„BÓG jest Duchem” niewidzialnym dla ludzkich oczu (Jana 4:24). Jak jednak podaje Biblia, niektórzy ludzie w pewnym sensie Go ujrzeli (Hebrajczyków 11:27). Jak to możliwe? Czy naprawdę możemy zobaczyć „niewidzialnego Boga”? (Kolosan 1:15).

Nasze położenie można porównać do sytuacji osoby niewidomej od urodzenia. Czy ślepota zupełnie uniemożliwia zrozumienie otaczającego świata? Niekoniecznie. Ktoś taki odbiera ze środowiska informacje różnymi drogami, co pozwala mu tworzyć w umyśle obrazy ludzi, przedmiotów oraz czynności. Jak to określił pewien niewidomy, „wzrok wcale nie znajduje się w oczach, ale w mózgu”.

Podobnie my, chociaż nie potrafimy zobaczyć Boga literalnymi oczami, to jesteśmy w stanie ujrzeć Go ‛oczami serca’ (Efezjan 1:18). Rozważmy trzy sposoby, które to umożliwiają.

Osoba niewidoma często ma bardziej wyostrzony zmysł słuchu i dotyku, którymi posługuje się do wykrywania rzeczy przez siebie niewidzianych. Analogicznie, każdy człowiek może korzystać ze swych zmysłów, żeby poznawać świat wokół siebie oraz dostrzegać Tego, który go stworzył — niewidzialnego Boga. „Jego niewidzialne przymioty (...) są wyraźnie widoczne już od stworzenia świata, gdyż dostrzega się je dzięki temu, co zostało uczynione” (Rzymian 1:20).

Pomyśl na przykład o naszej planecie. Ziemia jest zaprojektowana w wyjątkowy sposób, bo umożliwia nie tylko zwykłe podtrzymywanie życia, ale również czerpanie z niego radości. Gdy odczuwamy muskanie delikatnej bryzy, gdy się wygrzewamy w cieple słońca, smakujemy soczysty owoc lub wsłuchujemy się w kojący ptasi śpiew — wszystko to sprawia nam rozkosz. Czyż takie dary od Stwórcy nie są dowodem Jego życzliwości, wrażliwości i szczodrości?

Czego uczymy się o Bogu, obserwując kosmos? Wyraźnie ujawnia on Bożą moc. Ostatnie odkrycia naukowe wskazują, że wszechświat nie tylko się rozszerza, ale że dzieje się to w coraz szybszym tempie! Patrząc na nocne niebo, zastanów się: „Skąd bierze się energia, która powoduje to zjawisko?”. Biblia mówi o „obfitości dynamicznej energii” Stwórcy (Izajasza 40:26). Dzieła Boga ukazują, że jest On „Wszechmocny” — ‛wzniosły w mocy’ (Hioba 37:23).

Matka dwojga niedowidzących dzieci mówi: „Jedną z głównych ról w ich nauce odgrywa mowa. Na bieżąco opowiadaj o wszystkim, co widzisz i słyszysz. Bądź ich oczami”. Chociaż „żaden człowiek nigdy nie widział Boga”, to Jego Syn, Jezus, „który zajmuje miejsce u piersi Ojca”, w podobny sposób „dał co do niego wyjaśnienie” (Jana 1:18). Ten jednorodzony Syn, stworzony przez Boga jako pierwszy, stał się naszymi „oczami”, pozwalającymi wejrzeć w dziedzinę niebiańską. Stanowi najlepsze źródło informacji o niewidzialnym Bogu.

Zwróćmy uwagę na to, co Jezus wyjawił nam o swoim Ojcu, z którym przebywał niezliczone wieki:

• Bóg niestrudzenie pracuje. „Ojciec mój działa aż dotąd i ja działam” (Jana 5:17).

• Bóg zna nasze potrzeby. „Wasz Ojciec wie czego potrzebujecie, zanim go w ogóle poprosicie” (Mateusza 6:8).

•  Bóg życzliwie o nas dba. „Wasz Ojciec, który jest w niebiosach (...) sprawia, że jego słońce wschodzi nad niegodziwymi i dobrymi, on też sprawia, że deszcz pada na prawych i nieprawych” (Mateusza 5:45).

• Bóg dostrzega wartość każdego z nas. „Czy nie sprzedaje się dwóch wróbli za monetę małej wartości? A przecież ani jeden z nich nie spadnie na ziemię bez wiedzy waszego Ojca. Nawet wasze włosy na głowie wszystkie są policzone. Dlatego nie bójcie się: Jesteście warci więcej niż wiele wróbli” (Mateusza 10:29-31).

Osoby ociemniałe często odbierają świat inaczej niż widzący. Niewidomy może postrzegać cień nie jako miejsce ciemne, nieoświetlone, lecz jako miejsce chłodne, którego słońce nie ogrzewa. Podobnie jak ktoś całkowicie niewidomy nie widzi światła słonecznego ani cienia, tak my nie jesteśmy w stanie samodzielnie poznać Jehowy. Właśnie dlatego posłał On na ziemię kogoś, kto doskonale odzwierciedlał Jego przymioty i osobowość.

Człowiekiem tym był Jezus (Filipian 2:7). Nie tylko mówił o swoim Ojcu, ale też pokazał, jaki On jest. Uczeń Jezusa, Filip, poprosił go: „Panie, pokaż nam Ojca”. W odpowiedzi usłyszał: „Kto mnie ujrzał, ujrzał też Ojca” (Jana 14:8, 9). Jaki obraz Ojca możemy „ujrzeć” w czynach Jezusa?

Jezus miał ciepłe, pokorne i przystępne usposobienie (Mateusza 11:28-30). Jego osobowość działała pokrzepiająco i do niego przyciągała. Wczuwał się w ból innych, dzielił też ich radość (Łukasza 10:17, 21; Jana 11:32-35). Gdy czytasz relacje biblijne o Jezusie lub gdy ich słuchasz, angażuj swoje zmysły i sprawiaj, by te wydarzenia ożywały w twojej wyobraźni. Dzięki rozmyślaniu o tym, jak traktował on ludzi, będziesz mógł wyraźniej dostrzec wspaniałą osobowość Boga i się do Niego przybliżyć.

Na temat sposobu, w jaki niewidomi poznają świat, pewna autorka napisała: „Taka osoba odbiera informacje wycinkowo, z różnych źródeł (między innymi przez dotyk, węch, słuch), i w jakiś sposób musi to połączyć w jedną całość”. Podobnie jest, gdy przyglądasz się dziełom stwórczym Boga, zapoznajesz się z tym, co Jezus mówił o swym Ojcu, i analizujesz, jak odzwierciedlał Jego przymioty. Wyłania się z tego cudowny obraz osobowości Jehowy. Bóg staje się dla ciebie bardziej realny.

Właśnie czegoś takiego doświadczył Hiob, który żył w czasach biblijnych. Na początku ‛mówił, lecz nie rozumiał’ (Hioba 42:3). Ale staranne rozważenie Bożych cudów stwarzania pobudziło go do powiedzenia: „Słyszałem o tobie pogłoski, ale teraz widzi cię moje własne oko” (Hioba 42:5).

Podobnie może być w twoim wypadku. „Jeżeli będziesz go [Jehowy] szukał, da ci się znaleźć” (1 Kronik 28:9). Świadkowie Jehowy chętnie pomogą Ci w ‛szukaniu i znalezieniu’ niewidzialnego Boga.