Γεννήθηκα στην κωμόπολη Τεσκόκο. Εκείνη την εποχή, οι περισσότεροι δρόμοι ήταν χωμάτινοι και γεμάτοι σκόνη. Βλέπαμε συχνά ανθρώπους από κοντινά χωριά να έρχονται με τα γαϊδουράκια τους φορτωμένα για να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Ήμουν το έβδομο από τα εννιά παιδιά μιας πάμφτωχης οικογένειας. Ο πατέρας μου επιδιόρθωνε γκουαράτσες (παραδοσιακά σανδάλια) για να μας ζήσει. Πέθανε, όμως, όταν ήμουν εφτά χρονών. Έκτοτε, η μητέρα μου αγωνιζόταν σκληρά για να μας θρέψει.

Ο παππούς μου ήταν βιολιστής και διηύθυνε μια ορχήστρα που έπαιζε κυρίως κλασική θρησκευτική μουσική. Σχεδόν όλοι οι δικοί μου ασχολούνταν με κάποιο μουσικό όργανο. Η μητέρα μου έψαλλε στην εκκλησιαστική χορωδία, ενώ ο θείος μου ήταν τραγουδιστής της όπερας και πιανίστας. Ήμασταν θρησκευόμενη οικογένεια—εγώ ήμουν παπαδοπαίδι και ονειρευόμουν να γίνω Καθολικός ιεραπόστολος. Συγχρόνως, όμως, μου άρεσαν πολύ οι ταινίες καράτε. Όσο περισσότερο τις παρακολουθούσα τόσο πιο βίαιος γινόμουν.

Στην Πουέμπλα, μπήκα σε μια θεολογική σχολή για κληρικούς. Ήθελα να γίνω Καθολικός ιερέας. Αλλά στο τελευταίο έτος των σπουδών μου, απογοητεύτηκα από την Καθολική Εκκλησία. Μια νεαρή καλόγρια μου έκανε σεξουαλικές προτάσεις. Αντιστάθηκα στον πειρασμό, αλλά αυτό το περιστατικό ξύπνησε μέσα μου την επιθυμία να παντρευτώ. Επίσης, πρόσεξα ότι αρκετοί ιερείς ζούσαν υποκριτικά. Τελικά, έπαψα να θέλω να γίνω ιερέας.

Αποφάσισα να σπουδάσω μουσική στο Εθνικό Ωδείο στην Πόλη του Μεξικού. Όταν αποφοίτησα, παντρεύτηκα  και σύντομα αποκτήσαμε με τη γυναίκα μου τέσσερα παιδιά. Συντηρούσα την οικογένειά μου ψάλλοντας κατά τη Λειτουργία της Καθολικής Εκκλησίας.

Ο γάμος μας ήταν ευθύς εξαρχής προβληματικός. Φερόμασταν βίαια ο ένας στον άλλον, κυρίως επειδή ζηλεύαμε. Στην αρχή, οι μεταξύ μας επιθέσεις ήταν μόνο φραστικές, αλλά αργότερα έγιναν και σωματικές. Τελικά, ύστερα από 13 χρόνια, αποφασίσαμε να χωρίσουμε και μετά να πάρουμε διαζύγιο.

Συνάντησα πρώτη φορά Μάρτυρες του Ιεχωβά προτού χωρίσω. Δύο Μάρτυρες χτύπησαν την πόρτα μας και πρότειναν να κάνουμε συζητήσεις από τη Γραφή. Νόμιζα ότι ήξερα πολλά για τη θρησκεία, γι’ αυτό έβαλα σκοπό να τους αποδείξω ότι είχαν άδικο. Τους έκανα δύσκολες ερωτήσεις τις οποίες θεωρούσα αναπάντητες. Προς έκπληξή μου, όμως, εκείνοι μου έδιναν πάντοτε καλές απαντήσεις από τη Γραφή. Άρχισα να καταλαβαίνω πόσο λίγα ήξερα στην πραγματικότητα. Αλλά η γυναίκα μου ήταν πολύ αγενής με τους Μάρτυρες, και εγώ πολύ απασχολημένος. Έτσι λοιπόν, σταμάτησαν να έρχονται.

Ύστερα από πέντε χρόνια, ενόσω ζούσα με μια άλλη γυναίκα, την Ελβίρα, συνάντησα και πάλι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Επειδή η Ελβίρα δεν τους εναντιωνόταν, μου ήταν πιο εύκολο να μελετώ τη Γραφή τακτικά. Παρ’ όλα αυτά, πέρασαν αρκετά χρόνια για να απαγκιστρωθώ από το παρελθόν μου.

Αντιλήφθηκα ότι, αν ήθελα να λατρεύω τον Ιεχωβά ολόκαρδα, χρειαζόταν να κάνω μεγάλες αλλαγές. Κατ’ αρχάς, έπρεπε να σταματήσω να ψάλλω κατά τη Λειτουργία της Καθολικής Εκκλησίας, άρα έπρεπε να βρω άλλη δουλειά. (Αποκάλυψη 18:4) Χρειαζόταν επίσης να νομιμοποιήσω το γάμο μου με την Ελβίρα.

Ωστόσο, μια από τις δυσκολότερες αλλαγές ήταν το να μάθω να ελέγχω τον εκρηκτικό χαρακτήρα μου. Δύο Γραφικές περικοπές με βοήθησαν ιδιαίτερα: Το εδάφιο Ψαλμός 11:5, που δείχνει ότι ο Ιεχωβά μισεί τη βία, και το εδάφιο 1 Πέτρου 3:7, που με δίδαξε ότι, αν θέλω να ακούει ο Ιεχωβά τις προσευχές μου, πρέπει να αποδίδω τιμή στη γυναίκα μου. Στοχαζόμενος αυτά τα εδάφια και προσευχόμενος στον Ιεχωβά για βοήθεια, κατάφερα σιγά σιγά να ελέγχω το θυμό μου.

Τώρα έχω μια ευτυχισμένη οικογένεια. Πασχίζω να αποκαταστήσω τις σχέσεις μου με τους γιους μου από τον πρώτο γάμο και να βοηθήσω την τωρινή μου οικογένεια να παραμείνει ισχυρή στην πίστη.

Όταν ήμουν παιδί, ονειρευόμουν να γίνω ιερέας και να βοηθάω τον κόσμο. Τώρα θεωρώ ότι η ζωή μου έχει αληθινό νόημα. Συντηρώ την οικογένειά μου διδάσκοντας μουσική. Ευγνωμονώ τον Ιεχωβά που ήταν υπομονετικός μαζί μου, δίνοντάς μου την ευκαιρία να αλλάξω και να γίνω καλύτερος άνθρωπος!