα που οι ομιλίες είχαν παρουσιαστεί στην  ινδονησιακή. Ήταν πανευτυχείς που άκουγαν—και καταλάβαιναν πλήρως—το Γραφικό άγγελμα στη δική τους γλώσσα».

Ακόμα και οι κωφοί στην Ινδονησία μπορούν τώρα να «ακούσουν» την αλήθεια στη δική τους γλώσσα. Από το 2010, η μεταφραστική ομάδα της ινδονησιακής νοηματικής έχει παραγάγει εφτά ειδικά βιβλιάρια και οχτώ φυλλάδια. Επιπρόσθετα, το γραφείο τμήματος έχει διοργανώσει 24 τάξεις εκμάθησης της νοηματικής στις οποίες έχουν εκπαιδευτεί πάνω από 750 άτομα. Σήμερα, 23 εκκλησίες και όμιλοι νοηματικής παρέχουν πνευματική βοήθεια και παρηγοριά σε περίπου τρία εκατομμύρια κωφούς που ζουν στη χώρα.

Επί του παρόντος, το Μεταφραστικό Τμήμα έχει 37 μεταφραστικές ομάδες. Υπάρχουν 117 μεταφραστές και 50 άτομα ως βοηθητικό προσωπικό που εργάζονται σε 19 τοποθεσίες σε όλη την Ινδονησία.