गीत ११३
शांतीचा ठेवा
१. या-ह दा-ता शां-ती-चा, दे-व ए-की-चा,
क-रे-ल सा-ऱ्या ज-गी, अं-त यु-द्धां-चा.
ख्रि-स्त ये-शू राज-कु-मार, प्रेम स-र्वां क-री.
जिं-के-ल ल-ढा-ई तो, स-त्य नी-ती-ची!
२. आ-म्ही श-स्त्रे धा-र-दार, सा-री मो-डु-नी,
सा-ध-ने स-लो-ख्या-ची, के-ली त्यां-तु-नी.
क्ष-मा क-रु-नी चु-का, रा-खू ही शां-ती,
चा-लू या प-दो-प-दी, ख्रि-स्ता-सो-ब-ती.
३. आ-शी-र्वा-द शां-ती-चा, या-हा-ने दि-ला.
सां-गे जे तो ऐ-कू या, ज-पू हा ठे-वा.
सां-ग-ण्या लो-कां-ना-ही, रा-हू या आ-तुर.
स्था-पील रा-ज्य या-हा-चे, शां-ती स-र्व-दूर!
(स्तो. ४६:९; यश. २:४; याको. ३:१७, १८ ही वचनंसुद्धा पाहा.)