အီရမ်ရဲ့ ဖခင်က အရက်သမားပါ။ အီရမ်ဟာ လိုလေသေးမရှိအောင် ပြည့်ပြည့်စုံစုံနဲ့ ကြီးပြင်းလာခဲ့ပေမဲ့ ဖခင်မေတ္တာကို လိုချင်တောင့်တခဲ့တယ်။ “အဖေက အရက်တွေပဲ ဖိသောက်နေပြီး အမေ့ကို ကောင်းကောင်း မဆက်ဆံတဲ့အတွက် အဖေ့ကို ကျွန်တော် သိပ်မချစ်ဘူး” လို့သူက ပြောပြတယ်။ အီရမ် အရွယ်ရောက်လာတဲ့အခါ ဘုရားသခင် တကယ်ရှိမရှိဆိုတာကို သိချင်လာခဲ့တယ်။ “ဘုရားသခင် တကယ်ရှိတယ်ဆိုရင် ဘာဖြစ်လို့ လူတွေကို ဆင်းရဲဒုက္ခခံစေတာလဲ” ဆိုပြီး ကျွန်တော် ဆင်ခြင်ခဲ့တယ်။

သင့်ဘဝမှာ အခက်အခဲ သိပ်မရှိရင်တောင် အပြစ်မဲ့တဲ့သူတွေ ဒုက္ခရောက်နေတာကို မြင်တွေ့ရတဲ့အခါ တရားမျှတမှုကို လိုလားတဲ့ သင့်အနေနဲ့ မခံမရပ်ဖြစ်မိတယ် မဟုတ်ဘူးလား။ အီရမ်လို သင်လည်းပဲ ဆင်းရဲဒုက္ခအမျိုးမျိုး၊ ဒါမှမဟုတ် ကိုယ်ချစ်မြတ်နိုးရတဲ့သူတစ်ဦး နာမကျန်းဖြစ်တာ၊ သေဆုံးသွားတာမျိုးကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ကြုံရမယ်ဆိုရင် ဆင်းရဲဒုက္ခနဲ့ပတ်သက်ပြီး မေးတဲ့မေးခွန်းဟာ သင့်အတွက်လည်း အရေးပါမှာ ဖြစ်တယ်။

နှိမ့်ချမှုရှိဖို့၊ ကိုယ်ချင်းစာတတ်ဖို့ ဆင်းရဲဒုက္ခတွေကို ဘုရားသခင် ဖြစ်ခွင့်ပြုထားတာလို့ တချို့က ယူဆကြတယ်။ တချို့ကျတော့ အခုအချိန်မှာ ဆင်းရဲဒုက္ခ ခံစားနေရတာဟာ အရင်ဘဝက မကောင်းတာတွေ လုပ်ခဲ့လို့ဆိုပြီး ယူဆကြတယ်။

လူတွေ ဒုက္ခရောက်နေတာကို ဘုရားသခင် ဂရုမစိုက်ဘူး။ ကိုယ်တော်က ရက်စက်တယ်။ ဒါကြောင့် ဘုရားသခင်ကို ချစ်မြတ်နိုးဖို့ လူတွေ အခက်တွေ့နေကြတယ်။

လူသားတွေ ကြုံနေရတဲ့ ဆင်းရဲဒုက္ခတွေအတွက် ဘုရားသခင်မှာ တာဝန်မရှိဘူးလို့ ကျမ်းစာမှာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ဖော်ပြထားပါတယ်။ “စမ်းသပ်ခံရသောအခါ ‘ငါ့ကို ဘုရားသခင် စမ်းသပ်သည်’ ဟုမည်သူမျှ မဆိုစေနှင့်။ အကြောင်းမူကား မကောင်းသောအမှုများဖြင့် ဘုရားသခင်ကို မစမ်းသပ်နိုင်သကဲ့သို့ ကိုယ်တော်သည်လည်း မည်သူ့ကိုမျှ စမ်းသပ်တော်မမူ” လို့ကျမ်းစာက ဆိုပါတယ်။ (ယာကုပ် ၁:၁၃) တကယ်တော့ ဆင်းရဲဒုက္ခတွေအတွက် ဘုရားသခင်ကို အပြစ်တင်တာက သမ္မာကျမ်းစာမှာ ဖော်ပြထားတဲ့ ဘုရားသခင်ရဲ့ အရည်အသွေးတွေနဲ့ လုံးဝ ဆန့်ကျင်နေပါတယ်။ ဘယ်လိုအားဖြင့်လဲ။

ဘုရားသခင်ရဲ့ အဓိကအရည်အသွေးတစ်ခုက ချစ်ခြင်းမေတ္တာ ဖြစ်ပါတယ်။ (၁ ယောဟန် ၄:၈) အဲဒါကို အလေးအနက်ထားပြီး ပြောရရင် ဘုရားသခင်ကို မိခင်တစ်ယောက်ရဲ့ ခံစားချက်မျိုးရှိတဲ့သူအဖြစ် သမ္မာကျမ်းစာမှာ ပုံဖော်ထားပါတယ်။ “မိန်းမသည် မိမိဖွားသောသားကို မသနားသည်တိုင်အောင် မိမိနို့စို့သူငယ်ကို မေ့လျော့နိုင်သလော။ အကယ်၍ မေ့လျော့သော်လည်း သင့်ကို ငါမမေ့လျော့” ဆိုပြီး ဘုရားသခင်က ပြောတယ်။ (ဟေရှာယ ၄၉:၁၅) မေတ္တာရှိတဲ့ မိခင်တစ်ယောက် ဟာ သူ့ကလေးကို နာကျင်အောင် တမင်လုပ်ပါ့မလား။ ဂရုစိုက်တတ်တဲ့ မိခင်ဟာ သူ့ကလေး ဒုက္ခမရောက်အောင် ကြိုးစားကာကွယ်မှာဖြစ်တယ်။ ထပ်တူပါပဲ၊ အပြစ်မဲ့လူသားတွေ ဒုက္ခရောက်အောင် ဘုရားသခင် မလုပ်ပါဘူး။—ကမ္ဘာဦး ၁၈:၂၅။

လူသားတွေကို ဘုရားသခင် ဂရုစိုက်တယ်ဆိုပေမဲ့လည်း အပြစ်မဲ့လူသားတွေက ဒုက္ခရောက်နေတုန်းပါပဲ။ ‘လူသားတွေကို ဘုရားသခင် ဂရုစိုက်တယ်၊ ဘုရားသခင်က တန်ခိုးကြီးမားတယ်ဆိုရင် ဘာဖြစ်လို့ ဆင်းရဲဒုက္ခတွေဖြစ်ပေါ်ရတဲ့ အကြောင်းရင်းတွေကို မဖယ်ရှားပေးတာလဲ’ ဆိုပြီး သင်မေးကောင်း မေးနိုင်ပါတယ်။

လက်ရှိအချိန်မှာ ဆင်းရဲဒုက္ခတွေကို ဆက်ဖြစ်ခွင့်ပြုရတဲ့ အကြောင်းကောင်းတွေ ဘုရားသခင်မှာ ရှိပါတယ်။ ဒီတစ်ခုကိုပဲ စဉ်းစားကြည့်ပါ– ဆင်းရဲဒုက္ခတွေကို လူသားတွေကပဲ ဖြစ်ပေါ်စေတတ်ပါတယ်။ ညှဉ်းပန်းနှိပ်စက်တဲ့သူတွေ၊ တခြားသူတွေကို နာကျင်အောင် လုပ်တဲ့သူတွေဟာ သူတို့ရဲ့လမ်းစဉ်ကို မပြောင်းလဲချင်ကြပါဘူး။ ဒါကြောင့် ဆင်းရဲဒုက္ခတွေကို ဖြစ်ပေါ်စေတဲ့ အဓိကအကြောင်းရင်းကို ဖယ်ရှားဖို့ဆိုရင် အဲဒီလိုလူဆိုးတွေကို ဘုရားသခင် ဖျက်ဆီးရမှာဖြစ်ပါတယ်။

အဲဒီလိုမကောင်းမှု ပြုလုပ်နေတဲ့သူတွေကို ဘုရားသခင် မဖျက်ဆီးသေးတဲ့အကြောင်းရင်းကို တမန်တော်ပေတရု ဒီလိုဖော်ပြခဲ့တယ်– ‘နှေးတော်မူသည်ဟု လူအချို့ ထင်မှတ်သကဲ့သို့ ယေဟောဝါဘုရားသခင်သည် ကတိတော်နှင့်ပတ်သက်၍ နှေးတော်မူသည်မဟုတ်။ မည်သူမျှ ဖျက်ဆီးခြင်းမခံရဘဲ ရှိသမျှတို့သည် နောင်တရစေရန် အလိုရှိသောကြောင့် သင်တို့အပေါ် စိတ်ရှည်တော်မူ၏။’ (၂ ပေတရု ၃:၉) ယေဟောဝါဘုရားသခင်ဟာ ဘယ်လောက်မေတ္တာရှိပြီး သနားကြင်နာတယ်ဆိုတာကို သူ့ရဲ့စိတ်ရှည်မှုက ဖော်ပြနေပါတယ်။

ဒါပေမဲ့ ဘုရားသခင် မကြာခင် အရေးယူပါတော့မယ်။ ကိုယ်တော်ဟာ အပြစ်မဲ့သူတွေအတွက် “ဆင်းရဲဒုက္ခရောက်စေသောသူတို့အား ဆင်းရဲဒုက္ခဆပ်ပေး” ပါလိမ့်မယ်။ တခြားသူတွေကို ဆင်းရဲဒုက္ခရောက်စေသူတွေဟာ “ထာဝရပျက်စီးခြင်း အပြစ်ဒဏ်စီရင်ချက်” ကို ခံရပါလိမ့်မယ်။—၂ သက်သာလောနိတ် ၁:၆-၉။

ဒီဆောင်းပါးအစမှာ ဖော်ပြခဲ့တဲ့ အီရမ်ဟာ ဆင်းရဲဒုက္ခနဲ့ပတ်သက်တဲ့ မေးခွန်းတွေရဲ့ စိတ်ကျေနယ်ဖွယ် အဖြေတွေကို ရှာတွေ့ခဲ့ပါတယ်။ သူရှာတွေ့ခဲ့တဲ့အရာက သူ့ဘဝကို ပြောင်းလဲစေခဲ့ပါတယ်။ သူ့အကြောင်းကို စာမျက်နှာ ၁၃ မှာ ဖတ်ကြည့်ပါ။