ຄຳພີໄບເບິນປ່ຽນຊີວິດຄົນ
ຂ້ອຍຮັກເບດສ໌ບອນຫຼາຍກວ່າທຸກສິ່ງ!
ປີເກີດ 1928
ເກີດທີ່ປະເທດ ກົດສະຕາຣິກາ
ອະດີດ ນັກກິລາອາຊີບແລະນັກພະນັນ
ຊີວິດທີ່ຜ່ານມາ
ຂ້ອຍໃຫຍ່ມາແຖວໆເປີໂຕລິມອນເຊິ່ງເປັນເມືອງທ່າເຮືອເຂດຊາຍຝັ່ງຕາເວັນອອກຂອງກົດສະຕາຣິກາ. ພໍ່ແມ່ຂ້ອຍມີລູກແປດຄົນ ຂ້ອຍເປັນຄົນທີ່ເຈັດ. ພໍ່ເສຍຊີວິດຕອນຂ້ອຍອາຍຸແປດປີ ແມ່ເລີຍຕ້ອງລ້ຽງລູກຄົນດຽວຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາ.
ກິລາເບດສ໌ບອນເປັນສ່ວນໜຶ່ງໃນຊີວິດຂອງຂ້ອຍສະເໝີ. ຂ້ອຍມັກກິລານີ້ມາຕັ້ງແຕ່ນ້ອຍ. ຊ່ວງໄວລຸ້ນຂ້ອຍໄດ້ເຂົ້າທີມສະໝັກຫຼິ້ນ ຂ້ອຍຫຼິ້ນໃຫ້ທີມນີ້ຈົນຮອດອາຍຸ 20 ປາຍປີກໍມີຄົນມາຊວນຂ້ອຍໃຫ້ເຂົ້າທີມທີ່ຫຼິ້ນເປັນອາຊີບໃນນີກາຣາກົວ. ແຕ່ແມ່ຂ້ອຍສຸຂະພາບບໍ່ດີ ຂ້ອຍຕ້ອງໄດ້ເບິ່ງແຍງແມ່ກໍເລີຍບໍ່ຢາກຍ້າຍໄປຢູ່ນີກາຣາກົວ. ຂ້ອຍຈຶ່ງປະຕິເສດຂໍ້ສະເໜີ. ຕໍ່ມາ ມີອີກຄົນໜຶ່ງຊວນຂ້ອຍໃຫ້ໄປຫຼິ້ນເບດສ໌ບອນໃຫ້ທີມຊາດກົດສະຕາຣິກາ ເຊິ່ງເປັນທີມທີ່ຜູ້ຫຼິ້ນຖືກເລືອກມາຈາກທີມສະໝັກຫຼິ້ນ. ເທື່ອນີ້ຂ້ອຍໄດ້ໄປຮ່ວມນຳ. ຂ້ອຍຕິດທີມຊາດຕັ້ງແຕ່ປີ 1949 ເຖິງ 1952 ແລະໄດ້ແຂ່ງແບບເປັນຊຸດໃນກູບາ ເມັກຊິກໂກ ແລະນີກາຣາກົວ. ຂ້ອຍຫຼິ້ນຕຳແໜ່ງເບດສ໌ແມນ ແລະບໍ່ເຄີຍຫຼິ້ນພາດເລີຍຕັ້ງວ່າ 17 ເກມລວດ. ຂ້ອຍມັກຟັງສຽງຂອງກອງເຊຍທີ່ເອີ້ນຊື່ຂ້ອຍ!
ແຕ່ໜ້າເສົ້າ ຂ້ອຍໃຊ້ຊີວິດແບບຜິດສິນລະທຳ. ເຖິງຂ້ອຍຈະມີແຟນພຽງຄົນດຽວ ແຕ່ຂ້ອຍກໍລັກມີຜູ້ຍິງຄົນອື່ນຢູ່ຕະຫຼອດ. ຂ້ອຍຍັງກິນເຫຼົ້າຫຼາຍນຳ. ມື້ໜຶ່ງຂ້ອຍເມົາຫຼາຍ ເມື່ອຕື່ນມາກໍນອນຢູ່ເທິງຕຽງແລ້ວ ບໍ່ຮູ້ວ່າກັບບ້ານມາໄດ້ແນວໃດ! ຂ້ອຍຍັງຫຼິ້ນການພະນັນໂດມີໂນແລະມັກຊື້ເລກນຳ.
ຊ່ວງທີ່ຂ້ອຍໃຊ້ຊີວິດແບບນັ້ນ ແມ່ຂອງຂ້ອຍໄດ້ເຂົ້າມາເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາ. ແມ່ພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍສົນໃຈສິ່ງທີ່ແມ່ເຊື່ອ ແຕ່ຕອນທຳອິດບໍ່ສຳເລັດຍ້ອນຂ້ອຍທຸ່ມເທໃຫ້ແຕ່ກິລາ. ເວລາທີ່ຂ້ອຍຊ້ອມ ຂ້ອຍຈະບໍ່ຮູ້ສຶກຫິວເລີຍ! ໃຈຂ້ອຍຈົດຈໍ່ຢູ່ກັບກັນແຂ່ງຂັນຢ່າງດຽວເທົ່ານັ້ນ. ຂ້ອຍຮັກເບດສ໌ບອນຫຼາຍກວ່າທຸກສິ່ງ!
ແຕ່ຕອນທີ່ອາຍຸ 29 ປີ ຂ້ອຍບາດເຈັບຢ່າງໜັກໃນການແຂ່ງເທື່ອໜຶ່ງ ເພາະພະຍາຍາມທີ່ຈະຮັບບານໃຫ້ໄດ້. ຫຼັງຈາກຟື້ນໂຕຈາກອາການບາດເຈັບ ຂ້ອຍຕັດສິນໃຈເຊົາຫຼິ້ນເບດສ໌ບອນເປັນອາຊີບ ແຕ່ຂ້ອຍຍັງມີສ່ວນຮ່ວມກັບທີມເບດສ໌ບອນໂດຍຝຶກສອນທີມສະໝັກຫຼິ້ນທີ່ຢູ່ໃກ້ບ້ານ.
ຄຳພີໄບເບິນປ່ຽນແປງຊີວິດຂ້ອຍແນວໃດ
ໃນປີ 1957 ຂ້ອຍໄປຮ່ວມການປະຊຸມໃຫຍ່ຕາມຄຳເຊີນຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາເຊິ່ງຈັດຂຶ້ນໃນສະໜາມກິລາທີ່ຂ້ອຍເຄີຍແຂ່ງເບດສ໌ບອນ. ຕອນທີ່ນັ່ງຢູ່ຫັ້ນ ຂ້ອຍສັງເກດເຫັນຢ່າງຊັດເຈນວ່າພະຍານພະເຢໂຫວາແຕກຕ່າງຈາກກອງເຊຍທີ່ຂ້ອຍຄຸ້ນເຄີຍ ຍ້ອນເຂົາເຈົ້າສຸພາບຮຽບຮ້ອຍ ແຕ່ຄົນທີ່ມາເບິ່ງເບດສ໌ບອນມັກໂມໂຫແລະໂວຍວາຍ. ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍເຫັນໃນການປະຊຸມເທື່ອນັ້ນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເລີ່ມຮຽນຄຳພີໄບເບິນກັບພະຍານພະເຢໂຫວາແລະໄປປະຊຸມຢູ່ປະຊາຄົມຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ຂ້ອຍປະທັບໃຈຄຳສອນຫຼາຍຢ່າງໃນຄຳພີໄບເບິນ. ເຊັ່ນ ພະເຢຊູບອກລ່ວງໜ້າເລື່ອງສະໄໝສຸດທ້າຍ ແລະລູກສິດຂອງເພິ່ນຈະປະກາດຂ່າວດີເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າໄປທົ່ວໂລກ. (ມັດທາຍ 24:14) ຂ້ອຍໄດ້ມາຮູ້ນຳວ່າຄລິດສະຕຽນແທ້ຈະບໍ່ຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າເພື່ອຈະໄດ້ຄ່າຕອບແທນ. ພະເຢຊູບອກວ່າ: “ສິ່ງທີ່ເຈົ້າໄດ້ຮັບມາລ້າໆ ກໍໃຫ້ຄົນອື່ນໄປລ້າໆ.”—ມັດທາຍ 10:8
ຕອນທີ່ສຶກສາຄຳພີໄບເບິນ ຂ້ອຍປຽບທຽບສິ່ງທີ່ຄຳພີໄບເບິນບອກກັບສິ່ງທີ່ຂ້ອຍເຫັນຈາກພະຍານພະເຢໂຫວາ. ຂ້ອຍມັກທີ່ເຂົາເຈົ້າພະຍາຍາມຢ່າງບໍ່ທໍ້ຖອຍເພື່ອຈະປະກາດຂ່າວດີເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າໄປທົ່ວໂລກ. ຂ້ອຍເຫັນວ່າເຂົາເຈົ້າມີນ້ຳໃຈຊ່ວຍເຫຼືອຄົນອື່ນຄືກັບທີ່ພະເຢຊູສັ່ງໃຫ້ຄລິດສະຕຽນເຮັດ. ດັ່ງນັ້ນເມື່ອຂ້ອຍໄດ້ອ່ານມາຣະໂກ 10:21 ແລະເຫັນຄຳເຊີນຂອງພະເຢຊູທີ່ວ່າ “ຕາມຂ້ອຍມາ” ຂ້ອຍເລີຍຢາກມາເປັນພະຍານພະເຢໂຫວານຳ.
ແຕ່ຂ້ອຍເອງກໍໃຊ້ເວລາດົນຄືກັນກວ່າຈະເຮັດຕາມສິ່ງທີ່ຕັ້ງໃຈໄວ້ໄດ້ແທ້ໆ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ເປັນຫຼາຍປີທີ່ທຸກໆອາທິດຂ້ອຍຈະລຸ້ນວ່າ “ເລກນຳໂຊກ” ທີ່ຂ້ອຍຊື້ຈະຖືກບໍ່. ແຕ່ເມື່ອຮຽນຄຳພີໄບເບິນ ຂ້ອຍກໍຮູ້ວ່າພະເຈົ້າບໍ່ມັກຄົນທີ່ນະມັດສະການ “ພະເຈົ້າແຫ່ງໂຊກລາບ” ແລະຄົນໂລບ. (ເອຊາຢາ 65:11; ໂກໂລຊາຍ 3:5) ເມື່ອຮູ້ແບບນັ້ນ ຂ້ອຍຈຶ່ງເຊົາຫຼິ້ນການພະນັນ. ແຕ່ໃນວັນອາທິດທຳອິດທີ່ຂ້ອຍເຊົາຫຼິ້ນ ຫວຍກໍອອກຄືກັບເລກນຳໂຊກຂອງຂ້ອຍພໍດີ! ຫຼາຍຄົນເຍາະເຍີ້ຍຂ້ອຍທີ່ບໍ່ໄດ້ຊື້ເລກໃນອາທິດນັ້ນ ແລະຍັງກົດດັນໃຫ້ຂ້ອຍກັບໄປຫຼິ້ນໃໝ່ອີກນຳ. ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ເຮັດ ຂ້ອຍຈະບໍ່ກັບໄປຫຼິ້ນການພະນັນອີກ.
ການທົດສອບອີກຢ່າງໜຶ່ງທີ່ຂ້ອຍຕ້ອງເຈິເປັນເລື່ອງກ່ຽວກັບ “ລັກສະນະນິໄສໃໝ່.” ຂ້ອຍເຈິການທົດສອບນີ້ໃນມື້ດຽວກັບທີ່ຂ້ອຍຮັບບັບເຕມາຢູ່ການປະຊຸມໃຫຍ່ຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາ. (ເອເຟໂຊ 4:24) ເມື່ອຂ້ອຍກັບໄປໂຮງແຮມໃນແລງມື້ນັ້ນ ຂ້ອຍກໍເຫັນແຟນເກົ່າຢືນຖ້າຢູ່ໜ້າຫ້ອງ. ລາວຍົ້ວຍວນຂ້ອຍວ່າ: “ມາແມ້ແຊມມີ້ ມາມີຄວາມສຸກກັບຂ້ອຍ!” ແຕ່ຂ້ອຍປະຕິເສດທັນທີວ່າ: “ບໍ່!” ຂ້ອຍບອກລາວວ່າຕອນນີ້ຂ້ອຍໃຊ້ຊີວິດຕາມມາດຕະຖານດ້ານສິນລະທຳໃນຄຳພີໄບເບິນແລ້ວ. (1 ໂກຣິນໂທ 6:18) ລາວເວົ້າຂຶ້ນມາທັນທີວ່າ: “ຫ໋ະ! ແມ່ນຫຍັງ?” ແລ້ວລາວກໍພະຍາຍາມເວົ້າໃຫ້ຂ້ອຍຄິດວ່າມາດຕະຖານສິນລະທຳທາງເພດໃນຄຳພີໄບເບິນເປັນເລື່ອງບໍ່ສຳຄັນແລະໂນ້ມນ້າວໃຫ້ຂ້ອຍກັບໄປຄົບກັບລາວອີກ. ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ຍອມ ຂ້ອຍຍ່າງໜີເຂົ້າຫ້ອງແລະລ໋ອກປະຕູທັນທີ. ຕອນນີ້ຂ້ອຍມີຄວາມສຸກແລະເວົ້າໄດ້ຢ່າງເຕັມປາກວ່າ ຕັ້ງແຕ່ປີ 1958 ທີ່ຂ້ອຍເຂົ້າມາເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາ ຂ້ອຍຍັງໃຊ້ຊີວິດຕາມແນວທາງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ເລືອກແລ້ວຢ່າງສັດຊື່.
ປະໂຫຍດທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຮັບ
ຖ້າໃຫ້ຂ້ອຍຂຽນຂໍ້ດີຂອງການເຮັດຕາມການຊີ້ນຳຈາກຄຳພີໄບເບິນ ຂ້ອຍຄືຊິຂຽນໄດ້ເປັນເຫຼັ້ມເລີຍ! ເຊັ່ນ ຂ້ອຍມີໝູ່ແທ້ຫຼາຍຄົນ ມີຊີວິດທີ່ມີຄວາມໝາຍ ແລະມີຄວາມສຸກຢ່າງແທ້ຈິງ.
ຂ້ອຍກໍຍັງມ່ວນກັບການຫຼິ້ນເບດສ໌ບອນຢູ່ ແຕ່ບໍ່ໄດ້ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນຫຼາຍຄືເມື່ອກ່ອນແລ້ວ. ເຖິງເບດສ໌ບອນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮັ່ງມີແລະມີຊື່ສຽງ ແຕ່ສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນບໍ່ໄດ້ຢູ່ຕະຫຼອດໄປ ຄວາມສຳພັນຂອງຂ້ອຍກັບພະເຈົ້າແລະສັງຄົມພີ່ນ້ອງຄລິດສະຕຽນເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະຄົງຢູ່ຕະຫຼອດໄປ. ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ: “ໂລກນີ້ກຳລັງຜ່ານພົ້ນໄປພ້ອມໆກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງໂລກ ແຕ່ຄົນທີ່ເຮັດຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງພະເຈົ້າຈະຢູ່ຕະຫຼອດໄປ.” (1 ໂຢຮັນ 2:17) ຕອນນີ້ຂ້ອຍຮັກພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າແລະປະຊາຊົນຂອງເພິ່ນຫຼາຍກວ່າສິ່ງໃດທັງໝົດ!
ເລື່ອງທີ່ເຈົ້າອາດຈະມັກ
ຫໍສັງເກດການ
ຂ້ອຍບໍ່ເຊື່ອວ່າມີພະເຈົ້າ
ຄົນໜຶ່ງທີ່ຕອນເປັນໄວລຸ້ນຖືກຫຼໍ່ຫຼອມໂດຍຄອມມູນິດແລະຄວາມເຊື່ອທີ່ວ່າບໍ່ມີພະເຈົ້າໄດ້ປະໂຫຍດແນວໃດຈາກຄຳສອນໃນຄຳພີໄບເບິນ?
ຫໍສັງເກດການ
ຂ້ອຍບໍ່ຢາກຕາຍ!
ອີວອນ ຄົວຣີເຄີຍຖາມວ່າ “ຂ້ອຍເກີດມາເຮັດຫຍັງ?” ຄຳຕອບທີ່ລາວໄດ້ຮັບໄດ້ປ່ຽນຊີວິດລາວ.
