१. ज-गी का-ळे ढ-ग हे वा-द-ळा-चे,

ना वा-ट को-णा-ला दि-से.

अ-रुं-द वा-टे-ने आ-म्हा चा-ल-ण्या,

मि-ळे दि-शा स-भे-म-ध्ये.

वि-श्‍वा-सा-चे नां-ग-र स्थि-र क-रे,

वा-द-ळी या ज-गा-म-ध्ये,

दे-ता-त स-भा ब-ळ सो-स-ण्या-चे,

त-डा-खे ते वा-द-ळां-चे.

दे-ऊ आ-म्ही-ही इ-त-रां-ना म-दत,

अन्‌ प्रे-मा-चा-ही आ-स-रा.

म-शा-ल स-त्या-ची रा-हो पे-ट-ती,

ख-रे ज्ञा-न दे-ती स-भा.

२. य-हो-वा जा-णे ग-र-जा आ-प-ल्या,

ऐ-कू त्या-चे न-म्र-ते-ने.

व-रू-न ये-णा-रे ज्ञा-न या-हा-चे,

ज-गा-वे क-से शि-क-वे.

खं-बी-र उ-भे सो-ब-ती आ-म-च्या,

ब-हीण भा-ऊ स-त्या-त-ले.

क-ठी-ण अ-सो ज-ग-णे कि-ती-ही,

ना वा-टे त-री ए-क-टे.

स-भे-त त-जे-ला या म-ना मि-ळे,

गा-ता-ना स्तु-ती-ची गी-ते.

नं-दन-व-ना-ची वा-ट पा-ह-ता-ना,

भे-टू का-यम स-भे-म-ध्ये.