„Dzieci, bądźcie posłuszne waszym rodzicom w jedności z Panem, to bowiem jest prawe” (EFEZJAN 6:1).

1. Dlaczego zwracanie uwagi na ostrzeżenia jest ochroną?

PATRZYSZ na kłębiące się ciemne chmury, słyszysz huk piorunów i czujesz, że naelektryzowane włosy unoszą ci się na głowie. Jeśli zwracamy uwagę na takie ostrzeżenia, wysyłane między innymi przez nasze zdumiewające ciało, to potrafimy dostrzec śmiertelne zagrożenie i wiemy, że trzeba szukać bezpiecznego schronienia przed nawałnicą, piorunami czy gradobiciem (Psalm 139:14). Niektórzy zachowali życie dlatego, że posłuchali ostrzeżeń. Inni je zignorowali i zginęli.

2. Dlaczego dzieci potrzebują ostrzeżeń i dlaczego powinny słuchać rodziców?

² Dzieci, wy też potrzebujecie przestróg, a wasi rodzice mają obowiązek was ostrzegać. Może pamiętacie, jak mawiali: „Nie dotykaj kuchenki, bo jest gorąca”. „Nie podchodź za blisko rzeki. To niebezpieczne”. „Zanim przejdziesz przez ulicę, rozejrzyj się w obie strony”. Niestety, niektóre dzieci wskutek nieposłuszeństwa doznały krzywdy, a nawet straciły życie. Słuchanie rodziców „jest prawe”, czyli właściwe, słuszne. Jest też mądre (Przysłów 8:33). W innym miejscu Biblii czytamy, że „to się podoba” naszemu Panu, Jezusowi Chrystusowi. Bóg wręcz nakazuje dzieciom słuchać rodziców (Kolosan 3:20; 1 Koryntian 8:6).

Posłuszeństwo zapewnia trwałe korzyści

3. Co dla większości z nas będzie oznaczać „rzeczywiste życie” i jak mogą o nie zabiegać dzieci?

³ Posłuszeństwo wobec rodziców chroni twoje „życie teraźniejsze”, ale też pozwoli ci osiągnąć życie, „które ma nadejść”, zwane „rzeczywistym życiem” (1 Tymoteusza 4:8; 6:19). Dla większości z nas oznacza to życie wieczne na ziemi w Bożym nowym świecie, obiecanym każdemu, kto wiernie przestrzega przykazań Jehowy. A jedno z nich, bardzo ważne, brzmi: „‚Szanuj swego ojca i swą matkę’; jest to pierwszy nakaz z obietnicą: ‚Aby ci się dobrze działo i abyś długo trwał na ziemi’”. Jeśli zatem słuchasz rodziców, będziesz szczęśliwy. Czeka cię wspaniała przyszłość — możesz dostąpić życia wiecznego w raju na ziemi! (Efezjan 6:2, 3).

4. Jak dzieci mogą szanować Boga i jaki odnoszą z tego pożytek?

⁴ Gdy szanujesz ojca i matkę, okazując im posłuszeństwo, jednocześnie szanujesz Boga, który dał ten nakaz. I wychodzi ci to na dobre. W Biblii czytamy: „Ja, Jehowa, jestem twoim Bogiem; uczę cię, byś odniósł pożytek” (Izajasza 48:17; 1 Jana 5:3). Jaki zatem odnosisz pożytek z posłuszeństwa? Uszczęśliwiasz rodziców, co niewątpliwie wpływa na ich sposób traktowania ciebie, tak iż sam jesteś szczęśliwszy (Przysłów 23:22-25). Ale co najważniejsze, swoim posłuszeństwem radujesz Ojca niebiańskiego, a On sowicie cię za to nagrodzi. Przyjrzyjmy się, jak Jehowa zapewniał błogosławieństwo i ochronę Jezusowi, który powiedział: „Zawsze czynię to, co się jemu podoba” (Jana 8:29).

 Jezus wzorem pracowitości

5. Co pozwala wyciągnąć wniosek, że Jezus był pracowity?

⁵ Jezus był pierworodnym synem Marii. Jego przybrany ojciec, Józef, trudnił się ciesielstwem. Jezus także został cieślą; najwidoczniej nauczył się tego zawodu właśnie od Józefa (Mateusza 13:55; Marka 6:3; Łukasza 1:26-31). Jak myślisz, czy był dobrym fachowcem? Gdy przebywał w niebie, zanim w cudowny sposób narodził się z dziewicy Marii, współpracował z Bogiem jako „mistrzowski wykonawca”, którego Jehowa „dzień w dzień szczególnie miłował”. Bóg zatem patrzył wtedy na jego pracę z uznaniem. Czy nie sądzisz, że również na ziemi Jezus w młodości pilnie pracował, by zostać dobrym cieślą? (Przysłów 8:30; Kolosan 1:15, 16).

6. (a) Dlaczego słuszny wydaje się wniosek, że Jezus jako dziecko miał różne obowiązki domowe? (b) Jak dzieci mogą naśladować Jezusa?

⁶ W dzieciństwie Jezus pewnie spędzał czas na zabawach tak jak jego rówieśnicy (Zachariasza 8:5; Mateusza 11:16, 17). Niemniej jako najstarsze dziecko w licznej, niezamożnej rodzinie, nie tylko uczył się ciesielstwa, ale niewątpliwie miał też różne inne obowiązki. W późniejszym czasie podjął działalność kaznodziejską i był nią tak pochłonięty, że zrezygnował z osobistych wygód (Łukasza 9:58; Jana 5:17). Czy dostrzegasz dziedziny, w których mógłbyś go naśladować? Jak reagujesz, gdy rodzice proszą cię, byś sprzątał swój pokój lub wywiązywał się z innych obowiązków domowych? Albo gdy zachęcają cię do służenia Bogu, chodzenia na zebrania zborowe i dzielenia się prawdą z innymi? Jak twoim zdaniem na podobne zachęty reagowałby młody Jezus?

Pilny badacz Biblii i nauczyciel

7. (a) Z kim Jezus mógł podróżować na obchody Paschy? (b) Gdzie był Jezus, gdy inni ruszyli w drogę powrotną?

⁷ W Izraelu wszyscy mężczyźni i chłopcy musieli być obecni na trzech świętach w Jerozolimie, by w tamtejszej świątyni oddawać cześć Jehowie (Powtórzonego Prawa 16:16). Gdy Jezus miał 12 lat, najwyraźniej cała jego rodzina wyruszyła na obchody Paschy. Wśród krewnych byli zapewne jego przyrodni bracia i siostry. Być może podróżowała z nimi też Salome, będąca prawdopodobnie siostrą Marii, oraz jej mąż Zebedeusz, a także ich synowie Jakub i Jan, którzy później zostali apostołami (Mateusza 4:20, 21; 13:54-56; 27:56; Marka  15:40; Jana 19:25). * W drodze powrotnej Józef z Marią mogli sądzić, że Jezus jest razem z krewnymi, dlatego początkowo nie zauważyli jego nieobecności. W końcu po trzech dniach znaleźli go w świątyni, jak „siedział pośród nauczycieli i przysłuchiwał się im oraz zadawał im pytania” (Łukasza 2:44-46).

8. Co Jezus robił w świątyni i czym zdumiewał rozmówców?

⁸ Jak mogła wyglądać rozmowa Jezusa z nauczycielami, którym ‛zadawał pytania’? Najwidoczniej nie chodziło o zaspokojenie ciekawości czy zdobycie informacji. Użyte tu greckie słowo może się odnosić do pytań zadawanych podczas przesłuchania w sądzie, do toczenia dyskusji. Tak więc Jezus już jako młody człowiek na tyle znał Pisma, że zdumiewał wykształconych nauczycieli religijnych! W Biblii czytamy: „Wszyscy zaś, którzy się mu przysłuchiwali, byli zadziwieni jego zrozumieniem i odpowiedziami” (Łukasza 2:47).

9. Jak możesz naśladować Jezusa w studiowaniu Biblii?

⁹ Jak to możliwe, że Jezus w tak młodym wieku zadziwiał doświadczonych nauczycieli wiedzą biblijną? Otóż miał bogobojnych rodziców, którzy zapoznawali go z Bożymi zasadami już od najwcześniejszego dzieciństwa (Wyjścia 12:24-27; Powtórzonego Prawa 6:6-9; Mateusza 1:18-20). Możemy być pewni, że Józef zabierał młodego Jezusa do synagogi, gdzie czytano i omawiano Pisma. Czy twoi rodzice także uczą cię prawdy biblijnej i zabierają na chrześcijańskie zebrania? Czy cenisz ich wysiłki tak jak Jezus? I czy podobnie jak on rozmawiasz o poznawanych naukach z innymi?

Jezus był podporządkowany

10. (a) Dlaczego rodzice Jezusa powinni byli wiedzieć, gdzie go szukać? (b) Jaki wspaniały przykład Jezus dał dzieciom?

¹⁰ Jak twoim zdaniem mogli się poczuć Maria i Józef, gdy po trzech dniach znaleźli Jezusa w świątyni? Na pewno doznali wielkiej ulgi! Tymczasem Jezus zdziwił się, dlaczego rodzice się nie domyślili, gdzie przebywa. Oboje przecież wiedzieli o jego cudownych narodzinach. Poza tym choć nie znali wszystkich szczegółów, zapewne wiedzieli o jego przyszłej roli Wybawcy oraz Władcy w Królestwie Bożym (Mateusza 1:21; Łukasza 1:32-35; 2:11). Dlatego Jezus zapytał: „Czyż musieliście mnie szukać? Czy nie wiecie, że ja mam być w domu mego Ojca?” Jednak posłusznie poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu. Jak czytamy w Biblii, „dalej był im podporządkowany. Jego matka zaś starannie zachowywała w swym sercu wszystkie te wypowiedzi” (Łukasza 2:48-51).

11. Czego mógłbyś się nauczyć od Jezusa, jeśli chodzi o posłuszeństwo?

¹¹ Czy twoim zdaniem łatwo jest naśladować Jezusa i zawsze słuchać rodziców? A może uważasz, że oni często nie nadążają za dzisiejszym światem i że ty jesteś lepiej zorientowany? O niektórych rzeczach faktycznie możesz wiedzieć więcej — o telefonach komórkowych, komputerach czy innych nowościach. Pomyśl jednak o Jezusie, który zdumiewał doświadczonych nauczycieli swoim „zrozumieniem i odpowiedziami”. Chyba przyznasz, że pod tym względem mu nie dorównujesz. Jezus mimo to był posłuszny rodzicom. Czasami mógł mieć od nich inne zdanie. Jednakże jako nastolatek „dalej był im podporządkowany”. Jaką naukę mógłbyś z tego wyciągnąć? (Powtórzonego Prawa 5:16, 29).

 Posłuszeństwo wyzwaniem

12. Jak posłuszeństwo może ocalić życie?

¹² Okazywanie posłuszeństwa bywa wyzwaniem, jak to ilustruje pewne zdarzenie sprzed lat. Dwie dziewczynki postanowiły przebiec sześciopasmową autostradę, zamiast przejść kładką dla pieszych. „John, chodź z nami” — krzyczały do kolegi, który szedł w stronę kładki. „No idziesz czy nie?” Gdy się wahał, jedna zaczęła kpić: „Ale z ciebie tchórz!” John nie był tchórzliwy, powiedział tylko: „Wolę się słuchać mojej mamy”. Chwilę potem, kiedy przechodził nad jezdnią, usłyszał pisk opon. Zobaczył, jak w obie koleżanki uderza samochód. Jedna zginęła, a druga została poważnie ranna, tak iż musiano jej amputować nogę. Ich matka, która także kazała im przechodzić kładką, żaliła się później matce Johna: „Jakże bym chciała, żeby były tak posłuszne jak twój syn” (Efezjan 6:1).

13. (a) Dlaczego należy słuchać rodziców? (b) Kiedy dziecko nie musi postąpić tak, jak mu każą rodzice lub inni ludzie?

¹³ Dlaczego Bóg mówi: „Dzieci, bądźcie posłuszne waszym rodzicom”? Słuchając ich, jednocześnie okazujesz posłuszeństwo Bogu. Poza tym rodzice mają o wiele większe doświadczenie niż ty. Na przykład pięć lat przed wspomnianym wypadkiem matka Johna dowiedziała się, że podobnie zginął syn jej przyjaciółki, który też próbował przebiec tę autostradę. Słuchanie rodziców bywa trudne, ale jest wymaganiem Bożym. Jeżeli jednak ktokolwiek — nie tylko ojciec lub matka — kazałby ci kłamać, kraść albo w inny sposób łamać prawo Boże, to ‛musisz być bardziej posłuszny Bogu jako władcy niż ludziom’. Dlatego w Biblii nakazano dzieciom: „Bądźcie posłuszne waszym rodzicom”, a zaraz potem dodano: „w jedności z Panem”. Oznacza to słuchanie rodziców we wszystkim, co jest zgodne ze wskazówkami Bożymi (Dzieje 5:29).

14. Dlaczego ktoś doskonały mógłby mieć mniej trudności z okazywaniem posłuszeństwa i czy mógłby się w tej dziedzinie jeszcze czegoś nauczyć?

¹⁴ Być może sądzisz, że gdybyś był doskonały, czyli podobnie jak Jezus „nieskalany, oddzielony od grzeszników”, to słuchanie rodziców przychodziłoby ci łatwiej (Hebrajczyków 7:26). Nie ciągnęłoby cię wtedy do zła, tak jak to się zdarza teraz (Rodzaju 8:21; Psalm 51:5). Zwróć jednak uwagę, że nawet Jezus musiał się nauczyć czegoś o posłuszeństwie. Biblia mówi: „Chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa z tego, co wycierpiał” (Hebrajczyków 5:8). Jak zaznawanie cierpień — coś, czego nigdy nie  doświadczył w niebie — pomogło Jezusowi nauczyć się posłuszeństwa?

15, 16. Jak Jezus nauczył się posłuszeństwa?

¹⁵ Jehowa za pośrednictwem Józefa i Marii zapewniał młodemu Jezusowi ochronę (Mateusza 2:7-23). Ostatecznie jednak przestał go w cudowny sposób osłaniać. Jezus tak bardzo cierpiał fizycznie i psychicznie, że jak mówi Biblia, „z głośnymi okrzykami i ze łzami zanosił [do Boga] błagania oraz gorące prośby” (Hebrajczyków 5:7). Kiedy to się działo?

¹⁶ Udręk tych Jezus doznał zwłaszcza u kresu swego ziemskiego życia, gdy Szatan przypuścił zmasowany atak, by złamać jego nieskazitelną lojalność. Jezus martwił się, że jeśli umrze niesłusznie oskarżony o przestępstwo, to może tym ściągnąć hańbę na imię swego Ojca. Był tym tak strapiony, że gdy się modlił w ogrodzie Getsemani, „jego pot stał się jak krople krwi spadające na ziemię”. Tego samego dnia, kiedy w męczarniach konał na palu, modlił się „z głośnymi okrzykami i ze łzami” (Łukasza 22:42-44; Marka 15:34). Z tego, co wycierpiał, „nauczył się posłuszeństwa” i w ten sposób rozradował serce swego Ojca. Teraz w niebiosach dobrze rozumie, ile bólu może nas kosztować okazywanie posłuszeństwa (Przysłów 27:11; Hebrajczyków 2:18; 4:15).

Uczenie się posłuszeństwa

17. Jak się należy zapatrywać na karcenie?

¹⁷ Gdy ojciec i matka zapewniają ci karcenie, dowodzą tym, że pragną twojego dobra i cię kochają. „Bo jakiż to syn, którego ojciec nie karci?” — zapytano w Biblii. Czyż nie byłoby to smutne, gdyby rodzicom zabrakło takiej miłości i nie poświęcaliby czasu ani uwagi, żeby cię korygować? Podobnie jest z Jehową: karci cię z miłości. „Co prawda obecnie żadne karcenie nie wydaje się radosne, lecz zasmucające, potem jednak tym, którzy zostali przez nie wyćwiczeni, rodzi pokojowy owoc, mianowicie prawość” (Hebrajczyków 12:7-11).

18. (a) Czego dowodzi życzliwe karcenie? (b) Jakie pozytywne rezultaty przynosi takie karcenie?

¹⁸ Potrzebę życzliwego rodzicielskiego karcenia podkreślił też Salomon, król starożytnego Izraela, wspomniany przez Jezusa ze względu na niezwykłą mądrość. Napisał: „Kto powstrzymuje swą rózgę, nienawidzi swego syna, ale miłuje go ten, kto go dogląda z karceniem”. Salomon powiedział nawet, że osoba korzystająca z życzliwego karcenia, może ‛wyzwolić swą duszę z Szeolu’, czyli śmierci (Przysłów 13:24; 23:13, 14; Mateusza 12:42). Pewna chrześcijanka zapamiętała, że gdy w dzieciństwie była niegrzeczna na zebraniu zborowym, ojciec zapowiadał, iż po powrocie do domu czeka ją kara. Teraz ciepło wspomina, jak życzliwie i mądrze ją korygował i wychowywał.

19. Zwłaszcza z jakiego powodu należy być posłusznym rodzicom?

¹⁹ Jeżeli kochający rodzice poświęcają czas i uwagę, by cię korygować, bądź im za to wdzięczny. Okazuj posłuszeństwo, naśladując naszego Pana, Jezusa Chrystusa, który był podporządkowany swoim ziemskim rodzicom. Jednak słuchaj rodziców zwłaszcza dlatego, że nakazuje ci to Ojciec niebiański, Jehowa Bóg. Czyń tak dla własnego pożytku, „aby ci się dobrze działo i abyś długo trwał na ziemi” (Efezjan 6:2, 3).

[Przypis]

Jak byś odpowiedział?

• Jakie korzyści przynosi dzieciom słuchanie rodziców?

• Jak Jezus dał w dzieciństwie przykład posłuszeństwa wobec rodziców?

• Jak Jezus nauczył się posłuszeństwa?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 24]

Dwunastoletni Jezus był dobrze zaznajomiony z Pismami

[Ilustracja na stronie 26]

Jak Jezus nauczył się posłuszeństwa z tego, co wycierpiał?