ကာဣနနဲ့ အာဗေလတို့ကိုကြည့်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကြီးလာကြပြီ။ ကာဣနကတော့ လယ်သမားဖြစ်လာတယ်။ စပါးသီးနှံတွေ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေ စိုက်ပျိုးတယ်။

အာဗေလကျတော့ သိုးထိန်းဖြစ်လာတယ်။ သိုးကလေးတွေကိုကျောင်းတဲ့ ဝါသနာပါတယ်။ သိုးကလေးတွေလည်း သိုးကြီးတွေဖြစ်လာတယ်။ ဒါနဲ့ မကြာခင်မှာပဲ အာဗေလမှာ သိုးအုပ်ကြီးတစ်အုပ်ရှိလာပြီး သိုးထိန်းပြီးနေရတာပေါ့။

တစ်နေ့ကျတော့ ကာဣနနဲ့အာဗေလတို့က ဘုရားသခင်ဆီ လက်ဆောင်ယူလာကြတယ်။ ကာဣနက သူစိုက်လို့ရတဲ့ အသီးအနှံတချို့ကို ယူလာတယ်။ အာဗေလကျတော့ သူ့မှာရှိတဲ့ အကောင်းဆုံးသိုးကို ယူလာတယ်လေ။ ယေဟောဝါက အာဗေလနဲ့အာဗေလပေးတဲ့ လက်ဆောင်ကို သဘောကျတယ်။ ကာဣနနဲ့ကာဣနပေးတဲ့ လက်ဆောင်ကိုကျတော့ သဘောမကျဘူး။ ဘာလို့လဲ သိလား။

အာဗေလပေးတဲ့လက်ဆောင်က ကာဣနပေးတဲ့လက်ဆောင်ထက် ပိုကောင်းလို့မဟုတ်ပါဘူး။ အာဗေလက လူကောင်းလည်းဖြစ်တဲ့အတွက်ပဲ။ အာဗေလဆိုလို့ရှိရင် ယေဟောဝါကိုရော သူ့အစ်ကိုကိုပါချစ်တယ်။ ကာဣနကျတော့မိုက်တယ်။ သူ့ညီကို သူမချစ်ဘူး။

ဒါကြောင့် ဘုရားသခင်က ကာဣနကို လမ်းစဉ်ပြောင်းဖို့ပြောတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကာဣနက နားမထောင်ဘူး။ အာဗေလကို သူ့ထက်ချစ်ရကောင်းလားဆိုပြီး ဘုရားသခင်ကို သိပ်စိတ်ဆိုးတာပဲ။ ဒါနဲ့ ကာဣနက အာဗေလကိုပြောတယ်။ ‘လယ်ထဲကို သွားရအောင်’ တဲ့။ လယ်ထဲရောက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက်ပဲရှိနေတဲ့အခါ ကာဣနက သူ့ညီကိုရိုက်ပါလေရော။ သေတဲ့အထိ သူ့ညီကိုရိုက်တယ်။ ကာဣန ခုလိုလုပ်တာ တကယ့်ကိုဆိုးတဲ့အလုပ် မဟုတ်ဘူးလား။

အာဗေလသေသွားပေမဲ့ ဘုရားသခင် သူ့ကိုအောက်မေ့နေတုန်းပဲ။ အာဗေလဟာ လူကောင်း။ ဒီလိုလူကို ယေဟောဝါ ဘယ်တော့မှမမေ့ဘူး။ ဒါကြောင့် တစ်နေ့ကျရင် အာဗေလကိုပြန်ရှင်အောင် ယေဟောဝါဘုရားသခင်လုပ်မယ်။ အဲဒီအခါ အာဗေလဘယ်တော့မှ ပြန်သေရတော့မှာမဟုတ်ဘူး။ ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ အမြဲအသက်ရှင်သွားနိုင်မယ်။ အာဗေလလို လူစားနဲ့သိကျွမ်းရရင် မကောင်းဘူးလား။

ကာဣနလို လူစားကိုတော့ ဘုရားသခင်မကြိုက်ဘူး။ ဒါကြောင့် ကာဣန သူ့ညီကိုသတ်ပြီးတဲ့နောက် ဘုရားသခင်က သူ့ကိုဒဏ်ခတ်တဲ့အနေနဲ့ သူ့အိမ်ထောင်နဲ့ အင်မတန်ဝေးတဲ့နေရာကိုပို့လိုက်တယ်။ ကာဣနဟာ ကမ္ဘာရဲ့ တခြားတစ်ဒေသကိုသွားတဲ့အခါ သူ့ညီမတစ်ယောက်ကိုပါခေါ်သွားတယ်။ ဒါနဲ့ သူ့မိန်းမဖြစ်လာတယ်။

နောက်တော့ ကာဣနနဲ့ သူ့မိန်းမမှာ ကလေးတွေရလာတယ်။ အာဒံနဲ့ဧဝတို့ရဲ့သားတွေသမီးတွေလည်း အိမ်ထောင်ပြုပြီး ကလေးတွေမွေးလာကြတယ်။ မကြာခင်မှာပဲ ကမ္ဘာပေါ်မှာ လူတွေများလာတယ်။ သူတို့ထဲက တချို့တွေရဲ့အကြောင်း ဖတ်ကြရအောင်။