مراجعه به متن

مراجعه به فهرست مطالب

راه خوشبختی

عشق و محبت

عشق و محبت

انسان‌ها تشنهٔ محبتند.‏ شکوفا شدن هر زندگی مشترک،‏ خانواده یا رابطهٔ دوستی به محبت وابسته است.‏ پس محبت برای سلامت روان،‏ رضایت و خوشبختی در زندگی ضروری است.‏ اما منظور چه محبتی است؟‏

در اینجا منظور از محبت،‏ رابطهٔ عاشقانه نیست؛‏ رابطه‌ای که البته در زندگی جای خود را دارد.‏ بلکه منظور محبتی برتر است؛‏ محبتی که بر پایهٔ اصول الٰهی است و فرد را بر آن می‌دارد،‏ بیش از نفع خود به رفاه دیگران توجهی خالصانه نشان دهد.‏ چنین محبتی بر پایهٔ اصول و در عین حال گرم و صمیمی است.‏

در کتاب مقدّس این محبت به زیبایی تعریف شده است:‏ «محبت،‏ بردبار و مهربان است.‏ محبت حسادت نمی‌ورزد،‏ خودستایی نمی‌کند و غرور ندارد.‏ محبت رفتار ناپسند ندارد،‏ در پی نفع خود نیست و به‌راحتی خشمگین نمی‌شود.‏ محبت کینه به دل نمی‌گیرد.‏ محبت از بدی شادمان نمی‌شود،‏ اما با راستی شادی می‌کند.‏ محبت با همه چیز مدارا می‌کند ... همواره امیدوار است و در همه چیز پایداری می‌کند.‏ محبت هرگز از میان نمی‌رود.‏»—‏۱قُرِنتیان ۱۳:‏۴-‏۸‏.‏

چنین محبتی «هرگز از میان نمی‌رود» و همیشه باقی است.‏ این محبت می‌تواند با گذشت زمان استوارتر و قوی‌تر شود،‏ چون بردبار،‏ مهربان و بخشنده است.‏ این محبت «پیوند می‌دهد و کاملاً متحد می‌سازد.‏» (‏کولُسیان ۳:‏۱۴‏)‏ علی‌رغم ضعف‌ها و ناکاملی هر شخص،‏ روابطی که بر مبنای چنین محبتی باشد استوار و رضایت‌بخش است.‏ برای مثال،‏ پیوند ازدواج را در نظر گیرید.‏

پیوندی که «کاملاً متحد می‌سازد»‏

عیسی مسیح در مورد ازدواج اصول مهمی را تعلیم داد.‏ برای نمونه او گفت:‏ «مرد،‏ پدر و مادر خود را ترک می‌کند و به زن خود می‌پیوندد و آن دو یک تن خواهند شد .‏ .‏ .‏ از این رو،‏ آنچه خدا پیوست،‏ هیچ انسانی جدا نسازد.‏» (‏مَتّی ۱۹:‏۵،‏ ۶‏)‏ حداقل دو اصل مهم در این گفتهٔ عیسی برجسته شده است.‏

‏«آن دو یک تن خواهند شد.‏» ازدواج نزدیک‌ترین رابطه بین دو انسان است که محبت آن را از پیمان‌شکنی و خیانت حفظ می‌کند و مانع می‌شود که زن یا مرد با شخص دیگری غیر از همسر خود «یک تن» شود.‏ (‏۱قُرِنتیان ۶:‏۱۶؛‏ عبرانیان ۱۳:‏۴‏)‏ پیمان‌شکنی و خیانت در ازدواج،‏ اعتماد را از میان می‌برد و این پیوند را ویران می‌کند.‏ اگر فرزندی داشته باشند،‏ چنین رابطه‌ای می‌تواند صدمات روحی و عاطفی سخت در او ایجاد کند،‏ احساس عدم امنیت،‏ آزردگی و خشم در او به وجود آید و احساس کند که دوستش ندارند.‏

‏«آنچه خدا پیوست.‏» ازدواج پیوندی مقدّس است.‏ زوج‌هایی که به این امر معتقدند،‏ تلاش می‌کنند پیوند ازدواجشان را استوار سازند.‏ زمانی که مشکلات به وجود می‌آید،‏ آنان به فکر گسستن پیوند ازدواجشان نیستند.‏ محبت میان آنان استوار و پابرجاست.‏ چنین محبتی «با همه چیز مدارا می‌کند» و به زن و مرد کمک می‌کند مشکلات را با یکدیگر حل کنند و بکوشند صلح و آرامش را در زندگی مشترکشان حفظ کنند.‏

اگر در یک خانواده والدین نسبت به هم چنین محبتی داشته باشند که با ازخودگذشتگی همراه است،‏ فرزندان فایدهٔ بسیار خواهند برد.‏ جسیکا،‏ دختری جوان می‌گوید:‏ «پدر و مادرم واقعاً همدیگر را دوست دارند و به هم احترام می‌گذارند.‏ وقتی می‌بینم که چطور مادرم به پدرم احترام می‌گذارد به‌خصوص در مورد رفتار با ما بچه‌ها،‏ می‌خواهم که درست مثل او باشم.‏»‏

محبت خصوصیت غالب خداست.‏ در واقع،‏ کتاب مقدّس در مورد خدا می‌گوید:‏ «خدا محبت است.‏» (‏۱یوحنا ۴:‏۸‏)‏ این خود دلیلی است که یَهُوَه خدای پرمحبت‌مان،‏ «خدای شاد» نیز خوانده شده است.‏ (‏۱تیموتائوس ۱:‏۱۱‏)‏ ما نیز در زندگی‌مان شاد خواهیم بود اگر خصوصیات آفریدگارمان را سرمشق قرار دهیم،‏ به خصوص محبت او را.‏ در اِفِسُسیان ۵:‏۱،‏ ۲ آمده است:‏ «از خدا سرمشق بگیرید و با محبت رفتار کنید.‏»‏