Γιατί Πρέπει να Αποφεύγουμε τα Άκρα;

Ο ΙΕΧΩΒΑ αποτελεί την προσωποποίηση της ισορροπίας. «Οι ενέργειές του είναι τέλειες», και η δικαιοσύνη του δεν είναι ποτέ αυστηρή, εφόσον ενέχει πάντα έλεος. (Δευτερονόμιο 32:4) Η αγάπη του δεν εκδηλώνεται ποτέ χωρίς αρχές, επειδή αυτός ενεργεί σε αρμονία με τέλειους νόμους. (Ψαλμός 89:14· 103:13, 14) Οι πρώτοι μας γονείς δημιουργήθηκαν ισορροπημένοι από όλες τις απόψεις. Δεν είχαν την τάση να φτάνουν στα άκρα. Ωστόσο, η εμφάνιση της αμαρτίας επέφερε ένα «ελάττωμα»—την ατέλεια—με αποτέλεσμα να χαθεί αυτή η ισορροπία.—Δευτερονόμιο 32:5.

Για παράδειγμα: Έχετε ανεβεί ποτέ σε αυτοκίνητο ή σε ποδήλατο που είχε κάποιο μεγάλο εξόγκωμα στο λάστιχο; Αυτό το ελάττωμα αναμφίβολα έκανε τη διαδρομή κάπως ανώμαλη και επισφαλή. Ένα τέτοιο λάστιχο χρειάζεται επισκευή προτού χειροτερέψει ή ξεφουσκώσει. Παρόμοια, η ατελής προσωπικότητά μας έχει την τάση να παρουσιάζει «δυσμορφίες». Αν επιτρέπουμε σε αυτά τα «εξογκώματα» να μεγαλώνουν, τότε η διαδρομή μας στη ζωή μπορεί να γίνει πολύ «ανώμαλη», ίσως μάλιστα και επικίνδυνη.

Μερικές φορές οι καλές μας ιδιότητες, τα δυνατά μας σημεία, μπορεί να φτάσουν στα άκρα. Λόγου χάρη, μολονότι ο Μωσαϊκός Νόμος απαιτούσε από τους Ισραηλίτες να φορούν κρόσσια στο κάτω μέρος των ενδυμάτων τους, οι Φαρισαίοι των ημερών του Ιησού, θέλοντας να ξεχωρίζουν από το πλήθος, “μάκραιναν τα κρόσσια των ενδυμάτων τους” υπερβολικά. Το κίνητρό τους ήταν να φαίνονται αγιότεροι από τους συνανθρώπους τους.—Ματθαίος 23:5· Αριθμοί 15:38-40.

Σήμερα, μερικοί άνθρωποι προσπαθούν να τραβούν την προσοχή με κάθε δυνατό μέσο, ακόμη και σοκάροντας τους άλλους. Στην πραγματικότητα, πίσω από αυτό μπορεί να κρύβεται η απελπισμένη κραυγή: «Δώστε μου προσοχή! Είμαι και εγώ άνθρωπος!» Αλλά με το να φτάνει ένας Χριστιανός στα άκρα όσον αφορά το ντύσιμο, τη στάση και τις ενέργειές του δεν ικανοποιεί τις πραγματικές του ανάγκες.

Ισορροπημένη Στάση Απέναντι στην Εργασία

Όποιοι και αν είμαστε και οπουδήποτε και αν ζούμε, η ωφέλιμη εργασία είναι κάτι που προσδίδει νόημα στη ζωή μας. Δημιουργηθήκαμε έτσι ώστε να βρίσκουμε ικανοποίηση σε τέτοια εργασία. (Γένεση 2:15) Αντίστοιχα, η Γραφή καταδικάζει την τεμπελιά. Ο απόστολος Παύλος είπε ξεκάθαρα: «Αν κάποιος δεν θέλει να εργάζεται δεν πρέπει ούτε και να τρώει». (2 Θεσσαλονικείς 3:10) Όντως, η χαλαρή στάση απέναντι στην εργασία μπορεί να φέρει όχι μόνο φτώχεια και δυσαρέσκεια αλλά και τη δυσμένεια του Θεού.

Πολλοί φτάνουν στο αντίθετο άκρο με το να γίνουν εργασιομανείς, δούλοι της εργασίας τους με τη θέλησή τους. Φεύγουν από το σπίτι νωρίς το πρωί και επιστρέφουν αργά το βράδυ, σκεπτόμενοι ότι εργάζονται επειδή θέλουν το καλύτερο για την οικογένειά τους. Ωστόσο, η οικογένειά τους στην πραγματικότητα μπορεί να είναι θύμα αυτής τους της αφοσίωσης στην εργασία. Μια νοικοκυρά της οποίας ο σύζυγος δαπανάει συνήθως επιπλέον ώρες στην εργασία του λέει: «Θα αντάλλασσα ευχαρίστως όλα όσα υπάρχουν σε αυτό το πολυτελές σπίτι με τη δυνατότητα να έχω το σύζυγό μου εδώ, μαζί με εμένα και τα παιδιά μας». Όσοι επιλέγουν την υπερβολική εργασία θα πρέπει να σκεφτούν προσεκτικά την προσωπική διαπίστωση του Βασιλιά Σολομώντα: «Εγώ στράφηκα προς όλα τα έργα μου τα οποία είχαν κάνει τα χέρια μου και προς τη σκληρή εργασία που είχα  εργαστεί σκληρά να επιτελέσω, και ορίστε! τα πάντα ήταν ματαιότητα και κυνήγι του ανέμου».—Εκκλησιαστής 2:11.

Ναι, σε σχέση με την εργασία, πρέπει να αποφεύγουμε και τα δύο άκρα. Θα πρέπει μεν να είμαστε επιμελείς στην εργασία μας, αλλά ας έχουμε υπόψη ότι, αν γίνουμε δούλοι της εργασίας, αυτό θα μας στερήσει την ευτυχία και ίσως πολύ περισσότερα.—Εκκλησιαστής 4:5, 6.

Να Αποφεύγετε τις Ακραίες Απόψεις για τις Απολαύσεις

Η Αγία Γραφή προείπε για τον καιρό μας: «Οι άνθρωποι θα . . . αγαπούν τις απολαύσεις μάλλον παρά τον Θεό». (2 Τιμόθεο 3:2, 4) Το κυνήγι των απολαύσεων έχει γίνει ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέσα που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να δελεάσει τους ανθρώπους ώστε να απομακρυνθούν από τον Θεό. Η εντρύφηση στην αναψυχή και στη διασκέδαση, όπως λόγου χάρη στα επικίνδυνα αθλήματα ή αυτά που «ανεβάζουν την αδρεναλίνη», είναι σε άνθηση. Ο κατάλογος τέτοιων δραστηριοτήτων αυξάνεται συνεχώς, και ο αριθμός εκείνων που συμμετέχουν σε αυτές μεγαλώνει. Γιατί υπάρχει τέτοια απήχηση; Πολλοί άνθρωποι, μη βρίσκοντας ικανοποίηση στην καθημερινή τους ζωή, αναζητούν ολοένα και μεγαλύτερη συγκίνηση. Αλλά για να διατηρείται αυτή η συγκίνηση, απαιτούνται αυξανόμενα επίπεδα κινδύνου. Οι ευσυνείδητοι Χριστιανοί αποφεύγουν τα επικίνδυνα αθλήματα από σεβασμό για το δώρο της ζωής και για Αυτόν που το καθιστά διαθέσιμο.—Ψαλμός 36:9.

Όταν ο Θεός δημιούργησε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, πού τους εγκατέστησε; Στον κήπο της Εδέμ, που σημαίνει «Τέρψη», ή αλλιώς απόλαυση. (Γένεση 2:8, υποσημείωση στη ΜΝΚ) Προφανώς, το να ζουν οι άνθρωποι με ευχάριστο και απολαυστικό τρόπο αποτελούσε μέρος του σκοπού του Ιεχωβά για αυτούς.

Ο Ιησούς μάς άφησε τέλειο παράδειγμα ισορροπημένης άποψης για τις απολαύσεις. Αυτός ήταν πλήρως αφοσιωμένος στην επιτέλεση του θελήματος του Ιεχωβά, και ποτέ δεν έπαψε να ζει σύμφωνα με τους νόμους και τις αρχές του Θεού. Αφιέρωνε χρόνο για όσους είχαν ανάγκη, ακόμη και όταν ήταν κουρασμένος. (Ματθαίος 14:13, 14) Ναι, ο Ιησούς δεχόταν προσκλήσεις σε γεύματα και διέθετε χρόνο στη ζωή του για ξεκούραση και αναζωογόνηση. Γνώριζε, ασφαλώς, ότι μερικοί εχθροί τον έβλεπαν με επικριτικό μάτι επειδή έκανε αυτά τα πράγματα. Σχετικά με τον ίδιο, έλεγαν: «Ορίστε! Άνθρωπος λαίμαργος και οινοπότης». (Λουκάς 7:34· 10:38· 11:37) Αλλά ο Ιησούς δεν είχε την άποψη ότι η αληθινή αφοσίωση αποκλείει κάθε είδους απόλαυση στη ζωή.

Σαφώς, είναι συνετό να αποφεύγουμε τα άκρα σε σχέση με την αναψυχή. Το να κάνουμε τις απολαύσεις και τη διασκέδαση το κύριο πράγμα στη ζωή δεν μπορεί ποτέ να φέρει αληθινή ευτυχία. Μπορεί να μας οδηγήσει στο να παραμελούμε τα πιο σπουδαία πράγματα, περιλαμβανομένης και της σχέσης μας με τον Θεό. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να στερούμε από τον εαυτό μας κάθε είδους απόλαυση ούτε και να επικρίνουμε τους άλλους που απολαμβάνουν τη ζωή με ισορροπημένο τρόπο.—Εκκλησιαστής 2:24· 3:1-4.

Βρείτε Ευτυχία σε μια Ισορροπημένη Ζωή

Ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Όλοι σφάλλουμε πολλές φορές». (Ιακώβου 3:2) Ίσως διαπιστώνουμε ότι αυτό αληθεύει στην περίπτωσή μας καθώς προσπαθούμε να αποφεύγουμε τα άκρα. Τι μπορεί να μας βοηθήσει να διατηρούμε την ισορροπία μας; Χρειάζεται να αναγνωρίζουμε τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία μας. Αυτού του είδους η αντικειμενικότητα δεν είναι εύκολο πράγμα. Μπορεί να τείνουμε προς κάποιο άκρο χωρίς να το έχουμε καταλάβει. Είναι σοφό, λοιπόν, να μένουμε κοντά σε άλλους ώριμους Χριστιανούς και να ακούμε ισορροπημένες συμβουλές. (Γαλάτες 6:1) Μπορούμε να ζητάμε τέτοιες συμβουλές από κάποιον έμπιστο φίλο ή έμπειρο πρεσβύτερο στην εκκλησία. Αυτές οι Γραφικές συμβουλές, καθώς και οι ίδιες οι Γραφές, μπορούν να χρησιμεύσουν σαν “καθρέφτης” για να ελέγχουμε πώς φαινόμαστε πραγματικά ενώπιον του Ιεχωβά.—Ιακώβου 1:22-25.

Ευτυχώς, δεν υπάρχει κανένας λόγος να πηγαίνει η ζωή μας από το ένα άκρο στο άλλο. Με αποφασιστική προσπάθεια και με την ευλογία του Ιεχωβά, μπορούμε να γίνουμε ισορροπημένα και κατά συνέπεια ευτυχισμένα άτομα. Ως αποτέλεσμα, οι σχέσεις μας με τους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές μας είναι δυνατόν να βελτιωθούν, και εμείς μπορούμε να γίνουμε ακόμη καλύτερα παραδείγματα σε εκείνους στους οποίους κηρύττουμε. Πάνω από όλα, θα μιμούμαστε ακόμη περισσότερο τον ισορροπημένο και στοργικό Θεό μας, τον Ιεχωβά.—Εφεσίους 5:1.

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 28]

©Greg Epperson/age fotostock