Το Σάββατο 8 Μαρτίου 2014 αποφοίτησαν οι σπουδαστές της 136ης τάξης της Γαλαάδ, αφού συμπλήρωσαν ένα πεντάμηνο πρόγραμμα σχολαστικής μελέτης της Αγίας Γραφής. Σε αυτή τη σχολή, έμπειροι διάκονοι των Μαρτύρων του Ιεχωβά μαθαίνουν να είναι πιο παραγωγικοί στη διακονία τους και να ενισχύουν την πίστη των αδελφών τους. Η αποφοίτηση έγινε στο εκπαιδευτικό κέντρο των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Πάτερσον της Νέας Υόρκης, και μεταδόθηκε μέσω οπτικοακουστικής σύνδεσης σε διάφορες τοποθεσίες στις Ηνωμένες Πολιτείες, στον Καναδά, στο Πόρτο Ρίκο και στην Τζαμάικα. Οι παρόντες συνολικά ήταν 11.548.

«Να Διατηρείτε Αυτή τη Διανοητική Στάση Μέσα Σας». Ο Ντέιβιντ Σπλέιν, μέλος του Κυβερνώντος Σώματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά και εισηγητής του προγράμματος, παρουσίασε την εισαγωγική ομιλία η οποία βασιζόταν στα εδάφια Φιλιππησίους 2:5-7: «Να διατηρείτε αυτή τη διανοητική στάση μέσα σας η οποία ήταν και μέσα στον Χριστό Ιησού». Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, διέθετε ταπεινά τον εαυτό του στο έργο του Θεού χωρίς να επιδιώκει θέσεις εξουσίας.

Για παράδειγμα, απέρριψε όλους τους πειρασμούς του Διαβόλου με τα λόγια «Είναι γραμμένο», παραθέτοντας από μια ομιλία του Μωυσή προς το έθνος του Ισραήλ. (Ματθαίος 4:4, 7, 10· Δευτερονόμιο 6:13, 16· 8:3) Παρότι θα μπορούσε να μιλήσει με την εξουσία που είχε ο ίδιος, εφόσον ήταν ο χρισμένος Γιος του Θεού, έδειξε με ταπεινότητα εκτίμηση για το έργο του Μωυσή. Παρόμοια και εμείς πρέπει να αναγνωρίζουμε τις ικανότητες των άλλων και να είμαστε γενναιόδωροι στον έπαινο.

Ο αδελφός Σπλέιν αναφέρθηκε επίσης στον τρόπο με τον οποίο ο Ιησούς έδειξε ότι είχε τη σωστή διανοητική στάση καθώς τελείωνε η περίοδος εκπαίδευσής του στη γη. Προσευχόμενος στον Πατέρα του, είπε: «Εγώ σε δόξασα στη γη, έχοντας τελειώσει το έργο που μου έδωσες να κάνω. Τώρα λοιπόν, δόξασέ με εσύ, Πατέρα, δίπλα σε εσένα με τη δόξα που είχα δίπλα σου προτού υπάρξει ο κόσμος». (Ιωάννης 17:4, 5) Ο Ιησούς δεν επιδίωκε επιπρόσθετα προνόμια. Το μόνο που ζήτησε στην προσευχή ήταν να επανέλθει στην προηγούμενη θέση του—“να ξαναρχίσει την παλιά του δουλειά”—όταν θα επέστρεφε στον ουρανό. Για να μιμούνται λοιπόν τον Ιησού, οι απόφοιτοι της Γαλαάδ πρέπει να επικεντρώνονται στο έργο τους, όχι να επιδιώκουν θέσεις, και να είναι ικανοποιημένοι ακόμα και αν δεν λάβουν επιπρόσθετα προνόμια όταν επιστρέψουν στους διορισμούς τους.

«Δεν Μετανιώνουμε για τις Θυσίες Μας». Ο Γουίλιαμ Μάλενφαντ, βοηθός της Επιτροπής Διδασκαλίας του Κυβερνώντος Σώματος, παρότρυνε τους σπουδαστές να ακολουθήσουν το παράδειγμα αυτοθυσίας του αποστόλου Παύλου. Αντί να νοσταλγεί τα όσα εγκατέλειψε για να υπηρετήσει τον Θεό, ο Παύλος είπε: «Αφήνω πίσω μου το παρελθόν και, με χέρια απλωμένα σε ό,τι βρίσκεται μπροστά, προχωρώ κατευθείαν στο στόχο».—Φιλιππησίους 3:13, 14, Φίλιπς (Phillips).

Οι σπουδαστές θα μιμούνται τους πιστούς υπηρέτες του Θεού, τόσο της αρχαίας όσο και της σύγχρονης εποχής, αν κάνουν θυσίες χωρίς να το μετανιώνουν. Ο αδελφός Μάλενφαντ ανέφερε τα εξής λόγια της αδελφής Κλάρα Γκέρμπερ Μόιερ, η οποία άρχισε να υπηρετεί τον Ιεχωβά όταν ήταν παιδί: «Τι προνόμιο είναι να σκέφτομαι τα 80 και πλέον χρόνια κατά τα οποία υπηρέτησα με αφοσίωση τον Θεό—χωρίς να μετανιώνω! Αν μπορούσα να ζήσω και πάλι τη ζωή μου, θα τη ζούσα με τον ίδιο τρόπο».

«Κηρύττουμε τη Βασιλεία ως Άγγελοι Μαζί με Αγγέλους». Ο Γκέριτ Λος, μέλος του Κυβερνώντος Σώματος, βοήθησε τους σπουδαστές να διακρίνουν δύο ειδικά προνόμια που έχουν όσοι κηρύττουν. Πρώτον, καθώς μεταδίδουν το άγγελμα των καλών νέων της Βασιλείας υπηρετούν ως άγγελοι του Θεού, επειδή η λέξη ἄγγελος του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου αλλά και η αντίστοιχη λέξη του πρωτότυπου εβραϊκού κειμένου σημαίνουν επίσης «αγγελιοφόρος». Δεύτερον, κηρύττουν τα καλά νέα υπό την κατεύθυνση αγγελικών πνευματικών πλασμάτων, όπως συνέβη με τον μαθητή Φίλιππο.—Πράξεις 8:26-35.

Ο αδελφός Λος αφηγήθηκε κατόπιν εμπειρίες Μαρτύρων στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας. Για παράδειγμα, ο Γκαμπίνο στο Μεξικό, ο οποίος συνήθως χτυπάει τις πόρτες μία ή δύο φορές, χτύπησε την πόρτα ενός σπιτιού τέσσερις φορές. Ο άντρας που άνοιξε είπε στον Γκαμπίνο ότι εκείνη την ώρα ετοιμαζόταν να αυτοκτονήσει. «Όταν χτύπησες τέταρτη φορά», είπε, «είχα ήδη περάσει τη θηλιά στο λαιμό μου. Την έβγαλα, όμως, για να ανοίξω. Σε ευχαριστώ που επέμεινες. Αν δεν το είχες κάνει, θα είχα κρεμαστεί».

Παρότι κάποια περιστατικά σαν και αυτό μπορεί να είναι σύμπτωση, ξέρουμε ότι πολλά δεν είναι. Αντίθετα, αποδεικνύουν ότι το παγκόσμιο έργο κηρύγματος κατευθύνεται από αγγέλους του Θεού.—Αποκάλυψη 14:6.

«Ο Αξιότιμος θα Ευλογηθεί». Ο Μάικλ Μπαρνέτ, εκπαιδευτής της Γαλαάδ, βάσισε την ομιλία του στο παράδειγμα του Ιαβής, ενός απογόνου του Ιούδα, ο οποίος «υπήρξε πιο αξιότιμος από τους αδελφούς του». Ο Ιαβής ζητούσε από τον Θεό να τον ευλογήσει, να επεκτείνει την περιοχή του και να τον διαφυλάξει από συμφορά.—1 Χρονικών 4:9, 10.

Οι σπουδαστές θα μιμούνται το καλό παράδειγμα του Ιαβής αν ζητούν συγκεκριμένα πράγματα στις προσευχές τους, και ιδιαίτερα να τους βοηθήσει ο Θεός να εκπληρώσουν το σκοπό της εκπαίδευσης που έλαβαν στη Γαλαάδ. Μπορούν επίσης να του ζητούν να τους διαφυλάξει από συμφορά—όχι κάνοντάς τους άτρωτους, αλλά βοηθώντας τους να μην καταβληθούν είτε από τη θλίψη είτε από τις επιπτώσεις της συμφοράς. Ο Θεός θα απαντήσει στις προσευχές τους, όπως απάντησε στην προσευχή του Ιαβής.

«Διατηρήστε τη Φλόγα Σας Αμείωτη». Ο Μαρκ Νουμέρ, εκπαιδευτής της Γαλαάδ και βοηθός της Επιτροπής Διδασκαλίας, βάσισε την ομιλία του στα εδάφια 1 Θεσσαλονικείς 5:16-19. Όπως η κατά γράμμα φωτιά χρειάζεται καύσιμη ύλη, οξυγόνο και θερμότητα για να διατηρηθεί, έτσι και οι σπουδαστές πρέπει να χρησιμοποιούν τρία συστατικά για να διατηρήσουν αμείωτη τη φλόγα του ενθουσιασμού τους για τη διακονία.

Πρώτον, πρέπει “πάντοτε να χαίρονται”. (1 Θεσσαλονικείς 5:16) Μπορούν να αντλούν χαρά κάνοντας στοχασμούς γύρω από το πόσο μεγάλη ευλογία είναι να έχουν την επιδοκιμασία του Ιεχωβά. Αυτή η χαρά θα είναι το καύσιμο που θα τροφοδοτεί τον ενθουσιασμό τους. Δεύτερον, πρέπει “να προσεύχονται ακατάπαυστα”. (1 Θεσσαλονικείς 5:17) Η προσευχή είναι σαν το οξυγόνο που φουντώνει τη φωτιά. Πρέπει να αφιερώνουν αρκετό χρόνο στις προσευχές τους, να ανοίγουν την καρδιά τους στον Θεό. Τρίτον, πρέπει να “κάνουν ευχαριστήριες προσευχές σε σχέση με το καθετί”. (1 Θεσσαλονικείς 5:18) Μια καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη κάνει πιο θερμή τη σχέση μας με τον Ιεχωβά και με τους αδελφούς μας. Ο αδελφός Νουμέρ είπε: «Να διατηρείτε το θερμό αίσθημα της εκτίμησης και να αντιστέκεστε στο ψυχρό πνεύμα της επίκρισης».

«Να Αινείτε τον Ιεχωβά Όπως και οι Ουρανοί». Ο Σαμ Ρόμπερσον, εκπαιδευτής σε θεοκρατικές σχολές, ξεκίνησε την ομιλία του αναφερόμενος σε εκφράσεις της Γραφής οι οποίες δείχνουν ότι ο ήλιος, η σελήνη και τα άστρα αινούν τον Ιεχωβά. (Ψαλμός 19:1· 89:37· 148:3) Είπε ότι και οι σπουδαστές είχαν το προνόμιο να αινέσουν τον Ιεχωβά. Στη συνέχεια, ζήτησε από κάποιους να αναπαραστήσουν πρόσφατες εμπειρίες τους από τη διακονία αγρού. Για παράδειγμα, κάποιος σπουδαστής σταμάτησε το αυτοκίνητό του για να περάσει το δρόμο ένας κύριος που ήταν σε αναπηρικό καροτσάκι, και εκείνος χαιρέτησε για να τον ευχαριστήσει. Κάποια στιγμή ξανασυναντήθηκαν, και ο σπουδαστής τον ευχαρίστησε για αυτή την ευγενική κίνηση. Στη συζήτηση που ακολούθησε, ο κύριος δέχτηκε να κάνει Γραφική μελέτη. Τις επόμενες εβδομάδες, καθώς ο σπουδαστής της Γαλαάδ διεξήγε τη μελέτη, έδωσε μαρτυρία και σε άτομα τα οποία επισκέπτονταν τον κύριο, με αποτέλεσμα να αρχίσουν εφτά ακόμη Γραφικές μελέτες.

«Να Γίνεστε Όλο και Πιο Κραταιοί Μέσω της Θεϊκής Εκπαίδευσης». Ο Ντόναλντ Γκόρντον, βοηθός της Επιτροπής Εκδόσεων, πήρε συνέντευξη από δύο αντρόγυνα σπουδαστών. Ένας από τους αδελφούς ανέφερε πόσο πολύ βοήθησαν τους σπουδαστές τα εδάφια Εφεσίους 3:16-20, τα οποία τονίζονταν καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολής. Έμαθαν ότι για να “γίνουν κραταιοί” πρέπει να είναι ταπεινοί και προσιτοί, καθώς και να αναγνωρίζουν ότι ο Ιεχωβά έχει πολύ έργο ακόμα για τον καθένα μας. Μια από τις αδελφές ανέφερε πόσο της άρεσε το παράδειγμα που χρησιμοποίησε ένας από τους εκπαιδευτές, ο οποίος παρότρυνε τους σπουδαστές να είναι, όχι σαν μεγάλα ψάρια σε μικρή γυάλα—όπου δεν υπάρχει χώρος για ανάπτυξη—αλλά σαν μικρά ψάρια στον ωκεανό. Η αδελφή είπε: «Το δίδαγμα που πήρα είναι ότι, αν συμπεριφέρομαι ως μικρότερη στην οργάνωση του Ιεχωβά, εκείνος θα με βοηθάει να αναπτύσσομαι πνευματικά».

«Είθε ο Ιεχωβά να σας Θυμάται με Εύνοια». Τη βασική ομιλία του προγράμματος την εκφώνησε ο Μαρκ Σάντερσον, μέλος του Κυβερνώντος Σώματος. Άντλησε το θέμα του από τα λόγια της προσευχής του Νεεμία, ο οποίος ζητούσε από τον Θεό να τον θυμάται με εύνοια. (Νεεμίας 5:19· 13:31) Ο Νεεμίας δεν φοβόταν μήπως τον ξεχάσει ο Ιεχωβά ή μήπως ξεχάσει το έργο που πρόσφερε στην υπηρεσία του, αλλά του ζητούσε να τον θυμάται με στοργή και να τον ευλογεί.

Παρόμοια, οι σπουδαστές μπορούν να είναι σίγουροι ότι ο Ιεχωβά θα τους θυμάται με εύνοια αν εφαρμόζουν τα βασικά διδάγματα που πήραν στη Γαλαάδ. Για παράδειγμα, έμαθαν ότι η λατρεία τους προς τον Ιεχωβά πρέπει να υποκινείται πρωτίστως από την ολόκαρδη αγάπη τους για αυτόν. (Μάρκος 12:30) Ο Ιεχωβά θυμόταν με εύνοια τον Αβραάμ επειδή εκείνος τον αγαπούσε με όλη του την καρδιά. Ακόμα και χίλια χρόνια μετά το θάνατό του, τον χαρακτήρισε “φίλο του”.—Ησαΐας 41:8.

Ο αδελφός Σάντερσον υπενθύμισε κατόπιν στους σπουδαστές ότι πρέπει να αγαπούν τον πλησίον τους, ειδικά τους Χριστιανούς αδελφούς τους. (Μάρκος 12:31) Όπως ο καλός Σαμαρείτης «έκανε τον εαυτό του πλησίον στον άνθρωπο που έπεσε στους ληστές», έτσι και εκείνοι πρέπει να παίρνουν την πρωτοβουλία να βοηθούν όσους έχουν ανάγκη. (Λουκάς 10:36) Ως παράδειγμα, χρησιμοποίησε ένα περιστατικό από τη ζωή του αδελφού Νίκολας Κόβαλακ, ενός απόφοιτου της Γαλαάδ που υπηρέτησε ως επίσκοπος περιφερείας, και ο οποίος ήταν γνωστός για την καλοσύνη και την αγάπη του. Κάποτε ο αδελφός Κόβαλακ παρότρυνε έναν περιοδεύοντα επίσκοπο και τη σύζυγό του να είναι επιμελείς στη διακονία τους χρησιμοποιώντας μια παλιά ρήση που λέει: «Βάλε τα δυνατά σου στην αρχή της μέρας, στην αρχή της εβδομάδας, στην αρχή του μήνα, στην αρχή του χρόνου». Αλλά αφού παρατήρησε την αδελφή μερικές μέρες, της είπε: «Ξέχνα αυτό που σου είπα. Ήδη κάνεις πάρα πολλά. Ελάττωσε τους ρυθμούς σου γιατί αλλιώς δεν θα αντέξεις». Η στοργική συμβουλή του βοήθησε την αδελφή να παραμείνει στην ολοχρόνια υπηρεσία επί δεκαετίες.

Τελικά, ο αδελφός Σάντερσον πρότρεψε τους σπουδαστές να εκπληρώσουν το σκοπό της εκπαίδευσής τους διδάσκοντας και εκπαιδεύοντας άλλους. (2 Τιμόθεο 2:2) Αν στηρίζουν και ενισχύουν τους αδελφούς τους εκεί όπου θα διοριστούν, ο Ιεχωβά θα τους θυμάται με εύνοια.—Ψαλμός 20:1-5.

Τελικό Μέρος του Προγράμματος. Αφού οι σπουδαστές παρέλαβαν τα διπλώματά τους, ένας από αυτούς διάβασε μια ευχαριστήρια επιστολή εκ μέρους της τάξης. Στη συνέχεια, 15 σπουδαστές ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα ψάλλοντας χωρίς μουσική συνοδεία τον ύμνο 123, «Ποιμένες—Δώρα σε Μορφή Ανθρώπων», από το υμνολόγιο Ψάλλετε στον Ιεχωβά.